Direct naar artikelinhoud

Bij SDZ bepalen vrouwen de koers van het meisjesvoetbal

Drie jonge vrouwen hebben vanaf dit seizoen de leiding over de vrouwentak van voetbalclub SDZ in West. 'Zo'n blond meisje dat komt vertellen dat het helemaal anders moet, roept weerstand op.'

De training van MO15-1 van SDZBeeld Marc Driessen

Op dinsdag- en donderdagavond worden de velden van A.V.V. SDZ (Samenspel Doet Zegevieren) in Westerpark ­bevolkt door voetballende meiden. Sommige meisjes doen een radslag op het veld en staan te giechelen, anderen zijn juist bloedfanatiek en dromen van een carrière als profvoetballer bij Ajax of de Oranje Leeuwinnen.

De meidenteams doen het goed in de competitie, vorig seizoen werd MO13-1 (meisjes onder 13 jaar) nog kampioen in de hoofdklasse A.

Bij SDZ spelen momenteel 200 vrouwelijke leden en daarmee is het een van de grotere vrouwenvoetbalclubs in Amsterdam.

Sinds dit seizoen hebben drie jonge vrouwen de leiding over het vrouwen -en meidenvoetbal binnen de club: Nikita Rutte (24), Samira el Abdallaoui (33) en ­Alyssia Gnade (29). Hun taak is om samen het meidenvoetbal naar een hoger plan te tillen.

Voor mijn generatie is het heel normaal, maar de oudere generatie vindt het nog gek, voetballende meiden

Bestuurslid Rutte ­heeft daar al ervaring mee; namens de KNVB ondersteunt ze andere amateurverenigingen in de begeleiding van vrouwen- en meidenvoetbal. 

Abdallaoui, die is aangesteld als technisch coördinator, was eerder trainer van meidenteams bij SDZ. Gnade speelt al ­zeven seizoenen in het eerste vrouwenelftal van SDZ en is nu verantwoordelijk voor alle administratieve zaken. 

Gebrek aan beleid
Een passende bijnaam op de club heeft het drietal al: ­Kabinet Rutte. De vrouwen zijn ambitieus: er moeten ­flinke stappen gemaakt worden, en daar zijn veranderingen voor nodig. 

Volgens Rutte wordt meidenvoetbal op veel voetbalclubs niet voor vol aangezien, terwijl het de snelst groeiende sport van Nederland is. "Iedereen van mijn leeftijd kent wel een meisje dat voetbalt," zegt Rutte. 

"Voor mijn generatie is het heel normaal, maar de oudere generatie vindt het nog gek, voetballende meiden."

Toen ze als nieuw bestuurslid bij SDZ werd aangesteld, was haar eerste vraag: is er een beleidsplan? "Dat ­ontbrak nog. Veel mensen zien de noodzaak van verandering niet in, maar wij willen graag vooruit: waar willen we heen met vrouwen -en meidenvoetbal, hoe gaan we dat bereiken?"

"In mijn werk voor de KNVB heb ik wel gemerkt dat het weerstand oproept, zo'n klein blond meisje dat even komt ­vertellen dat het helemaal anders moet. Ik snap dat wel, verandering kost tijd en energie. Gelukkig valt het bij SDZ heel erg mee, we hebben vooral veel complimenten gekregen over onze aanpak." 

"Dat Alyssia en Samira goede ­contacten hebben op de club, heeft zeker geholpen."

Rutte voetbalt sinds haar twaalfde: "Ik zat op handbal, maar schoot alleen maar tegen de bal, dus mocht ik als ­enige meisje voetballen met de jongens." 

Datzelfde geldt voor Abdallaoui, die als meisje met de buurjongens voetbalde op straat in Kudelstaart. Ze was zo goed, dat ze werd ­gevraagd mee te doen in het jongensteam. Ze doorliep uiteindelijk zelfs de KNVB-selecties onder 16 jaar, maar raakte geblesseerd. 

"In die dagen was vrouwenvoetbal nog niet zo populair als nu. Van de Oranje Leeuwinnen hoorde je maar weinig. Na mijn blessure stopte ik met voetbal, ­achteraf wel zonde." 

Vier jaar geleden kwam ze weer in aanraking met voetbal, als trainer van een meidenteam bij SDZ. "Dat vond ik zo leuk, dat ik de opleiding voor Trainer-Coach 3 Jeugd bij de KNVB ben gaan volgen." 

Gnade valt haar collega in de rede: "Samira was in de klas de enige vrouw en haalde de hoogste resultaten. Dat gaat ze zelf niet zeggen, maar dat mag best even vermeld worden." 

Na haar opleiding werd Abdallaoui trainer van een jongensteam, de JO12-1, bij een van de vijf beste amateurclubs van Nederland: Hollandia in Hoorn. Inmiddels volgt ze de opleiding Trainer-Coach 2 Jeugd en loopt ze stage bij de JO19-1 van de Legmeervogels in Uithoorn, die vierde divisie spelen. 

