Moeder Sabrina Oosterbeek: 'In de greppel liggen verdient ze niet'

Zoals dat gaat in levens van drugsverslaafden, waren voor de dertigjarige Sabrina Oosterbeek  dag en nacht omgedraaid. Ze was niet altijd eenvoudig te bereiken, maar belde haar moeder Marion bijna dagelijks - van het geld dat Marion wekelijks overmaakte zodat Sabrina beltegoed kon regelen.

Vanaf 8 maart 2017 bleef het stil.

Sabrina was 's nachts vertrokken uit de flat van haar vriend in Geldershoofd, in Amsterdam-Zuidoost, om haar fiets te verkopen - hosselend als altijd. "Ze verdween wel vaker voor een paar dagen rust, maar nu voelde ik meteen dat het mis was," zegt moeder Marion.

"Ze had haar telefoon, bankpas en identiteitskaart achtergelaten. Een verslaafde laat echt haar bankpasje niet achter de dag voordat de zorgtoeslag wordt gestort. Er moet al wat zijn geweest."

Meerdere moorden
Het staat vast dat Sabrina naar Sjonny W. (46) is gegaan, een huisschilder en drugsdealer uit de buurt. Die erkent dat hij een wilde nacht met drugs en seks met haar had en is met haar fiets gezien. Dat hij haar heeft omgebracht, ontkent hij stellig.

Zoals hij ontkent dat hij in 2003 de Groningse verslaafde prostituee Monique Roossien (26) zwaar toegetakeld en naakt heeft achtergelaten aan het IJmeer in Amsterdam-Noord.

Zoals hij ontkent dat hij de Roemeense verslaafde prostituee Mirele Mos (30) in 2004 heeft vermoord en haar in stukken gesneden lichaam in vuilniszakken heeft gedumpt bij een boom vlak bij zijn huis.

Zoals hij ontkent de 28-jarige verslaafde prostituee Stefanie Blijd te hebben laten verdwijnen in 2011.

De rechtbank houdt hem al anderhalf jaar in de cel voor de moorden op Oosterbeek, Roossien en Mos. Hij zal daarvoor in juni terechtstaan. Voor zijn betrokkenheid bij de verdwijning van Blijd zijn vooralsnog onvoldoende bewijzen die een aanklacht kunnen dragen.

Moeder Marion kende Sjonny W. "Ik heb Sabrina wel naar hem gebracht als ze drugs moest halen. Dat vond ik afschuwelijk, maar godzijdank heb ik haar nooit in de steek gelaten. Godzijdank heeft ze míj ook nooit in de steek gelaten."

Diagnose
Marion gaat terug naar de getroebleerde jeugd waarin Sabrina heel druk was, maar dat zijn wel meer kinderen. Ze zat in Amstelveen op een school voor speciaal onderwijs, met vijftien kinderen in een klas. Op haar zestiende gaf een kinderpsycholoog een verklaring voor haar onberekenbaarheid en plotselinge woedeaanvallen. Sabrina had een borderline persoonlijkheidsstoornis.

"Door die diagnose vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Sabrina had geen zelfrespect en voelde zich eenzaam. Ze wilde anderen pleasen maar kon ineens uit haar pláát gaan. Typisch borderline. Het is wit of zwart, nooit grijs."

Op haar zestiende begon Sabrina te blowen, en trok ze naar verkeerde figuren.

"Als ik kwaad werd, zei ze dat ze alleen blowde om de drukte in haar hoofd te dempen. Geleidelijk begon ze te veranderen en ook andere troep te gebruiken."

Haar vader, haar jongere zus Kim en haar moeder konden niet voorkomen dat Sabrina steeds verder afgleed. "Ik probeerde zó haar te laten afkicken. Dan zette ik haar af bij de voordeur van een kliniek en was ze via de achterdeur alweer vertrokken terwijl ik nog stond uit te laden. De man die haar zou rondleiden, kwam alleen terug."

Machteloosheid
Ook gesloten klinieken werkten niet. "Ze noemen het gesloten, maar ze laten je er gewoon uit. Weg was ze weer." In Nederland vonden ze niet één kliniek die verslaafde borderliners aankon. "De combinatie vinden ze te heftig." Marion dacht aan programma's in Schotland of Afrika - afkicken in de woestijn - maar ook daarvoor kwam Sabrina niet in aanmerking. Die machteloosheid schrijnde.

Van een kennis huurde ze jaren een kamer. Soms woonde ze even thuis. "Sabrina heeft gelukkig nooit op straat geleefd. Ze vloog in en uit en zat ineens een week bij een vriendin in Almere, maar belde altijd. Mensen waren dol op haar, want ze was een mooi mens. Had zelfspot en humor. Ik ben er apetrots op dat weinigen nog geld van haar moeten krijgen."

Het snijdt haar moeder door de ziel dat Sabrina voor drugs met haar dealers naar bed ging. "Ik wilde absoluut niet dat ze op haar rug ging liggen voor drugs, maar ja... Ik kocht condooms voor haar met de gedachte: alsjeblieft, raak niet zwanger."

Rotzooi
Omdat de andere vermoede slachtoffers van Sjonny W. verslaafde prostituees waren, rijst ook van Sabrina tot Marions verdriet dat beeld uit de berichtgeving. "Ik heb niets tegen prostituees en vind ze niet minder dan een ander, maar Sabrina was er gewoon geen. Dat weet ik zeker, want ze deelde alles met me. Ze nam me overal mee naar toe, óók naar de plekken waar ze haar rotzooi haalde. Ik wachtte buiten."

Haar moeder gaf haar tramkaartjes en zag erop toe dat Sabrina altijd fatsoenlijk gekleed was. "Met haar verjaardag gaf ik haar een tas boodschappen zodat ze een feestje kon geven. Prachtig vond ze dat."

Maar ja, almaar regeerden die drugs. "Stond ze ineens de brommer van haar lieve zus in te laden in het busje van een dealer. Alles draaide om die troep."

Zwijgen
Nadat haar vriend en moeder Marion aangifte hadden gedaan van Sabrina's verdwijning, nam de politie de zaak aanvankelijk heel serieus. "Een vrouw van de afdeling Vermissingen op bureau Linnaeusstraat deed geweldig haar best. Vrij snel was er het idee dat ze ergens bij de Gaasperplas moest zijn verdwenen. Wij hadden eerst geen idee, tot de politie met die naam van Sjonny kwam. Ik dacht: hé, die ken ik. Toen wist ik wel zo'n beetje genoeg."

W. heeft bekend die laatste nacht van 7 op 8 maart 2017 seks met haar te hebben gehad. "En hij heeft nooit óntkend dat hij haar heeft vermoord. Een medegedetineerde zegt dat Sjonny hem heeft verteld waar hij Sabrina heeft gedumpt, maar zelf zwijgt hij. Dat is zuur."

Ook onlangs heeft de politie weer een gebied aan de Gaasperplas uitgekamd, maar zonder resultaat. "Wij hopen dat zich toch nog iemand meldt die iets heeft gezien. In de Bijlmer leven de mensen 's nachts, dus het kan goed."

"Daarom vertel ik dit verhaal. Ik kan er niet mee leven als ik haar geen waardige rustplaats kan geven. Ze verdient het niet ergens in een greppel of plas te liggen. Ik hoop zó dat mensen begrijpen dat Sabrina ziek was en slachtoffer is geworden van haar manier van leven."