En dan denken wij in Amsterdam aan een fietsbrug over het IJ

Andere Tijden Sport ging over de plas die weg was.

In een prachtaflevering werd de hele kruisweg van een gesaboteerde dopingtest gereconstrueerd - van de roestvrijstalen ondersteek waarmee de urine van de schaatsers was opgevangen, via een met was verzegeld flesje, naar het kistje waarin hun urinestalen naar het ziekenhuis waren gebracht.

Daar ging het mis: niet de laborant, maar iemand anders haalde bij de portier het kistje op. Kennelijk was het de bondsarts, in de piepzak vanwege de anabolen die hij zijn pupillen had verstrekt om zwaar gedrogeerde Oost-Duitse schaatsvrouwen bij te benen.

Toen gingen de als brandschoon bekendstaande Hollandse schaatsenrijders opeens winnen en moesten ze naar de dopingcontrole.

De Oost-Duitse schaatsers hadden toen al een slechte naam. Hun bondscoach was wereldkampioen ontkennen, zei Mart Smeets. "Nein, nein, nein..." Maar hun Nederlandse rivalen Ria Visser en Yvonne van Gennip konden ook niet verklaren waarom hun dopingtest moest worden verdonkeremaand. 

De testosteronbolletjes waarmee hun bondsarts in die jaren wielrenners oppepte, hadden ze nog nooit gezien. Zeiden ze. Ze kregen alleen eens per jaar een griepinjectie.

Zaterdag ook al een mooie Andere Tijden, over de Maastunnel. Al 75 jaar is dat de levensader van Rotterdam. En dan denken wij in Amsterdam aan een fietsbrug over het IJ, terwijl je dus ook zonder regen, klimmen of tegenwind door een tunnel kunt. 

Net als in de Maastunnel met de roltrap twintig meter naar beneden, ongeveer net zo diep als metrostation Vijzelgracht, helemaal zo gek nog niet. 

Ook nooit geweten: de havenarbeiders gingen en masse lopend naar hun werk en daarom is You'll Never Walk Alone zo'n doorslaand succes geworden als Feyenoordhymne. 

Weer wat geleerd van die goeie ouwe tv.

Reageren? hanlips@parool.nl