Laatste weekend café Jeffrey's in De Pijp

In de toog, altijd mooi, zit een verguld plaatje: 'Wouter, eerste stamgast, 14-4-1997'. Maar Wouter zit de laatste tijd nauwelijks nog op zijn vaste kruk en aan de bar van café Jeffrey's weten ze wel waarom. Verkering, hè. Dan mag je niet meer.

Wie aanschuift in Jeffrey's, wordt onmiddellijk overrompeld met geouwehoer, zoals dat hoort in een echt Amsterdams bruin praathuis. Grote aanjager is de kroegbaas zelf, de 66-jarige Henk Blom. Vaste klant Marieke van Gessel: "Hij heeft ook allemaal rare woordjes. Cabaretbillen. Of zwenkbillen."

Barvrouw Renée van der Heide: "En als er alleen vrouwen binnen zijn, is het sneetjesavond."  Helder. Maar wat zijn cabaretbillen? Van Gessel: "Geen idee. Die schijn ik te hebben. Zwenkbillen weet ik wel. Die gaan van kruk naar kruk."

Dit weekend sluit café Jeffrey's voorgoed zijn deuren. De eigenaar van het pand heeft eenzijdig de huur opgezegd. Blom heeft er nog twee advocaten op gezet, maar het was niet tegen te houden. Hij kreeg nog een jaar extra en 'een klein centje', maar nu is het klaar.

De eigenaar wil zelf iets nieuws in de zaak beginnen. De vaste klanten vrezen de komst van een tapastent, de zoveelste in de buurt. De eigenaar heeft namelijk al zo'n restaurant in Zuid.

Blom: "Ik zie het wel, over een maandje, als ik nog eens langsloop."
Zijn kroeg liep prima, dus hij is er goed ziek van. "Man, hou op. Ik slaap niet. 's Nachts zit ik twee films op Netflix te kijken. Ik ben met geen knuppel in slaap te krijgen. De mensen hier, dat zijn je vrienden gewoon. En de oude garde kan nergens anders heen. Dit is hun loopje."

Kerstpakket
Een tijd geleden ging Blom twee weken dicht. "Iedereen gaat weleens op vakantie, toch? Nou, ze wisten gewoon niet waar ze naartoe moesten. Voor een volgende keer hadden ze al een schema gemaakt, wie welke dag achter de bar zou staan. Toen viel het kwartje bij mij." Blom is daarna maar niet meer met vakantie gegaan.

Twintig jaar geleden opende Jeffrey's, vernoemd naar zijn zoon. Een lekker ouderwets bruin café met Ajax op twee grote schermen, boven darts, beneden een pooltafel, een pubquiz en een zaalvoetbalteam. En, uitstervend in de stad, een enorme rookruimte. Blom: "Ze zeggen dat het roken minder wordt, maar niet bij mij."

Ook komen er altijd wel hapjes voorbij. Bitterballetje, ossenworst, blokje kaas. De vaste klanten krijgen werkelijk een kerstpakket en een flesje met hun verjaardag, en met Pasen een paasbrood.

Dit is nog zo'n kroeg waar de klanten elkaar kennen en bij binnenkomst verder ouwehoeren waar ze gisteren waren opgehouden. Blom: "Behalve als het over politiek gaat, dan pak ik mijn geweer. Vooral aan het oudelullentafeltje: als die eenmaal beginnen, kunnen ze niet meer stoppen en worden ze steeds kwader, en dat moet ik niet hebben."

Toen een tijd geleden een vaste klant op sterven lag, maakten ze in het café een schema wie hem op welke dag avondeten ging brengen.

Veel te vroege sluiting
Dan mag je met recht spreken van een stamkroeg. Het is precies die buurtfunctie die de klanten vrezen kwijt te raken als hier inderdaad een tapastent voor in de plaats komt. Blom: "Een paar vaste klanten zeiden al: 'We gaan kraken!' Ik zei: 'Wacht even tot ik mijn geld heb.' Ja, lach maar."

Het afscheidsfeest is al geweest, op 2 december. Tent voor de deur, tweehonderd man binnen. Blom kreeg een schilderij van Hazes, een echte Donkersloot en een enorme joekel. Het feest is vastgelegd in een fraai fotoboek.

En nu? Met pensioen? Blom: "Nee, nee, dit komt allemaal veel te vroeg. Ik heb nog te veel energie en ik vind het werk veel te leuk. Ik zoek een nieuwe kroeg; er komt wel weer wat voorbij. Ik krijg hulp bij het zoeken."

Maar eerst de deur van Jeffrey's voor het laatst sluiten. Blom: "Twintig jaar geleden heb ik mijn transportbedrijf verkocht. Toen reed ik snikkend de poort uit. Dat zal nu ook wel weer gebeuren. Twintig keer slikken, maar dit heb ik toch maar mooi meegemaakt."

Nog een laatste kwestie dan. Wat zijn cabaretbillen? Blom: "Dat kan ik niet hardop zeggen."

Gezellige billen soms?
Blom: "Ja, doe dat maar, ja."