Direct naar artikelinhoud

Worsteling met het weekend nekt de Sugar Factory

De Sugar Factory is na veertien jaar failliet en sloot maandag zijn deuren. Waarom is het de club niet gelukt het hoofd boven water te ­houden?

Worsteling met het weekend nekt de Sugar Factory
Beeld EPA

Nachtburgemeester Shamiro van der Geld is er groot geworden. "Het was mijn eerste kennismaking met echte clubcultuur," zegt hij.

De Sugar Factory was toen nog een nachttheater, een alternatieve plek voor mensen die meer wilden dan alleen dansen. Er waren performances, exposities, alternatieve ­muziekavonden.

"In het rijtje Melkweg en Paradiso was de Sugar Factory altijd wel 'die andere', net wat alternatiever en spannender."

De Sugar Factory opende in 2005 zijn deuren in een voormalige suikerraffinaderij op de Lijnbaansgracht. De club was jaren een geliefde uitgaansgelegenheid voor mensen die iets nieuws zochten. In de dj- en concertwereld werd de zaal als klein en intiem gezien, publiek stond er dicht op de artiesten, waardoor het voor artiesten een aantrekkelijke locatie was.

De variatie in muziek was groot. Veel bandjes, dj's en andere artiesten zetten er hun eerste stappen. Maar ook grote namen als Joss Stone, Lily Allen en wijlen housegodfather Frankie Knuckles. De mix van mensen die daarop af kwam, paste daarbij.

Zoeken naar en niche
Het nachttheater kampte al sinds de oprichting met schulden. De locatie op de Lijnbaansgracht, pal tegenover de Melkweg, was altijd een dure plek. Daarbij was de ambitie jong talent en kunst een podium te geven interessant, maar niet altijd lucratief.

Doordeweeks ging het lekker, zegt directeur Manne van der Zee, die sinds 2012 de leiding heeft. Maar op vrijdag- en zaterdagavond was de club al een tijdje zoekende.

"We waren goed op weg, zeker met de liveprogrammering van concerten, maar het kostte ook veel geld. Het lukte niet de exploitatie sluitend te krijgen," zegt Van der Zee. "We hebben niet meer onze niche gevonden."

Dj Carlos Valdes vindt het jammer dat er met de sluiting van Sugar Factory geen kweekvijver meer is voor jong talent in de stad. Als jonge dj begon hij in 2005 met het feestje 'Vreemd' op de donderdagavond. Dat liep jaren goed, tot 2010 ongeveer.

"Er veranderde daarna veel. Andere clubs gingen vergelijkbare dingen doen op de donderdag. En er kwamen clubs met beter geluid," zegt de dj.

Grimmige kant
Het nachtleven in Amsterdam is sindsdien ingrijpend veranderd. Discotheken kwamen en gingen, festivals namen een grote hap uit het uitgaansbudget van de gemiddelde stapper. Clubs met een alternatieve programmering kwamen in andere stadsdelen op. En intussen stroomde de binnenstad vol toeristen.

In het rijtje Melkweg en Paradiso was de Sugar Factory altijd wel 'die andere', net wat alternatiever en spannender

Van der Geld ziet de worsteling met toeristen bij veel uitgaansgelegenheden in het centrum. "Het is moeilijk om je identiteit duidelijk te maken. Je wilt niet voor de toeristen programmeren, maar ze zijn wel je boterham."

Niet dat het faillissement aan de toeristen ligt, benadrukt Van der Zee. Maar het was soms wel moeilijk de grimmige kant van het Leidsepleinpubliek te managen.

"Als je hier maar één keer bent, omdat je als toerist ­alleen komt partyen, dan gedraag je je anders dan als in je eigen stad of dorp bent. Je moet extra goed opletten om de rotte appels eruit te halen. Daar is veel energie in gaan zitten."

Van der Zee verkaste de populaire zondagavond Wicked Jazz Sounds eind december al naar de Melkweg, omdat er onduidelijkheid was over een eventuele overname van Sugar Factory. De populaire Chin Chin Club had interesse, maar het ging uiteindelijk niet door.

Eén concert, dat van de 3Js, is inmiddels bij de Melkweg ondergebracht, voor andere is het nog onduidelijk. "We hebben druk gezocht naar alternatieve podia. Het is zonde als optredens niet doorgaan."

Het was soms wel moeilijk de grimmige kant van het Leidsepleinpubliek te managen