Direct naar artikelinhoud
Filmrecensie

Fifty Shades Freed is mierzoet, maar veel maakt het niet uit

Net als beide voorgangers lijkt Fifty Shades Freed op de automatische piloot gemaakt. Van een spanningsopbouw is nauwelijks sprake.

Christian (Jamie Dornan) en Ana (Dakota Johnson) belanden als Mr. en Mrs. Grey in Parijs.Beeld Fifty Shades Freed

De openingsscène van Fifty Shades Freed, het derde deel van de erotische bestsellende trilogie van E.L. James, dat dinsdagavond zijn Nederlandse première beleefde in een tot de nok toe met BN'ers gevuld Tuschinski, zet direct de toon.

De kleren worden Anastasia niet van het lijf gescheurd, ze wordt zorgvuldig in een peper­dure, oogverblindende trouwjurk van de Filipijns-Amerikaanse ontwerpster Monique Lhuillier gehesen.

Niet veel later zijn Christian en Ana Mr. en Mrs. Grey, en vliegen ze samen in zijn, pardon hun privévliegtuig naar Parijs, de stad van de liefde, waar ze de dingen doen die verliefde stelletjes doen. De seks is rechttoe rechtaan, in de missionarispositie.

Getut en gedoe
De volgende ochtend verschijnen er al wolken boven het paradijs. De vrijgevochten, zelfstandige Ana moet wennen aan haar decadente leventje.

De bezitterige, tikje jaloerse, over­beschermende ('ik heb gezworen je te beschermen en dat zal ik doen') Christian moet leren dat het er in een huwelijk anders aan toe gaat dan in het miljardenbedrijf dat zijn naam draagt. Zij wil kinderen. Hij niet.

Dan verschijnt ook Jack Hyde weer ten tonele - de aantrekkelijke maar foute baas van de uitgeverij, die Ana in het tweede deel na kantoortijd klemzette en influisterde dat niemand haar zo hard kan laten klaar­komen als hij.

Mierzoet getut en gedoe, een vleugje psychologie van de koude grond, achtervolgingen gecombineerd met opzichtige productplacement (Audi) en wat tegeltjeswijsheden ('als je geen fouten kunt maken, houdt geen huwelijk langer dan een week stand') wisselen elkaar vervolgens in een traag tempo af.

Ana (Dakota Johnson) en Christian (Jamie Dornan) hebben seks op een jacht, in een geparkeerde auto en in de Rode Kamer van Pijn. De ene keer met handboeien of ketens, de andere keer komt er aan vibrator of roomijs aan te pas.

Automatische piloot
Net als beide voorgangers - Samantha Taylor-Johnsons Fifty Shades
of Grey uit 2015 en het net als Fifty Shades Freed door James Foley ge­regisseerde Fifty Shades Darker (2017) - lijkt het slotstuk op de automatische piloot gemaakt; van spannings­opbouw is nauwelijks sprake, scènes volgen elkaar plompverloren op.

De geluidsband is dichtgesmeerd met gekir en liedjes over de liefde, trouw en ontrouw. Het ziet er allemaal wel gelikt uit, als een auto- of chocoladecommercial (zij ligt prachtig uit­gelicht in een zijden onderbroekje op de sofa van zijn penthouse).

Veel maakt het allemaal niet uit. Fifty Shades Freed wordt net zo'n succes als Grey en Darker, die wereldwijd bijna 950 miljoen dollar opbrachten.

Alleen woensdagavond gaan er al meer dan 117.000 vrouwen naar de speciale Ladies Nights die door het hele land worden georganiseerd.

Misschien is het een idee om E.L. James' bestseller Donkerder - Vijftig Tinten Donkerder Verteld Door Chris­tian ook maar te verfilmen.

Fifty Shades Freed

Regie James Foley
Met Dakota Johnson, Jamie Dornan, Eric Johnson
Te zien in Arena, Cinema Amstelveen, City, Filmhallen, De Munt, Tuschinski