Unicum
"In de voetballerij zijn vrouwen in het bestuur of als trainer van mannenteams nog een unicum. De ­jongens die ik train vonden het al snel helemaal prima dat ik vrouw ben, maar voor veel ouders en clubleden was het even wennen."

Het 'kabinet Rutte' van SDZ, bestaande uit Nikita Rutte, Samira el Abdallaoui en ­AlyssiaBeeld Marc Driessen
Je moet als club een team hebben met meiden die het gewoon leuk vinden, en een met toptalenten die hogerop willen komen

"Vrouwen hebben geen verstand van voetbal, dat is de heersende gedachte. Persoonlijk boeit het mij niet of een trainer of bestuurslid man of vrouw is, als ­iemand maar goed is."

Een van de eerste veranderingen dat het trio bij SDZ heeft doorgevoerd, is dat er nu drie meidenteams zijn onder 17 en 15 jaar: het eerste is een selectieteam, het derde een vriendinnenteam. 

"Als club moet je een team hebben voor meisjes die het gewoon leuk vinden om te voetballen," zegt Rutte. "Maar ook teams voor de meer ambitieuze ­meiden; de toptalenten die hogerop willen komen. Op die ­manier kun je echt een kwaliteitsslag maken." 

Bij de kick-off van het seizoen mochten speelsters voor het eerst zelf de teamafspraken opstellen. Denk aan: 'te laat komen ­betekent een extra rondje rennen' en 'ouders mogen zich er niet mee bemoeien'. Volgens Rutte is het belangrijk om meiden meer bij de club te betrekken. 

"Dat doen we onder meer door een paar keer per jaar een spelersraad samen te laten komen voor overleg. Als we in de meiden investeren, hopen we dat ze uiteindelijk ook iets voor de club terug willen doen, in de vorm van vrijwilligerswerk of later als trainer."

Lieke Martens
Abdallaoui houdt zich als technisch coördinator vooral bezig met het opnieuw inrichten van de trainingen voor de meiden. "Het niveau is anders dan bij de jongens, daar moet je rekening mee houden.

Statische 'páásie-páásie'-oefeningen werken bijvoorbeeld niet bij de meiden. Als het maar even 'saai' wordt, gaan ze kletsen over andere ­zaken; jongens, school." 

Waar we écht vanaf moeten, zegt Abdallaoui, is het ­vergelijken van vrouwenvoetbal met mannenvoetbal. Geërgerd: "Bij tennis slaat Williams toch ook niet zo hard als Nadal? Dat wordt door iedereen geaccepteerd. Als je stopt met vergelijken, kun je pas echt van vrouwenvoetbal gaan genieten." 

Er zijn nu nog gescheiden teams, maar het drietal wil tot elf jaar gaan trainen met gemengde teams; tot die leeftijd is er nauwelijks verschil tussen jongens en meiden. 

Abdallaoui: "Daarna worden de fysieke en mentale verschillen te groot, en zijn aparte jongens en meidenteams wel ­nuttig." Rutte voegt daaraan toe: "Als we kunnen bereiken dat de meiden bij SDZ met veel plezier veel beter kunnen leren voetballen, is onze missie geslaagd."

Wat vrouwen nog meer aan de voetbalvelden toevoegen? Gnade: "Gezelligheid. Jongens komen trainen en gaan daarna meteen naar huis, de meiden zitten na een training of wedstrijd nog uren op de club. Dat is niet alleen goed voor de sfeer, maar ook voor de kantinekas."

De winst van de Oranje Leeuwinnen tijdens het EK dit jaar heeft er volgens Abdallaoui voor gezorgd dat steeds meer Nederlanders vrouwenvoetbal zijn gaan waarderen. 

"Voetballende meisjes op pleintjes zeggen nu niet meer: 'Ik ben Messi', maar 'Ik ben Lieke Martens'. Hoe cool zou het zijn als meisjes straks, naast profvoetballer, ook trainer, commentator of bondscoach willen worden?!"

De training van MO15-1Beeld Marc Driessen

Groeisport

In 2016 stonden er bij de Nederlandse voetbalbond 153.000 meiden en vrouwen geregistreerd. Een toename van 5% ten opzichte van het seizoen ervoor, met vooral bij de pupillen en jongste junioren een flinke toename.

In de gemeente Amsterdam is 11,5% van alle voetballers vrouw. Het vrouwenvoetbal groeit harder dan het ­totale ledenaantal van de KNVB (4,73% om 0,36%), zo blijkt uit het laatste jaarverslag. Dat betekent dat op steeds meer velden van amateurclubs een ­gemêleerd gezelschap te vinden is.

Twee verenigingen in Nederland zijn op dat vlak absolute uitschieters en hebben zelfs meer vrouwen dan mannen op de ledenlijst staan: ASV Wartburgia in Amsterdam en SC 't Gooi in Hilversum. Op hun totale ledenbestand hebben zij respectievelijk 54% en 53% vrouwelijke leden in huis.