'Ik was nooit op zoek naar de schijnwerpers'

Deze zomer stapte hij over van AvroTros naar RTL. 'Mijn vriendin vroeg: hoe vaak wil je nog met een gefronste wenkbrauw 'Wie is de Mol...' zeggen?'

De avond voor het interview mocht Art Rooijakkers voor het eerst mee met het jaarlijkse presentatorenuitje van RTL: discobowlen bij Knijn. Bier, bittergarnituur en bowlen maar. "Iedereen was er: Wendy van Dijk, Chantal Janzen, Martijn Krabbé, Ruben Nicolai - het hele sterrenteam. Stom misschien, maar ik ben daar dan toch van onder de indruk. Dat ik daar tussen sta, als Brabants menneke."

Dat klinkt als valse bescheidenheid.
"Dat is het niet. Echt niet."

Misschien waren Chantal Janzen en Ruben ­Nicolai ook wel onder de indruk van u. Dat ze thuiskwamen en zeiden: 'Ik heb vanavond gebowld met Art Rooijakkers van Wie is de Mol?'
"Dat kan ik me niet voorstellen. Ik beschouw mezelf nog steeds als een buitenbeentje. Dat zal er vermoedelijk altijd in blijven zitten."

Hebt u gewonnen?
"Ja, maar ik speelde op de baan bij Sven Sauvé, ceo van RTL, iemand van de programma-afdeling en Lieke van Lexmond, die kon ik gelukkig wel hebben, haha... Misschien had ik mezelf ­geliefder gemaakt als ik had verloren, maar ik ben nu eenmaal heel fanatiek. Als ik een spelletje speel met mijn neefje van negen, kost het me veel moeite om te verliezen."

Voer voor psychologen, maar laten we het ­zielenknijpen bewaren voor later. Hoe bevalt het tot dusver bij RTL?
"We zitten in onze wittebroodsweken. Net als in een beginnende relatie vind je dan nog alles leuk aan elkaar, pas later kom je erachter dat je partner toch wel heel hard smakt. Maar nu zijn we vooral bezig met plannen maken, ideeën uitwerken, programma's ontwikkelen. Heel spannend."

Waarom wilde u weg bij AvroTros?
"Om dezelfde relatiemetafoor te gebruiken: misschien was het de seven-year itch. Ik was op zoek naar nieuwe energie. Ik zat sinds 2011 bij de NPO en heb zeven seizoenen Wie is de Mol? gepresenteerd. Dan dreig je in herhaling te vallen. Mijn vriendin vroeg: hoe vaak wil je nog met gefronste wenkbrauw 'Wie is de Mol...' ­zeggen? Toen wist ik dat het tijd was voor een ­overstap."

Waaraan merkte u dat RTL u nieuwe energie gaf?
"Dat begon al met het gesprek dat ik had met Erland Galjaard, die daar toen nog de baas was. Hij zag het met mij zitten, zei hij, en was heel enthousiast over nieuwe programma's die we konden maken."

"Bij RTL is de mentaliteit: ja, dat gaan we doen. Dat is, helaas, anders bij de NPO. Ik draag de publieke omroep een enorm warm hart toe, maar de sfeer is er behoudender. Dat komt ook doordat er van buitenaf zo op wordt ingebeukt."

Heeft u last van schuldgevoel richting uw oude werkgever?
"Ja. Ik heb veel aan de NPO te danken en ik hecht me aan mensen. Ik laat heel wat achter. Maar ik krijg er ook heel wat voor terug."

Een hoop geld, neem ik aan.
"Ik ga er niet op achteruit, maar in het rijtje met argumenten stond dat misschien op plek vijf. Het ging mij vooral om de kansen die ik er krijg, de programma's die ik mag presenteren."

"Zoals de zaterdagavondshow Holland-België, dat gaat over de vooroordelen die we over elkaar hebben. Zo'n vrolijke panelquiz, in een grote studio met publiek erbij, zit natuurlijk aan de grens van mijn comfortzone. Het was wennen, maar uiteindelijk vond ik het heel leuk."

