Wat is er mis met station Lelylaan?

Woensdagavond, 21.33 uur. Het is donker, het miezert een beetje en er staat een venijnige wind pal op het perron. Niet erg aangenaam.

Vlak na elkaar denderen twee internationale treinen op hoge snelheid langs, op weg naar Schiphol. Aan de andere kant rijdt iets later een Thalys al op even hoge snelheid richting Amsterdam CS. Het geluid is oorverdovend, maar de tien wachtende reizigers kijken niet op of om.

Skye Rae (26) zit op een van de bankjes met haar laptop op schoot te werken. Ze is onderweg van haar stage naar huis en wacht op de trein richting Hoofddorp. "Of ik me onveilig voel op dit station? Eigenlijk niet."

Meer beveiliging
Vijf minuten later rollen twee sprinters het station binnen. Eentje richting Hoofddorp, de ander richting Amsterdam CS. Het perron stroomt leeg. Alleen Nina Jonker (60) blijft over. Ze is blij dat ze wordt aangesproken, want ze voelt zich niet prettig op het station.

"Een vriendin van mij is laatst in de buurt overvallen. Een groep jongens nam haar tas mee, ze is alles kwijt. Ik ben echt bang dat mij hetzelfde gebeurt. Ik probeer altijd in het zicht van andere mensen te staan. Meestal ben ik hier niet meer zo laat, maar ik ben uit eten geweest met een vriendin. Het zou goed zijn als er meer beveiliging op dit station zou komen."

Deze week publiceerde de dienst Onderzoek, Informatie & Statistiek (OIS) de jaarlijkse Monitor sociale veiligheid openbaar vervoer. Station Lelylaan wordt het vaakst genoemd op de vraag welke stations reizigers weleens mijden vanwege de (on)veiligheid. Centraal Station en Bijlmer Arena volgen op respectievelijk nummer twee en drie.

Probleemstation
De problemen zijn niet nieuw: Lelylaan staat al zo'n beetje sinds de opening in 1986 bekend als probleemstation. In 2001 was de overlast van hangjongeren zo groot dat machinisten er niet meer durfden te stoppen. Later zijn drie van de vier ingangen zelfs een tijd gesloten geweest na geweldsincidenten.

Toch gold Lelylaan ooit als een modern station. Het ontwerp van architect Rob Steenhuis, met veel plexiglas en beton, werd geroemd om de 'frisse en heldere vormgeving'. Twee decennia later blijkt het juist het ontwerp dat zorgt voor een onveilig gevoel.

Het is een betonnen klomp met veel verschillende trappen en onduidelijke ingangen. Het overzicht ontbreekt. Behalve een AH to Go in de stationshal is er geen horeca. Het maakt van Lelylaan een station waar je het liefst zo snel mogelijk weer vertrekt.

Niemandsland
Toch wordt wel degelijk gewerkt aan verbetering. Stadsdeel Nieuw-West is sinds 2015 intensief bezig met het station en het gebied eromheen. Pal naast het station is een nieuwe wijk gebouwd: Little Manhattan. "Lelylaan is altijd een niemandsland geweest," zegt stadsdeelvoorzitter Achmed Baâdoud van Nieuw-West. "Je komt er aan, stapt over en gaat weer verder. Door te bouwen willen we het veiligheidsgevoel vergroten."

Er is ook een convenant getekend met de NS en Prorail om het station schoner en veiliger te maken. De perronkap is geschilderd, nieuwe banken zijn neergezet, fietswrakken zijn verwijderd en de verlichting in de tunnel werd vervangen.

Toch is het niet genoeg, ziet ook Baâdoud. "Er is een beetje geschilderd, maar het ziet er nog steeds niet echt fris uit. Het kan veel vrolijker, bijvoorbeeld door iets te doen met streetart. Het gevoel van veiligheid heeft ook te maken met hoe mensen tegen dingen aankijken."

Of de reiziger zich echt veiliger zal voelen door een paar kunstwerken, zal moeten blijken. Nina Jonker heeft er in ieder geval een hard hoofd in. "Ik heb liever meer beveiliging op dit station."