Direct naar artikelinhoud

'Echt niet dat ik haar zomaar liet winnen'

Matthijs de Ligt werd onlangs uitgeroepen tot grootste talent van Europa, maar volgens de aanvoerder van Ajax heeft zijn zusje Fleur van nature meer talent. Zij voetbalt op het hoogste amateurniveau bij Buitenveldert. 'Als we onenigheid hebben, gaat het over de afwasmachine.'

Fleur de Ligt zit in de zesde van het vwo en twijfelt erover waar ze zich na haar eindexamen op wil richten. Matthijs: 'Ik wilde sinds mijn tiende profvoetballer worden, dus voor mij was de keuze een stap terug te doen op school niet heel moeilijk. Voor Fleur is dat toch iets lastiger.'Beeld Sanne Zurne

Eigenlijk houdt hij niet zo van interviews geven, maar voor zijn zus doet hij het graag, zegt Matthijs de Ligt (19) als ze met z'n tweeën plaatsnemen op een bank in restaurant De Eendracht. Het restaurant, op loopafstand van hun huis in Abcoude, is een vertrouwde plek voor familie De Ligt.

Hier is de aanvoerder van Ajax en Golden Boy, gewoon Matthijs, die altijd óf de kalfskroketten bestelt óf een omelet, zegt de vriendelijke gastvrouw. Als hij al aan zijn mouw wordt getrokken, dan zijn het kinderen, maar de meeste mensen in het dorp laten hem met rust.

De veilige omgeving en de gunstige ligging ten opzichte van de Johan Cruijff Arena zorgen er mede voor dat Matthijs nog thuis woont, onder de vleugels van zijn vader Frank en zijn moeder Vivian en met zijn zeventienjarige zus Fleur en haar tweelingbroer Wouter. "Fleur, Wouter en ik zijn elkaars beste vrienden," zegt Matthijs.

Hun liefde voor voetbal speelt daarin een grote rol, hoewel dat in het geval van Fleur meer op toeval berust. "Ik wilde vroeger op hockey, net als mijn vriendinnen. Omdat zij allemaal al zussen hadden die op hockey zaten, kregen zij voorrang. Mijn broers zaten op voetbal, dus ik werd uitgeloot."

Ze was acht toen ze lid werd van FC Abcoude en samen met broer Wouter in een team ging spelen. Matthijs was toen al vertrokken naar de jeugdop­leiding van Ajax.

Slidings in de achtertuin
"Ik denk dat Fleur het meeste talent heeft van ons drieën," zegt Matthijs. "De eerste keer dat ik een bal aanraakte, punterde ik 'm alle kanten op. Het balgevoel is bij mij echt ontstaan. Bij haar zag je het meteen. Ze schoot al heel goed met rechts én links."

Ze vochten menig duel uit in de achtertuin en op het veldje achter hun huis, dat de naam draagt van Ronald de Boer. Fleur: "We speelden altijd op sokken, dan kon je beter bewegen en voelde het minder lomp."

Matthijs: "Als we een-op-een deden, ging ik verdedigen en Fleur aanvallen. Er kwamen weleens slidings aan te pas, ja. Echt niet dat ik haar zomaar liet winnen, maar ze won wel af en toe."

Tegenwoordig spelen ze allemaal binnen een straal van acht kilometer. Matthijs is bezig aan zijn negende seizoen bij Ajax, Wouter speelt bij AFC Onder 19 en Fleur maakte dit seizoen haar debuut bij Dames 1 van SC Buitenveldert. Een team dat normaal gesproken meestrijdt om de titel in de topklasse en de laatste jaren indruk maakte door menig eredivisionist uit het bekertoernooi te knikkeren.

Dit jaar bungelt het elftal met slechts twee overwinningen onderaan in de gevarenzone.

"Het gaat nog niet heel goed, nee," zegt Fleur, die samen met tien andere jeugdtalenten overkwam van het team Onder 17. Een noodgreep, want een hoop speelsters namen ­vorig jaar afscheid, net als trainer Hans de Winter die werd vervangen door Erwin Tump. "We moeten allemaal nog even aan elkaar wennen."

Het balgevoel is bij mij ontstaan. Bij haar zag je het meteen, ze schoot heel goed met rechts én links

Dat ze 'het zusje van' is, daar kwamen haar teamgenoten pas achter toen het seizoen al twee maanden oud was.

"Ze vonden het vreemd dat ik een training afzegde om naar een Champions Leaguewedstrijd te gaan. Uiteindelijk hadden ze het wel door. Sindsdien maken ze wel­eens opmerkingen maar daar trek ik me weinig van aan."

Alles went
Haar seizoen staat in schril contrast met dat van Matthijs, die de successen aan elkaar rijgt. Hij kreeg op het Sportgala van NOC*NSF de Young Talent Award, een paar dagen nadat hij in Turijn de Golden Boy Award in ontvangst had genomen, voor het grootste talent in Europa onder 21 jaar. Maar het voorlopige hoogtepunt was het bereiken van de achtste finales in de Champions League.

"Dat is echt zó knap," zegt hij. "In het begin van het seizoen dachten we, het wordt lastig om ons te kwalificeren voor de Champions League. En nu ga je ongeslagen door naar de volgende ronde."

