'Geloof me, wij oud-Noorderlingen zijn boos'

Ik fiets via het Noorderpark langs m'n oude middelbare school Damstede, waar we sneeuwbalgevechten hielden tegen Clusius, onder het viaduct door naar Loenermark, waar ik meerdere keren voor het eerst heb gezoend, en ik sla af bij het pleintje, waar tegenwoordig meer langs wordt gejogd dan gevoetbald.

Kerem doet open voor ik aanbel. Het water staat al te koken voor groene thee met honing, zegt ie. Beter is het heet want ik ben ready om vuur te spugen op de mic, zeg ik.

Terwijl hij een opnamesessie opstart, staar ik uit het raam alsof ik hier niet al meer dan de helft van m'n leven kom. Recht voor me het plein waar ik ­mezelf al basketballend manifesteerde tot een unaniem belachelijk groot succes, daarachter verpleeg-huis De Die, waar ik voor het eerst heb gestemd, en verderop de wijk het Plan van Gool, waar ik opgegroeide.

De jeugd van een hele generatie Noorderlingen ligt achter dit venster. Maar het enige wat ik kan zeggen, is dat dit huis nu veel geld waard is. ­Beter ook, want ik schreef er m'n eerste raps en ­verhalen.

Na een paar uur opnemen pauzeren we. Ik vertel over de metrostoring van een dag eerder. Kerem vertelt over de gênante tijdsaanduiding op het perron. In zijn tuin hangt een lamp die ik drie jaar geleden meenam uit Agadir. Mijn laptop zit in de rugtas die ik van hem kreeg toen we vijftien waren, de Tipp-Ex nog steeds op de rechterschouderband.

Vijf uur later zitten we weer beneden. De krant kopt mediapersoonlijkheden van het jaar. Wij fantaseren over een leven als Aquaman. Natuurlijk gaan we daarna eten bij Royalvis in de Van der Pekstraat.

Het lijkt wel alsof heel Oud-Noord vanavond hier verzameld is. Terwijl de genadeloze golven van de tsunami genaamd kapitalisme stevig doorstromen vanaf het IJ, willen wij weten waarom de frietjes niet bij de prijs zijn inbegrepen. Als er geen plek is voor ons op de Ark, dan op z'n minst wel patat bij de vis. Toch?

Buiten kijk ik naar Café Oud Noord, waar ik ooit nog covers heb gezongen van André Hazes. De vlaggen op de gevel vertegenwoordigden eerst de verschillende nationaliteiten van mensen uit de buurt.

Nu wordt Smaaqt met een Q langzaam een betere afspiegeling van de wijk. Als je wilt zien hoe goed de mens is in mooie dingen kapotmaken, moet je naar de Van der Pekstraat.

Terwijl Kerem en ik het laatste nummer van mijn nieuwe plaat afronden, besluiten we dat 2019 in het teken staat van dingen afmaken. Allemaal passie­projecten die gaan over Noord. Ondertussen is blijven wonen in Noord een passieproject op zich geworden.

Het domste wat je kunt doen, is een hele generatie jonge, geschoolde, goed geïnformeerde, daadkrachtige, talentvolle, en aan de samenleving par­ticiperende oud-Noorderlingen boos maken. En geloof me, wij zijn boos.

En nee nieuwe Noorderlingen, mail me niet voor een koffieafspraak om je geweten schoon te vegen. Ik drink geen koffie. En niemand heeft tijd.

Rapper en schrijver Massih Hutak (26) schrijft elk weekend een column voor Het Parool. 

Reageren? m.hutak@parool.nl