Alleen langs de A10 zie je nog graffiti

Graffiti. In een mooie reportage van verslaggever Marc Kruyswijk heeft u kunnen lezen dat de gemeente Amsterdam de strijd tegen ontsierende tags op gevels en gebouwen aan het winnen is.

De graffiti die nog wel wordt gezet, van collectief Kamp Seedorf bijvoorbeeld, is zelfs opgenomen in de collectie van het Amsterdam Museum. Dat duurde bij de wereldberoemde graffiti-artiest Banksy een stuk langer.

Hoewel graffiti dus zo goed als overal verdwenen is, maakt de VVD in de gemeenteraad zich bij tijd en wijle er nog woedend om. Dat is omdat de verwijdering van de verf succesvol verloopt, behalve op de geluidsschermen langs de A10.

Rijkswaterstaat wil er niet aan. Te duur, tijdrovend en niet belangrijk genoeg, met uitzondering van racistische teksten, die wel weggehaald worden. Alleen vanuit de auto is er dus nog de nodige graffiti te zien.

Daarom werd het stadsbestuur in de eerste week van dit nieuwe jaar, luidruchtig via chocoladeletters in de krant, door de VVD gemaand om bij de minister in Den Haag te gaan klagen. Het is de allerzwakste van de politieke gereedschappen die een raadslid tot z'n beschikking heeft. 'Roept het stadsbestuur op om in Den Haag te pleiten voor...', waarna een ergernis van de partij in kwestie wordt ingevuld. Effect? Nihil, maar je kunt er toch weer een persbericht over sturen.  

De nutteloze stampij om graffiti illustreert het probleem dat de VVD heeft bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Want wie is verantwoordelijk voor de graffitibestrijding en heeft in 2015 besloten om Rijkswaterstaat er niet langer mee lastig mee te vallen? VVD-wethouder Pieter Litjens.

Wie zijn er al sinds 2010 de baas over Rijkswaterstaat? De VVD-ministers Schultz van Haegen en Van Nieuwenhuizen. En wie is er al sinds 2010 coalitiepartij met twee wethouders in het college van b. en w. en had in elke begroting sindsdien een potje kunnen reserveren om als gemeente zelf maar een schoonmaakbedrijf te bellen om de graffiti weg te poetsen? De Amsterdamse VVD.

De liberalen zijn de enige constante factor in de recente lokale politieke geschiedenis. De opwinding om graffiti is dan ook behoorlijk ongeloofwaardig.

Het is daarom niet verwonderlijk dat de VVD raadslid mr. Rik Torn op het graffitidossier heeft gezet, die in het dagelijks leven advocaat is. En bij advocaten weet je: die kunnen het altijd mooi brengen.

Amsterdam is een VVD-stad geworden; zelfs de huidige waarnemend burgemeester Jozias van Aartsen is een liberaal. Als de VVD-fractie een beetje lef had, zouden de leden daarvan in plaats van dat geblaf over graffiti, hun partijgenoot nu een enorme veeg uit de pan geven.

Want Van Aartsen heeft voor de kerst laten weten dat het verbod op straatintimidatie (beter bekend als het sisverbod) in 2018 nog niet gehandhaafd kan worden. Dat is een breuk met de eerdere beloften van zijn rechtsvoorgangers.

Omdat de boa's er nog niet afdoende voor opgeleid zouden zijn. En omdat de gemeentelijke dienst Openbare orde en Veiligheid, onder Van Aartsen, geen idee blijkt te hebben waar in de stad vrouwen en lhbti'ers het meeste last hebben van dit fenomeen. Opmerkelijk, want al in 2016 was er politieke overeenstemming over het sisverbod en hadden de ambtenaren aan de slag moeten gaan.

Dit door velen gewenste APV-artikel met de boete van 190 euro was nota bene een uitvinding van de VVD, samen met het CDA. Wat een afgang dat het verbodsartikel nu een jaar op de plank blijft liggen. En intussen maar drammen over eenvoudig op te lossen stokpaardjes zoals graffiti langs de A10.

Tot en met 21 maart zit de VVD nog op het pluche. Niet lullen maar poetsen dus, of zoals voormalig VVD-raadslid en defensieman Maurice Piek zou zeggen: Romeo Delta; Regel Dat!

Politiek verslaggevers Michiel Couzy en Ruben Koops belichten beurtelings op zaterdag in 'Republiek Amsterdam' een politiek onderwerp uit de stad.

Reageren? r.koops@parool.nl