De terugblik op #MeToo was net #TooSoon

Lips is groot fan van Medialogica. Fijn om nog eens herinnerd te worden aan waar iedereen zich ooit druk om maakte. Want dat is de formule van het programma: men neme een mediahype van lange of minder lange tijd geleden en laat de hoofdrolspelers hierop terugblikken.

Vaak is de conclusie: ja gut, wellicht hebben we ons iets te veel laten meeslepen en met de kennis van nu hadden we het misschien anders aangepakt. Zondag ging het over #MeToo en de rol van de media daarin. "#MeToo werd een wereldwijde emancipatie­beweging, maar ook een schandpaal," zei voice-over Clairy ­Polak. "Kreeg de berichtgeving niet ook het karakter van een volkstribunaal?"

De vraag stellen is hem beantwoorden Clairy, mompelde Lips.

Het ging uitgebreid over hoe Nieuwe Revu als eerste het nieuws over Job Gosschalk naar buiten bracht. Ook het ontslag van Vice-hoofdredacteur Casper Sikkema kwam aan bod.

Hij werd de laan uitgestuurd vanwege ­'ontoelaatbaar gedrag', maar achteraf bleek er voornamelijk sprake van '#MeToo-paniek', zoals hij het zelf noemde. De zaak werd minutieus gereconstrueerd en alle betrokken media wasten hun handen in onschuld. Maar ondertussen was Sikkema zijn baan kwijt en was zijn repu­tatie naar de gallemiezen.

En toch maakte deze uitzending haar belofte niet helemaal waar. Medialogica blinkt normaal uit door een genuanceerde en verhelderende helikopterview, maar dit keer werd iets te veel aandacht besteed aan wie wat wanneer schreef en waarom.

De zinnigste opmerkingen kwamen van hoogleraar Renée Römkens: "Door heel erg op de incidenten in te zoomen, verdwijnt het structurele probleem van seksuele intimidatie naar de achtergrond."

Precies wat Medialogica onbevredigend maakte: de grote vragen over #MeToo bleven onbeantwoord. Wellicht was de uitzending net iets #TooSoon.