En dan gaat u nog een quiz met cabaretiers en BN'ers presenteren.
"Ook dat is een komische panelshow, over alle nieuwe vormen van taal. Met teamcaptains ­Pieter Derks, Martijn Koning, Jeroom Snelders en Georgina Verbaan. Praat Nederlands met me, heet het."

Twee programma's die net als Ik Hou van ­Holland van Linda de Mol draaien om de ­Nederlandse identiteit.
"Nu je het zegt: ja, dat is wel zo."

En tegelijkertijd tonen ze een Nederland dat al lang niet meer bestaat: een land van klompen, molens en poffertjes.
"Het gaat niet over de Javastraat, als je dat ­bedoelt. We spelen in Holland-België op een lichtvoetige manier in op clichés, stereotyperingen en vooroordelen die in beide landen over elkaar bestaan. Beide programma's zijn vooral vrolijk van toon."

U vertrok ooit bij Net 5 omdat u daar leed onder de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
"Ik ga bij RTL ook serieuze programma's maken, hoor. Er komt een reportageprogramma aan, en er zijn nog meer plannen waarover ik nu helaas nog niks kan zeggen."

Voelt dat als een spagaat, pure entertainment en serieuze journalistiek?
"Absoluut niet. Het is iets dat vooral collega-journalisten bezig lijkt te houden. Ik sta inderdaad in twee werelden, maar daar voel ik me prettig bij. De afgelopen jaren presenteerde ik Radio EenVandaag, dat is serieuze journalistiek, maar ook het Televizier-Ring Gala, wat ­natuurlijk niets meer is dan opgeklopte lucht, confetti en champagne. Van beide geniet ik."

Wist u altijd al dat u presentator wilde ­worden?
"Absoluut niet, als jongetje was ik nooit op zoek naar de schijnwerpers. Bij de televisie werken was überhaupt geen optie als je opgroeide in Geldrop. Veel mensen in ­Hilversum hadden een opstapje: een vader die presentator, producent of cameraman was."

"Mijn vader moest op zijn veertiende beginnen met werken, terwijl hij heel slim was. Er moest brood op de plank komen. Ik was de eerste uit onze familie die kon studeren. In Hilversum heb ik mijn ­plekje moeten veroveren, als simpel ventje uit Geldrop."

Is dat een minderwaardigheidscomplex?
"Dat is nou typisch Randstedelijke arrogantie, dat iemand uit Geldrop automatisch gebukt zou gaan onder een minderwaardigheids­complex."

U begint er zelf over. Ik heb het idee dat u zich kleiner maakt dan u bent. Alsof iemand in ­Hilversum ooit zou zeggen: we nemen Art niet, want die komt uit Geldrop.
"Maar niemand zei ook: we nemen Art, want die komt uit Geldrop."

Bent u inmiddels geen Amsterdammer?
"Hoogstens een import-Amsterdammer, al woon ik hier nu al zo'n twintig jaar. Volgens sommigen mag je je pas Amsterdammer ­noemen als je in café Nol ­geboren bent."

"Op mijn negentiende liep ik stage bij Nova en woonde ik antikraak, in een enorme kamer in het Scheepvaarthuis, tegenover het Scheepvaartmuseum. Het was een gigantisch pand, met torenhoge plafonds. Ik moest bij wijze van spreken door de gangen fietsen om bij de wc te komen. 's Avonds stond ik voor het raam en dan zag ik al die mensen voorbijkomen op de fiets."

"Die gaan allemaal ergens heen, dacht ik dan. Ik had helemaal niemand om heen te gaan, was doodeenzaam. Ik wist niet hoe snel ik weer terug moest gaan naar Tilburg, waar ik studeerde. Een jaar later keerde ik terug naar Amsterdam. Ik kon bij AT5 aan de slag als weekendverslaggever, zo leerde ik de stad kennen, en een hoop mensen."

"Vorig jaar ben ik met mijn vriendin van de Staatsliedenbuurt verhuisd naar een huis op de Wallen. Een paar dagen nadat we hadden getekend bleek mijn vriendin zwanger te zijn van een tweeling. Dus nu wonen we met twee kleine meisjes in het drukste stukje Amsterdam."

