Direct naar artikelinhoud
Column

Ik was nooit eerder op een genderneutraal toilet geweest

Patrick MeershoekBeeld Maarten Steenvoort

De ontwikkelingen in de menselijke seksualiteit vertonen grote overeenkomsten met die van het chipsvak in de supermarkt. Duizenden jaren hebben we ons moeten behelpen met de smaken naturel en paprika, maar tegenwoordig is er een duizelingwekkende variatie aan vormen, kleuren en smaken beschikbaar.

Dat lijkt mij een goede zaak, al kan het voor jongeren in de nieuwsgierige leeftijd lastig zijn om een keuze te maken uit het ruime aanbod. Als zij al een keuze willen maken: er zijn er genoeg die met twee of drie soorten chips tegelijk op de bank neerploffen. Ook daarover wordt tegenwoordig gelukkig niet al te moeilijk gedaan.

Een paar dagen geleden rende ik in hoge nood het Vierde Gymnasium in West binnen met de vraag of ik misschien even naar de wc mocht. Ik werd bij de deur opgevangen door rector Hetty Mulder die mij eerst argwanend opnam. Toen ik, hippend van het ene op het andere been, mijn perskaart had laten zien, nam ze me mee naar een toilettengroep op de benedenverdieping van de school.

Ik was nooit eerder op een genderneutraal toilet geweest en keek nieuwsgierig rond. De witte tegels, de pot en de houder voor de wc-rol kwamen mij vertrouwd voor. Alles schoon en fris, een prima plek om je te verstoppen voor een overhoring ­Latijn. Alleen de symbolen op de deur maakten duidelijk dat alle seksuele identiteiten, stevig verankerd of rusteloos zwervend, hier welkom zijn.

Dat sanitaire niemandsland voor iedereen schijnt soms ook wel voor verwarring te zorgen. Er zijn mannen die vrezen het genderneutrale toilet als Johan Derksen binnen te stappen om na gedane zaken als Gerard Joling weer naar buiten te komen, inclusief de onbedwingbare behoefte om in de dichtstbijzijnde feestwinkel een felblauwe boa aan te schaffen.

Ik vroeg rector Hetty ernaar, maar zij had nog geen signalen opgevangen over zulke voorvallen. De komst van de genderneutrale toiletten was op school van meet af aan zonder toestanden aanvaard, en paste naadloos in de actieve rol die de lhbtiq-gemeenschap op het gymnasium vervult, met bijvoorbeeld de organisatie van een roze vrijdag met een coming-outkast in de aula.

Ook in praktische zin levert de menging van geslachten geen problemen op. Dat is best opmerkelijk, want zoals bekend functioneert de mannelijke plasser nogal eens als een goedkope Chinese tuinsproeier, terwijl vrouwen weer berucht zijn om een schrikbarend hoog gebruik van toiletpapier. Ook daarover zijn nooit klachten ontvangen.

Interessant: hoewel de toiletten naast elkaar voor iedereen toegankelijk zijn, blijken veel leerlingen in de praktijk toch voor een vaste wc te kiezen. De mens is van alles en nog wat, en heeft de keuze uit een enorm chipsvak aan seksuele voorkeuren, maar als het er op aankomt is hij/zij toch ook maar gewoon een gewoontedier. Dat is, zeker met een net geleegde blaas, een hele opluchting.

Reageren? patrick@parool.nl

Er zijn mannen die vrezen het toilet als Johan Derksen binnen te stappen om na gedane zaken als Gerard Joling weer naar buiten te komen