Afscheid van Wie is de Mol? was niet eerder zo hartverscheurend

De kandidaten van dit seizoen gaan er met gestrekt been in. Bij het herenigingsontbijtje in Tbilisi, Georgië, werden Loes Haverkort (vers over uit Moskou), Jan Versteegh en Jean-Marc van Tol (voormalige standplaats Kiev) direct aan een pittig kruisverhoor onderworpen. Waarom hadden ze zoveel geld weggebeld? Waarom was Loes slecht bereikbaar, en deed ze vaag over haar verblijfplek? Nee, gezellig is anders.

De eerste opdracht speelde op een verregende markt - iets met duizend euro in tientjes wisselen, bij handelaren van wie portretten op polaroids werden uitgedeeld.

Maffe actie
Ging eigenlijk best gesmeerd, 860 euro belandde in de pot. De enige écht maffe actie kwam van Olcay Gulsen. Zij moest een briefje van duizend euro wisselen voor twee stuks van vijfhonderd, maar haalde slechts één biljet uit de envelop.

Op zich een prima molactie, zij het niet dat Olcay meteen door de mand viel én een grijns van hier tot Tbilisi niet kon onderdrukken. Deze aflevering heette dan misschien wel 'wisseltruc' - dit soort praktijken zijn veel te opzichtig voor een mol.

Doorgewinterde molloten sloegen deze week weer eens de spijker op de kop met hun diepgravend beeldonderzoek. Ron Boszhard, die op een lullige manier als eerste de aftocht moest blazen (helemaal sneu omdat hij na tien jaar wachten op een uitnodiging zelf een brief naar de tv-makers stuurde), zou terugkomen. Het bewijs was het introfilmpje van dit seizoen; Ron staat voor een achtergrondje dat erg lijkt op een straatbeeld van Tbilisi.

En ja hoor: terwijl de groep nietsvermoedend werkte aan de tweede opdracht (een ogenschijnlijk simpele stoelendans in een volle theaterzaal) dook Ron pardoes op in het publiek. Wie hem een tweede kans gunde, ging naast hem op het pluche zitten en kreeg er info over de executie-opdracht bij. Maar in dat geval overhandigde Art Rooijakkers geen cent.

Tien volle minuten wenkte Ron zijn medekandidaten, terwijl zijn lieve puppy-ogen steeds meer op standje smeekbede gingen staan. 'Ahhhh, toe nou, jongens!', leek hij te willen mimen. 'Ik bén al die gênante eerste afvaller.... Jullie gaan me toch niet écht in m'n uppie laten zitten en me deze kans ontnemen?'

Maar het spel wordt zoals gezegd meedogenloos gespeeld. Hoewel sommigen het zichtbaar moeilijk hadden, verroerde niemand een vin. Arme Ron kon het wel schudden. "Ik zag een man op het podium sterven, en ik dacht: dat ben ik." Geld werd trouwens ook niet opgehaald.

Een tikkie pijnlijker
De kwestie werd nog een tikkie pijnlijker toen Jean-Marc niet veel later besloot om vrijwillig naar huis te gaan. Tijdens de laatste opdracht, waarbij een gigantische berg kiezelstenen met graafmachines en 'schepapparaatjes' (aldus Olcay) uit de weg moest worden geruimd, zag hij af van deelname omdat hij moeite had met links, rechts, boven en onder te onderscheiden. 

Inderdaad capaciteiten die een deelnemer niet kan ontberen - en nachtenlang wakker liggen van de Molstress is ook nooit een goed idee. Maar dat Ron het veld moest ruimen terwijl Jean-Marc zelf zijn biezen pakte, was niet om áán te zien.

Lees de nabeschouwing van aflevering 1 terug in: Echt niets is wat het lijkt bij de start van Wie is de Mol? 

Aflevering 2 (nog een keer) kijken? Dat kan hier.