'Moordmakelaar' Fred Ros hintte al in 2007 op een deal met justitie

Of het nu de waarheid is of één van de talloze mythen: in de Amsterdamse onderwereld geldt al jaren als feit dat beroepscrimineel Frederikus Willibrordus Christianus Ros (Hilversum, 26 oktober 1968) de bestuurder was van de rode BMW-motor waarvanaf op 24 januari 2003 Heinekenontvoerder en misdaadkopstuk Cor van Hout met veel kogels werd doodschoten.

Van Hout had na een lunch net de Chinees verlaten in de Dorpsstraat van Amstelveen toen de motor vaart minderde en de passagier het vuur opende.

Van Hout stierf op straat. Zijn disgenoot, handelaar in luxespeedboten Robert ter Haak, werd ook door vijf kogels geraakt en overleed dagen later in een ziekenhuis. 

Nevenschade, zo cynisch is het. 

Schutter
Kroongetuige Peter la Serpe, die ook als spijtoptant naar justitie is overgelopen, noemde Ros ook als bestuurder van de moordenaarsmotor. 

Hij zei van huurmoordenaar Jesse R. te hebben gehoord dat die trots was geweest omdat hij 'Cor mocht doen', voor 'een half miljoen'. 

Jesse R. zou hem hebben verteld dat wapenhandelaar Sjaak B. bij Ros achterop zat als de schutter (B. werd vrijgesproken van moorden).

In zíjn biecht vertelde Ros dat hij die motor wel gestald heeft, maar dat hij bij de liquidatie van Van Hout niet betrokken is geweest.

Op dit belangrijke punt lopen de verklaringen van de beide kroongetuige dus uiteen. 

Eén van de kistdragers op Van Houts uitvaart, in poldermaffiastijl, was zijn manusje van alles Thomas van der Bijl. Die zou de politie later op stellige toon vertellen dat Willem Holleeder de opdracht voor de moord op Van Hout had gegeven. Dat zegt Ros nu ook. 

Moordmakelaar
Thomas van der Bijl werd op 20 april 2006 doodgeschoten in zijn café De Hallen in Amsterdam-West. De man die door de rechtbank werd veroordeeld als de opdrachtgever - als 'moordmakelaar': Fred Ros. 

Ros werd ook veroordeeld voor het (door)geven van de nooit uitgevoerde opdrachten voor de liquidaties van criminelen Atilla Önder en George van Dijk. En voor het lidmaatschap van een criminele organisatie die zich op moorden had toegelegd. 

Hij kreeg geen levenslang, zoals het team aanklagers had geëist, maar dertig jaar. 

Dat gaf het Openbaar Ministerie de ruimte Ros wat te bieden toen hij kroongetuige werd. Onderdeel van de deal was een eis die de helft van de opgelegde straf omvatte.

In liquidatiezaak Passage kreeg hij in 2017 14 jaar cel. Omdat Ros daarvan al meer dan twee derde in de cel doorbracht, was hij per direct vrij man.

Voetballer
Terug naar de Fred Ros die we kennen. Iemand met het voorkomen van een archetypische zware jongen. Groot, héél gespierd, stoïcijns. Attila de Hun, zoals wij ons die voorstellen. 

Het type dat gangsterliefjes imponeert - zoals de gevangeniskapster wier broertje hij uiteindelijk strikte om Thomas van der Bijl te liquideren. 

In zijn jonge jaren leek Ros het te gaan maken als voetballer. Hij speelde als amateur voor FC Utrecht en FC Volendam, maar bouwde ook hard aan zijn reputatie in de onderwereld. 

In 1998 kreeg hij zeventien jaar cel voor een schietpartij waardoor hasjhandelaar Arturo Ritfeld overleed en diens compagnon gewond raakte. In hoger beroep volgde vrijspraak: de recherche had gerotzooid met een doorslaggevende getuigenis. 

Terwijl die moordzaak nog na-ijlde, was Ros begin 2003 alweer gepakt met vuurwapens.

In een kapitale villa die hij via een bemiddelingsbureau van actrice Katja Schuurman huurde, vond de politie nog een arsenaal.

Ros kreeg tien maanden voor de wapens die hij tijdens zijn arrestatie bij zich had, maar dat het wapentuig in de villa van hem was, had justitie volgens de rechters niet hard gemaakt. 

Arrestatieteam
Enkele jaren later was Ros' geluk op. Hij was na de moord op Thomas van der Bijl ondergedoken op een Spaanse camping - en had kennelijk niet het idee dat het erg onverstandig was zijn knalgele Hummer te kiezen voor het vervoer. De recherche had hem bij wijze van spreken via Google Earth kunnen opsporen. 

Een Spaans arrestatieteam trok hem onder de douche vandaan. 

Niet alleen het voornoemde broertje van de gevangeniskapster dat Van der Bijl had doodgeschoten wees hem aan als zijn opdrachtgever, maar ook diens mededader, kroongetuige La Serpe en nog twee anderen beschuldigden hem ervan de moord te hebben georganiseerd. 

Hun verhalen over hoe Ros ze onder grote druk had gezet de liquidatie te plegen, wellicht in toenemende haast omdat Van der Bijl met de recherche sprak over Willem Holleeder, waren beklemmend én overtuigend. 

Snitch
Voor de rechtbank stond niet alleen vast dat Ros de opdracht voor de moord op Van der Bijl had (door)gegeven, maar ook dat hij de beoogde uitvoerders had geworven om de twee genoemde andere criminelen weg te werken - wat niet doorging.

De rechters toonden zich in hun vonnis verontwaardigd en noemden de zeer intimiderende manier waarop Ros druk op de aangeworven schutters had gezet 'zo mogelijk nog laakbaarder dan gebruikelijk'. 

Gedurende het gehele proces voor de rechtbank rees rond Ros een geheel andere verdenking dan de door justitie geformuleerde beschuldigingen. 

Zijn medeverdachten vreesden wat in het milieu rondzoemde. Dat Ros praatte. Dat hij een snitch zou blijken. Al in 2007 bleek hij op een deal met justitie te hebben gehint. 

Harde bewijzen?
Dat het tot december 2013 duurde eer het zo ver kwam, zal enerzijds zijn te verklaren doordat Ros eerst wilde bezien hoe de rechtbank zijn zaak beoordeelde. 

Anderzijds was het handig af te wachten hoe het stond met het onderzoek naar de moord op Cor van Hout. Leidden daarin harde bewijzen naar hem? 

Als kroongetuige vertoont Ros grote gelijkenissen met Peter la Serpe. Waar die het meeste van wat hij weet van Jesse R. zegt te hebben gehoord, zegt Ros dat Dino Soerel hem heel veel heeft verteld. Geen verrassing: Soerel heeft dat altijd met klem weersproken.

Inmiddels is Soerel, in het eerder genoemde Passageproces, veroordeeld tot levenslang. Mede op basis van Ros' getuigenissen. 

Dit is een bijgewerkte versie van een artikel over Fred Ros dat in 2014 in Het Parool verscheen.