'Het was een vriendschappelijk tikje op haar oog'

Beste mensen van het NOC*NSF.

U wilde graag dat ik wat schreef over mijn vriendin die ik in elkaar geslagen zou hebben. Laat ik beginnen met het goede nieuws: ik heb haar niet in elkaar geslagen. Dat zegt de pers, die een hekel aan mij heeft.

Dat mijn voormalige vriendin naar de politie is gelopen - ik heb het al duizend keer uitgelegd - was omdat ik haar een tikje had gegeven dat vriendschappelijk was bedoeld, nadat we ruzie hadden gehad, die we hadden bijgelegd als volwassen mensen. Alleen door een kleine communicatiefout wist zij niet dat ik die ruzie had beëindigd.

Ik bedoel, ik ben juist erg goed in communicatie, daarom wil ik ook bij het NOC*NSF blijven. En mijn vriendin, sorry hoor, die was daar héél héél slecht in. Ze kon echt niks! Een dom wijf! Ik had nooit met haar in zee moeten gaan en daar bied ik dan ook mijn excuses voor aan.

Laat ik het zo zeggen: een corrigerende tik had ze zeker goed kunnen gebruiken, want mevrouw kon het bloed onder je nagels vandaan treiteren, maar zelfs die heb ik haar niet gegeven.

Het was een vriendschappelijk tikje op haar oog, althans daar kwam mijn aardig bedoelde geste per ongeluk terecht, omdat zij wegdook op het moment dat ik op haar schouder mikte. Dat ziet er dan uit als een blauw oog, maar heeft natuurlijk niets met geweld te maken.

Mijn vriendin is toen naar de politie gegaan, maar dat kwam dus door dat misverstand. Er was geen kwade opzet. Daar is iedereen van overtuigd. Ook de minister die destijds de politie belde om mij vrij te pleiten.

Die deed dat omdat hij mij kende en weet dat ik geen gewelddadige man ben. Ik ben eigenlijk heel lief, NOC*NSF. Ik ben een goed mens, die andere mensen kan motiveren met mijn hele hart.

Kijkt u maar op YouTube naar mijn speech op het CDA-congres. Daar straalt toch absoluut geen agressie van af? Het is hartstocht! Ik schreeuwde Maxime Verhagen naar een hoger niveau! Kijkt u maar. Dat zou ik ook graag bij de hockeymeisjes doen.

En daarom vraag ik u om ­deze brief, waarin ik mijn onschuld bepleit, serieus te nemen. Laat mij in uw vereniging blijven! Ik ben echt een schat! Vraag maar aan mijn huidige geliefde.

Kusjes, Camiel.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief. 

Reageren? t.holman@parool.nl