Alejandro (1993-2018) zou Ecuadors president worden

Een rustige, leergierige jongen die op zijn vierde al naar school ging terwijl zes jaar gebruikelijk was. Eigenlijk had het reguliere onderwijs hem te weinig te bieden, zegt zijn moeder, Silvia Yepez. Maar voor particulier onderwijs was geen geld.

Op school zei hij al: later ga ik studeren in Europa, en als ik terugkom, word ik de volgende president van Ecuador. Zijn klasgenoten lachten hem uit. Een van die meisjes, vertelt zijn moeder, is daar laatst haar excuses voor komen aanbieden. Want Alejandro was weliswaar nog geen president, maar dat Europaplan van hem was toch maar mooi gelukt.

Verdronken bij Java-eiland
Hij groeide op in een voorstad van hoofdstad Quito. Zijn vader was accountant, maar na de grote bankencrisis in 1999 was hun geld veel minder waard geworden. Zijn vader en moeder vertrokken naar Spanje. Hij vond werk in de bouw, zij werd schoonmaakster en kindermeisje. Alejandro en zijn jongere broertje Brandon bleven in Ecuador, bij hun oma. Het duurde twee jaar voor ze hun ouders weer ­zagen, toen die terugkeerden in Ecuador.

Later startten zijn ouders een bakkerij, waar hij, zijn broertje en de twee zusjes die later waren geboren, in werkten. Geld om personeel aan te nemen was er niet, en om hem te laten studeren evenmin. Dus probeerde hij het zware nationale toelatingsexamen voor een internationale studiebeurs - en werd ­geselecteerd.

Hij kon luchtvaarttechniek gaan doen in Cambridge of economie aan de UvA. Het werd dat laatste: met economie kon hij meer betekenen voor zijn moederland. Terug in Ecuador wilde hij economie doceren aan de universiteit, of een eigen bedrijf oprichten om zo mensen aan werk te helpen en armoede tegen te gaan. "Hij was een dromer," zegt Yepez.

Familie
Na zijn aankomst in Amsterdam, in 2016, werd hij woordvoerder van de internationale studenten. Later richtte hij de vereniging van Ecuadoraanse studenten op. "Hij zei altijd dat we familie waren omdat we uit hetzelfde land kwamen," zegt Jairo Asuncion (21), die met hem bevriend raakte. Alejandro, zegt hij, was altijd overal voor in. Ze daagden elkaar een keer uit naar de overkant van een meer te zwemmen, een tocht van ­zeker vijftien minuten.

Hij was een goede zwemmer - zijn broer, die in de zwemselectie zat, kon hij goed bijhouden. Daarom is het ook zo tragisch dat precies hij verdronk, maandag 16 juli bij de Bogortuin, Java-eiland. Met een groep studenten uit Zuid-Amerika waren ze het einde van het collegejaar gaan vieren.

Ze sprongen hand in hand van de kade, en zwommen naar een platform, zo'n vijftig meter verderop. Het was een warme avond, het water was druk en on­overzichtelijk. Pas op het platform ontdekten ze dat Alejandro was verdwenen. De toedracht van het ongeluk is onduidelijk.

25-jarig huwelijksfeest
Zijn vader laat een filmpje zien van 21 mei. Alejandro was overgevlogen om bij het 25-jarige huwelijksfeest van zijn ouders te zijn. Zonder iets te zeggen, want anders hadden ze het hem vast uit zijn hoofd gepraat. Zijn moeder knijpt hem in zijn armen om te zien of hij het werkelijk is. Het zou de laatste keer zijn dat ze elkaar zagen.

Woensdagavond is er een afscheidsbijeenkomst op Roeterseiland.