Juf Ank is al reden genoeg om De Luizenmoeder te kijken

'Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent,
ben je voor het eerst hier of ben je al bekend?
Stamp met je voeten en je handen in de zij,
ik ben Ank en wie ben jij?"

Heeft u dit nog niet meegezongen afgelopen week?

Dan doet u dat zeker na het zien van de nieuwe AvroTros-serie De Luizenmoeder. En doe dat maar, want de singer-songwriter van dit nummer is al reden genoeg: juf Ank, in het echte leven Ilse Warringa.

Vorige week zat ze na een knalstart van 750.000 kijkers onterecht veel te bescheiden te wezen aan tafel bij De ­Wereld Draait Door met Diederik Ebbinge, die net als zij niet alleen in de serie speelt, maar ook een van de schrijvers is. Van de AvroTros kon het niet ver genoeg gaan, vertelde hij.

Een opdracht die zij gretig in ontvangst hadden genomen, want de dialogen zijn doorspekt met een politieke incorrectheid die precies op de juiste temperatuur geserveerd is.

Niet te heet, want dan wordt het vulgair, maar zeker niet te koud, want braafheid is de doodsteek voor de lach. Zondag keken 1,4 miljoen mensen.

Directeur Anton (Ebbinge) over de herintredende conciërge Volkert: "Hij kan toch wel een paar pylonnen op­tillen? Die jongen heeft in het leger gezeten. Hij heeft een trauma, geen lepra!"

Dan had de voorloper Papadag, ook van de AvroTros, duidelijk een stuk minder vlees op de botten. Door een matig script met te veel clichés - een vader die bijna moet kotsen van een poepluier? Kom op zeg! - en kleurloze personages die te geforceerd diversiteit moeten uitbeelden.

Lips mag de hiërarchie op het schoolplein met lief-en-leed- en/of groenevingermoeders misschien niet exact begrijpen, maar weet wel: de luizenmoeder wint het van de vaders.

Reageren? hanlips@parool.nl