"Als we niet wakker worden van een huilend kind, worden we wel wakker van dronken Britten. Het lukt me nog niet om in mijn slaap onderscheid te maken tussen die twee."

Wanneer bekroop u voor het eerst het gevoel dat Geldrop voor u niet groot genoeg was?
"Toen ik een jaar of zeven was, kwam de pastoor de klas binnen en vroeg wie missionaris wilde worden. Ik zag mezelf al in Afrika, dus stak meteen mijn hand op. Die zaterdag moest ik me, samen met mijn neef, melden in de kerk. Daar kregen we een wit kleed om, een glas wijn en een bak met hosti's. 'Wanneer gaan we naar Afrika?' vroeg ik. Toen bleek dat ik het verkeerd had verstaan: de pastoor was niet op zoek naar een missionaris, maar naar een misdienaar. Dat toont wel aan hoe graag ik daar weg wilde."

Was u ongelukkig?
"De basisschool was niet mijn beste tijd. Ik werd gepest."

Waarom moesten ze u hebben?
"Pech, denk ik. Er moet er altijd een de lul zijn. Ik kon goed leren, was een stuk rossiger dan ik nu ben en kon niet voetballen. Ik was een klein, angstig jongetje. Een makkelijk slachtoffer."

"Ik zat op een katholieke basisschool en naast ons was een openbare school, waar een jongen zat die zo'n karatestok had. Die moest mij hebben, en ik had verbaal en fysiek geen enkel weerwoord. Dus liep ik elke dag een kwartier om, zodat ik hem niet tegen zou komen."

"Ik durfde het niet tegen mijn ouders te vertellen, om te voorkomen dat zij zich zorgen zouden maken. Uiteindelijk heeft een buurjongen, die een jaar ouder was, dat jongetje van een muurtje ­geduwd en gezegd dat hij van mij af moest blijven. Toen was het klaar. Ik koos voor een middelbare school in Eindhoven, waar ik een nieuwe start kon maken. Dat voelde als een bevrijding."

Heeft het pesten u gevormd?
"Dat weet ik niet. Ik denk er niet dagelijks aan, en vind het ook niet prettig om over te praten, zoals je misschien wel merkt. Het is psychologie van de koude grond, maar misschien komt mijn behoefte om aardig te worden gevonden wel voort uit die jaren. Als mensen je aardig vinden, doen ze je niks aan. Het risico daarvan is dat je een pleaser wordt, een allemansvriend."

Drie jaar geleden zag u het allemaal niet meer zitten, vertelde u in een eerder interview.
"Dat is de ellende als je een keer iets hebt ­gezegd in de media, dan moet je er altijd weer op terugkomen."

Als u er niets over wilt zeggen, is dat aan u.
"Gut ja, wat kan ik erover melden. Ik zat niet lekker in mijn vel, zag het licht niet zo. Depressief is een te groot woord, misschien was het wel een burn-out. Ik was - jezus, wat klink dit ­cliché - mezelf een beetje kwijtgeraakt. Laten we het houden op een persoonlijke crisis."

Daar komt de fotograaf aan.
"Godzijdank."

De eerste aflevering van Holland-België is zaterdagavond om 21.30 uur te zien op RTL 4.

CV

Geboren
29 augustus 1976, Geldrop

Opleiding
- Basisschool ­Dommeldal, Geldrop
- Atheneum op het ­Augustinianum, ­Eindhoven
- Bedrijfskunde, Erasmus Universiteit, Rotterdam (niet ­afgerond)
- Hogeschool voor Journalistiek, Tilburg

Loopbaan
1997: stagiair Nova
1998: verslaggever AT5
1999-2004: verslaggever Nova
2005: verslaggever ­Expeditie Robinson
2005-2008: Presentator Peking Express
2009: presentator De Zomer Draait Door
2011: presentator Fort Boyard
2013-2017: ­presentator Pride ­Amsterdam
2016-2017: presentator Gouden Televizier-Ring Gala
2012-2018: presentator Wie is de Mol?
2017-2018: presentator Helden van de Wildernis