Patty Brard blijft een ongrijpbaar mediafenomeen

Patty Brard blijft een ongrijpbaar mediafenomeen, en juist daarom houdt Lips zo van haar. Vorige maand zei La Brard in de Volkskrant dat ze zelfspot 'verschrikkelijk' vindt, twee weken later nam ze zichzelf ten overstaan van een vol Afas Live en miljoenen televisiekijkers subliem op de hak in haar speech bij het Televiziergala. Typisch Patty.

In Vet Gelukkig, het programma dat ze samen met wetenschapsjournalist Diederik Jekel maakt, stelt ze het fenomeen fatshaming aan de kaak, 'de enige gelegitimeerde vorm van discriminatie'. Opvallend presentatieduo, boeiend onderwerp. Lips ging er eens goed voor zitten, kokosmakronen binnen handbereik.

Brard en Jekel voeren zelf al jaren een verbeten strijd ­tegen de kilo's en daarom konden zij bij uitstek de vraag beantwoorden hoe het is om 'dik te zijn in een wereld waarin dun de norm is'. Geen pretje, zo bleek.

Ook vijf corpulente vrouwen die naakt op een sofa lagen vertelden hoe vernederend het is om voortdurend beoordeeld te worden op je uiterlijk. Zelfacceptatie bleef het ­toverwoord. "Ook met een maatje meer ben je prachtig," zei een van hen. "Iemand die lang is, is lang, ik ben dik."

Ja, als je het zo stelt.

Brard en Jekel onderwierpen zichzelf aan een 'impliciete associatietest' die duidelijk moest maken hoe zij over dikke mensen dachten. Jekel bleek een lichte voorkeur te hebben voor dunne mensen, Brard had een sterke voorkeur voor mensen met een slanke taille. Daar schrok ze enorm van, want 'vooroordelen zijn natuurlijk heel lelijk'.

Lips bleef, behalve met een lege koektrommel, ook met een wat onbestemd gevoel achter. Brard viel dit jaar dertig kilo af na een gastric bypass, en pleitte nu voor de acceptatie van het volle vrouwenlijf. Was dat nou hypocriet of was het de ongrijpbare Brard op haar best?

Reageren? hanlips@parool.nl

Lees het interview met Diederik Jekel: 'Wij willen gewoon rare dingen ontrafelen'