Foto's van Solange in de jurk van David Laport gingen de wereld over

Het zal niet veel beginnende Nederlandse ontwerpers overkomen: een persoonlijke mail van de Amerikaanse zangeres Solange Knowles in je mailbox vinden.

De in Goes geboren modeontwerper David Laport vertelt er in zijn atelier aan de Herengracht - nog altijd wat beduusd - over: "Solange zit vaak een beetje te googelen, op zoek naar innovaties in de mode. Zo kwam ik blijkbaar naar ­boven, want ik kreeg een mailtje: Hi, Solange here, I'm attending The Met on monday. Ik zou graag iets van je aanhebben."

Geel
Met 'The Met' doelde de zangeres op het Met Gala, het jaarlijkse fundraisingevenement van het Metropolitan Museum of Art in New York.

En, niet onbelangrijk: hét ­rodelopermoment waarbij cultureel Amerika zijn mooiste veren opzet. Laport: "Ze wilde graag een witte jurk, maar dat ging op die termijn - een paar dagen - echt niet. Dus ik zei: je kunt geel krijgen. Erg hè? Nu zou ik dat nooit meer zo doen."

Foto's van Solange in de betreffende jurk gingen in mei 2016 de hele wereld over.

"Toen Solange mijn jurk aantrok ontplofte het echt," zegt Laport.

Een paar maanden later stond zangeres Sia in een van zijn creaties op het podium bij The Ellen DeGeneres Show. "We hebben daarna ook nog allemaal dingen voor haar op maat gemaakt, en zo begon het balletje internationaal echt te rollen."

Ook Nederlandse vrouwen wisten hem te vinden: Laport ontwierp jurken voor actrices  als Kim van Kooten, Georgina Verbaan en Yootha Wong-Loi-Sing.

Onmogelijke jurken
Maar al in 2012, toen hij afstudeerde aan de kunstacademie in Den Haag, trok Laport de aandacht. Opvallend in zijn collectie Discomforting waren vooral de jurken die door het speciale, door hemzelf ontwikkelde materiaal als vanzelf 'opgewaaid' omhoog bleven staan.

Laport: "Ik probeer weelderigheid en innovatie te vangen in een klassiek silhouet. Voor mijn scriptie las ik een boek over ongemakken in de mode. Dat ging over vrouwen uit de negentiende eeuw, uit de hoogste klasse, die de hele dag niets konden doen. Met van die onmogelijke jurken, helemaal wit, met een korset en veel kant enzo. Dat wilde ik vertalen naar de mode van nu, en de opgewaaide jurk kwam daaruit voort."

Het succes van zijn afstudeercollectie opende deuren. "Ik had gesprekken met Gstar en kon bij H&M in Zweden beginnen. Maar dat heb ik toen allemaal afgehouden. Ik dacht: eerst even kalm aan, uitzoeken wat ik precies wil. Of ik dat nu nog steeds zo had gedaan, weet ik niet. Ik denk weleens dat ik zo'n baan ook heel leuk had gevonden, dat het ook goed voor me was geweest. Maar er kwam toen zo veel op me af, ik had geen idee, joh."

Plukken aan een stof
Maar ook als freelancer ging het Laport niet slecht af. "Ik verkocht nog niet heel veel, af en toe een stuk, maar mijn werk was best opvallend en dat genereert in zichzelf steeds nieuw werk. In 2014 werd ik door de Bijenkorf benaderd om hun etalages te vullen met mijn kleding." In hetzelfde jaar begon hij zijn eigen label en gaf hij zijn eerste show.

Laport ontwikkelt veel van zijn materialen zelf. "Dat vind ik eigenlijk het leukst, lekker in mijn eentje in het atelier, en dan eindeloos plukken aan een stof. Kijken wat er allemaal mee kan."

"Als ik een jurk met een simpel silhouet ontwerp, gebruik ik bijvoorbeeld heel harig materiaal, of neopreen. Dat is soms best een zoektocht hoor, voor die opgewaaide jurken heb ik wel twintig of dertig exemplaren gemaakt voor het goed was, ik begon met kippengaas."

Probleemoplossen
Het technische aspect van mode spreekt Laport erg aan: "Het is een vorm van probleemoplossen: wat werkt wel aan deze stof, en wat niet? Hoe kunnen we het beter maken? Techniek en ontwerpen gaan voor mij hand in hand."

Mede dankzij zijn innovatieve kijk op materiaalgebruik won Laport afgelopen jaar de International Woolmark Prize voor Womenswear in Europa. Voor zijn winnende ontwerp ontwikkelde Laport een lichte, haast uit elkaar geplukte stof van honderd procent merinowol.

Laport: "De opdracht was letterlijk: doe iets met wol. Heel vrij dus. Ik vind dat zo'n wedstrijd vooral om ­innovatie draait, dus wilde ik er echt iets nieuws mee doen." De stof ligt nog overal in zijn atelier, en hij laat een strook zien: als een lange veer, draadje voor draadje door Laport en zijn medewerkers uit elkaar geplukt.

Luchtig en fris
Afgelopen week presenteerde hij in Florence tijdens de internationale finale van de Woolmark Prize een vervolgcollectie. "Mijn inspiratie was een schilderij van David Hockney, A bigger splash. Daar zit zo'n beweging in, die wilde ik graag vangen in mijn collectie. Een uitdaging, want wol is zo'n plat materiaal. Ik wilde het luchtig en fris maken, vandaar die vederachtige stoffen. Dat zie je ook ­terug in het kleurgebruik, van die zachte poederkleuren."

Het werk van Laport is niet alleen voor de Sia's van deze wereld weggelegd, ook Amsterdamse vrouwen kunnen bij hem terecht. Zijn collecties zijn in Amsterdam onder ­andere te vinden bij X Bank in de Spuistraat en Moise op de Ceintuurbaan.

Daarnaast krijgt Laport regelmatig klanten over de vloer voor wie hij jurken op maat maakt.

"We zitten al in zo'n overgeproduceerde maatschappij, wat hebben we nou nog echt nodig? Het liefst ontwerp ik daarom iets voor een bijzondere gelegenheid, een bruiloft, een rode loper of een speciaal avondje uit. Mensen denken er dan echt goed over na: wat zal ik aandoen? Ik vind het geweldig om daar onderdeel van te zijn. In dat deel van de mode is nog ruimte voor vernieuwing, denk ik, op de grens tussen draagbare kleding en couture."