"We doen alsof dat normaal is, maar dat is het eigenlijk niet. Snap je wat ik bedoel? Maar die wedstrijden gaan zo snel achter elkaar. Vaak is het pas aan het einde van het seizoen dat je even tot rust kunt komen en bedenkt wat je eigenlijk hebt gepresteerd dit jaar."

De status van Matthijs als profvoetballer heeft weinig impact op de rest van het gezin. "Hij speelt al zo lang bij Ajax dat ik er langzaam gewend aan ben geraakt,' zegt Fleur. "Maar als hij met het Nederlands elftal tegen Frankrijk speelt denk ik wel: wow, hij speelt gewoon tegen Griezmann en Mbappé."

Toen hij thuis vertelde dat hij aanvoerder werd, dacht ik dat hij een grapje maakte

Toen hij in maart tegen Heerenveen Ajax' jongste aanvoerder ooit werd, was dat een bijzonder moment.

"Toen hij thuis vertelde dat hij de volgende dag voor het eerst aanvoerder zou zijn, dacht ik dat hij een grapje maakte, tot ik op de tribune zat en ik hem voorop zag lopen. Dat vond ik in het begin wel cool, maar dat voelt nu normaal. Of, nou ja, ook dát went."

Matthijs, lachend: "Zo snel kan het gaan, hè. Toch blijft het raar om te bedenken dat ik de aanvoerder van Ajax ben. Dat besef je zelf niet. Het gebeurt gewoon."

Als trotse en soms tikkeltje kritische zus zit Fleur elke thuiswedstrijd op de tribune, samen met haar ouders en broer Wouter.

"Ik kijk naar hoe hij bepaalde situaties oplost, maar ik zeg na afloop niet wat hij beter had kunnen doen, want ik weet niet hoe het is om op zijn positie te staan."

Bij Buitenveldert speelt ze als aanvallende middenvelder, een nummer 8. Ze heeft een krachtig schot in haar rechterbeen, net als hij. Matthijs: "Maar dat is ook onze enige overeenkomst. Binnen het veld zijn we heel verschillend."

Fleur: "Ik ben niet zo goed in duels. Als middenvelder loop ik veel heen en weer en dan heb ik vaak de energie niet meer om een duel aan te gaan."

Behalve een krachtig schot in haar rechterbeen zijn we heel verschillend

Matthijs: "Ik ontkom daar niet aan op mijn positie. Aan de andere kant is zij weer sierlijker en flegmatieker dan ik."

Naast een sterk rechterbeen en een dosis Hollandse nuchterheid delen ze nog een eigenschap. Gedrevenheid, had vader Frank gezegd, toen hij een paar weken ervoor bij een wedstrijd van Fleur langs de kant stond.

Bizar groot gat
Bij Matthijs was snel duidelijk dat hij zich zou richten op een carrière als topsporter. Op zijn vijftiende schakelde hij terug van het vwo naar de havo. Fleur, die nu in de zesde van het vwo zit en in het verleden bij selectieteams van de KNVB heeft gezeten, twijfelt er nog over waar ze zich na haar eindexamen op wil richten.

"Misschien als ik gescout word door Ajax, dat ik dan overweeg er verder in te gaan. Maar op dit moment voetbal ik puur voor mijn plezier. Ik overweeg een tussenjaar te nemen en zal dan een plan maken."

Matthijs: "Ik wilde sinds mijn tiende profvoetballer worden, dus voor mij was de keuze om een stap terug te doen op school niet heel moeilijk. Maar dat is voor Fleur toch iets lastiger."

Fleur: "Als vrouwelijke profvoetballer is het nog steeds moeilijk carrière te maken, of je moet er een baan naast hebben."

Als vrouwelijke profvoetballer is het nog steeds moeilijk carrière te maken, of je moet er een baan naast hebben

Matthijs: "Dat is jammer en niet helemaal eerlijk, alhoewel voetbal van oudsher wel een mannensport is. Maar dat het gat zó groot is, vind ik wel bizar. Dat het vrouwenvoetbal in Nederland sinds kort meer opkomend is, vind ik leuk."

De kans dat Matthijs binnenkort het huis uitgaat, wordt met de dag groter. "Ik zou het voor hem heel leuk vinden," zegt Fleur, "maar voor mezelf jammer. Als hij weg is, is het meteen een stuk rustiger thuis." 

Niet dat ze in het gezin De Ligt zulke druktemakers zijn. De ene keer kijken ze een serie, de andere keer wordt er een bordspel uit de kast getrokken, Monopoly of Risk. "Het is dan niet zo dat het bord over tafel vliegt, hoor," zegt Matthijs. 

Ruzie maken, doen ze sowieso nooit. "Als we onenigheid hebben, dan is het over wie de afwasmachine moet uitruimen." 

Fleur: "Matthijs is de luiste van ons drieën, hij houdt niet zo van huishoudelijke klusjes." 

Dat klinkt als best een normale familie. Matthijs: "Dat zijn we ook. Als je bij ons door de ramen naar binnen kijkt, zie je geen supersterren."

Matthijs is de luiste van ons drieën, hij houdt niet zo van huishoudelijke klusjes