Paul Vugts: 'Ik denk er niet over om met mijn werk te stoppen'

Hoe gaat het nu met je?
"Het gaat wel, dank je. Het is heftig zo veel van je vrijheid in te leveren en het is voor mijzelf en mijn naasten heel frustrerend niet te kunnen inschatten wanneer de dreiging zo beheersbaar is dat we stap voor stap normaler kunnen leven. Ondertussen leven en werken we binnen alle beperkingen door."

"Gelukkig genieten we rond de plek waar we zijn ondergebracht enige vrijheid en zijn sociale contacten niet onmogelijk. Mijn vriendin is sterk, dat scheelt enorm. We missen de spontane afspraken en ik baal ervan niet te kunnen voetballen, maar het is even niet anders."

Je woont al sinds begin oktober niet meer in je eigen huis. Hoe heb je de afgelopen periode ervaren?
"De dreiging speelt al sinds de na­zomer en waar ik normaal gesproken de druk wel weet weg te nemen, kwam nu steeds nieuwe, zeer specifieke en concrete informatie binnen dat ik zou worden vermoord en hoe."

"Ik noem het de omgekeerde processie van Echternach. In die processie doen ze steeds drie stappen naar voren en dan twee achteruit. Dat schiet niet op, maar je komt uiteindelijk ergens. Het wegnemen van mijn dreiging leek steeds even de goede kant uit te gaan, waarna nieuwe, glasheldere informatie bewees dat het nog steeds menens was en alleen maar gevaarlijker werd."

"Tegen de tijd dat de verantwoordelijken binnen de overheid ons zeer dringend adviseerden uit huis te gaan en persoonsbeveiliging te accepteren, was heel duidelijk dat er niets anders op zat."

Je staat veel in de krant, hoe krijg je dat voor elkaar in deze omstandig­heden?
"Allereerst kan ik veilig bellen, mailen en appen, dus ik kan veel doen van waar ik ook ben. Bovenal legt een fantastische ploeg beveiligers er veel eer in me het werken mogelijk te maken."

"Circus Vugts noem ik het als we naar de stad gaan. Denk aan de beelden uit het nieuws van de entourage rond Geert Wilders. Het zijn dezelfde mensen, van de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging."

"Alles is een operatie, ik moet mijn agenda zorgvuldig plannen en bepaalde soorten afspraken zijn even onmogelijk - met criminelen bijvoorbeeld - maar veel kan wèl."

Hoe leef je met angst?
"Het zal vreemd klinken en ik wil absoluut niet stoer doen, maar ik ben niet bang. Ik denk dat momenteel weinig mensen zo veilig zijn als ik en ik zou iedereen met klem ontraden iets geks te doen in mijn buurt. Dat loopt slecht af. Straks, als we terug kunnen, doe ik gewoon weer wat ik altijd doe, veilig genoeg. Daarvan ben ik overtuigd."

Heb je weleens overwogen met dit werk te stoppen?
"Nee. Ik vind mijn werk belangrijk en doe het graag. Het Parool moet schrijven over, pakweg, die heel jonge jongens die zomaar de stap zetten naar grof geweld. Die de ene dag een stomme diefstal plegen en de volgende dag een liquidatie, met een wapen dat ze niet beheersen ­zodat de kogels rondvliegen."

"Ik heb over dat soort gasten niet voor niets honderden artikelen en mijn recentste twee boeken geschreven. Zo is er veel meer misdaad met een grote maatschappelijke impact. Dat moet in de krant."

"Deze situatie is belachelijk en schandalig, maar met mijn werk kon dit natuurlijk eens gebeuren. Besef wel dat ik al twintig jaar zonder dit soort gedoe werkte en ik zál weer op een verantwoorde manier mijn werk doen zonder kleerkasten om me heen."

"Ik zie er erg naar uit weer naar de redactie, de rechtbank of afspraken te fietsen. Me gewoon te ergeren aan dat stinkscootertje waarvan de bestuurder vindt dat ik onmiddellijk opzij moet. Heerlijk."

Lees ook: 'De plek van Paul Vugts op de redactie is al te lang leeg' en Topadvocaten over bedreiging Paul Vugts: 'Te gek voor woorden'