Kunnen mij die Groningers wat schelen?

De woede der Groningers is vooral pijnlijk omdat hij zo gerechtvaardigd is.

De mensen zijn doodsbang. Uiteraard.

Ze willen ruim gecompenseerd worden. Natuurlijk.

Ze willen de waarheid horen, ze willen dat alles goed wordt uitgezocht, ze willen dat het boren stopt; de aarde klinkt hol onder hun voeten van het weggezogen gas, en de aard­bevingen zijn goedbeschouwd nog vriendelijk geweest voor de bevolking.

Groningers worden bedonderd. Iedereen weet het, iedereen ziet het, maar toch wordt er betrekkelijk weinig aan gedaan. Een leger beloftes wordt vooruitgeschoven om de politici te beschermen.

Nadat de Groningers via alle media duidelijk hebben gemaakt dat het best aardig zou zijn als de verantwoordelijke politici eens een kijkje zouden komen nemen, trok gisteren Wiebes die stoute schoenen aan.

Hij ging, de staatsman. En hij betoonde commerciële moed. Hij betaalde Groningen met nieuwe beloftes en hield tegelijkertijd nog even de hand op de knip.

Maar 'er zijn goede afspraken gemaakt' er moet nu 'versneld worden gehandeld' en er moet worden gestreefd naar een 'genereuze afhandeling'.

Groningen is de vuile maag van ons land geworden. Herstel kost te veel geld, want dan verdienen we niets meer aan het gas. "Zomaar stoppen kan niet, want we moeten ook denken aan werkgelegenheid, de dynamiek van de regio."

Dat moet de Groninger maar slikken.

Het vreemde is dat men weigert Groningen als patiënt te zien. Ziek zijn kost geld. Dat weet iedereen. Maar een ziek Groningen moet eerst totaal uitgezogen worden, terwijl we er juist geld in moeten stoppen. We kunnen het besef niet aan dat we verlies moeten lijden.

De aardbevingen zijn een woedende schuldeiser voor wie we ook bang zijn omdat hij onze Tweede Gouden Eeuw relativeert. Als we eerlijk en rechtvaardig zouden zijn, is er niet zo veel geld, want het geld dat er is moet naar het Noorden. En als dat nog te weinig is, moeten de belastingen omhoog.

Maar ja - ga ik straks stemmen op een partij die meer geld voor Groningen wil hebben, zodat er dan te weinig geld is voor Amsterdam? Kunnen mij die Groningers wat schelen die geen gelegenheid voorbij laten gaan om te zeggen dat ze iedereen uit de Randstad haten? Ze hebben gelijk.

We hebben de Groningers uitgemolken. Wanneer Groningen zonder kosten in de bodem zou wegzakken, proppen we daar nog meer beloftes onder de grond.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief. 

Reageren? t.holman@parool.nl