Eigenaar HaCarmel: 'We worden wekelijks bespuugd'

Daniel Bar-on is niet het type dat het bijltje erbij neergooit. Hij is monter, goedlachs en denkt graag in oplossingen.

"Je moet niet buigen voor welke vorm van terrorisme ook," zegt Bar-on in zijn huis in Amstelveen. "Humor helpt je ook hier doorheen."

Dat het besmeuren van de ruiten van zijn restaurant met eieren en mayonaise in de media terechtkwam, ­verbaasde hem eigenlijk.

"Het is goed dat er aandacht aan wordt besteed, maar dergelijke dingen gebeuren al jaren. We worden wekelijks bespuugd, krijgen anonieme telefoontjes met 'Palestina vrij' en 'Allahu akbar' en op straat worden we bejegend met de Hitlergroet. Er treedt gewenning op."

Bar-on is in staat om de incidenten van zich af te laten glijden. De Israëlische vlag boven de deur van zijn restaurant is al zo vaak gejat, zegt hij. "Wat ik dan doe? Ik ren ze achterna en pak mijn vlag terug."

Een jaar geleden, op donderdagochtend 7 december 2017, sloeg een Syrische man met een knuppel, ziedend van woede, de ruiten in van restaurant HaCarmel aan de Amstelveenseweg. Hij had een Palestijnse sjaal voor zijn gezicht en droeg een Palestijnse vlag in de hand.

Uit het restaurant pakte hij als trofee de Israëlische vlag. ­Omstanders filmden de actie van de man en zetten het filmpje online. Het ging meteen viral.

"Dat filmpje heeft geholpen bij de beeldvorming. Het was heel heftig om te zien."

Daniel Bar-on, die samen met zijn vader Sami twee ­restaurants in Amsterdam heeft, lag die ochtend nog in pyjama op de bank. Het was rond negen uur, half tien.

"Mijn broer belde me op. Ik ben er direct naartoe gegaan."

Een politieauto was tijdens het incident in de buurt. In het filmpje is te zien hoe de agenten afwachten totdat de ramen stuk waren geslagen en de man naar binnen stapte om de vlag te pakken.

Hoewel Bar-on de hele tijd vrij opgewekt is, wordt hij nu ernstig. "Die man had een doel, een visie. Hij wist wat hij deed en was zeker van zijn zaak."

Bar-on pakt zijn telefoon en laat het filmpje van de vernieling zien.

"Kijk eens wat hij doet. Die heftigheid. Hij komt met grof geweld binnen. Dit is toch geen vandalisme...? Hij heeft een stok bij zich, een doek op zijn hoofd
en draagt een Palestijnse vlag. Hier zit een veel diepere ­lading achter. In zijn verklaring stond dat hij er rekening mee hield dat hij zou worden neergeschoten. Hij kreeg uiteindelijk een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van zes ­weken en mag nu onder begeleiding in een instelling wonen. Die man komt er veel te gemakkelijk vanaf."

De dader, de 29-jarige Syriër Saleh A., is vervolgd voor vernieling en niet voor een terroristisch misdrijf. Is dat voor u te begrijpen?
"Weet je wat terrorisme is? Op Wikipedia staat dat een ­terrorist iemand is die angst zaait met een politiek doel. ­Saleh A. beschouw ik als meer dan een vandaal, hij is
een terrorist. Het zit me dwars dat dit gebeurt in Amsterdam. Ik zit niet in de Gazastrook. Dit is Amsterdam!"

U runt samen met uw vader twee restaurants in Zuid en Buitenveldert. Wilde u altijd al het restaurantwezen in?
"Mijn vader had twintig jaar geleden een restaurant op de Jodenbreestraat, Jeruzalem of Gold heette dat. Na een paar jaar vertrok hij naar de Amstelveenseweg. Ik wilde de restaurantbusiness niet in, altijd maar werken. Bij een Joodse zaak werk je van zondag tot en met donderdag. Dan ben je lekker het weekend vrij, dacht ik."

"Ik zette ruim tien jaar geleden, onder begeleiding van mijn vader, een tweede zaak op in de Kastelenstraat. Ik ­begon op 1 mei 2008, de Dag van de Arbeid. Die arbeid is nooit meer ­gestopt. Een ondernemer heeft nooit vrij. In deze drukke periode heb ik de laatste zes weken geen dag vrij gehad."

Wordt het restaurant aan de Kastelenstraat ook zo ­getroffen?
"Nee, daar is nauwelijks overlast. We zitten ver buiten de stad. Bovendien is er veel onderlinge controle. We hebben met de andere ondernemers een groepsapp."

Hoe staat het met de klandizie in uw restaurant?
"Mensen zijn bang. Bij het restaurant aan de Amstelveenseweg vragen ze een tafeltje zo ver mogelijk bij het raam vandaan. Dat is toch een gekke reservering. Sommigen willen niet meer komen zolang de vlag buiten hangt. Mensen zijn ook angstig om met een keppel op straat te lopen. In Amsterdam moet dat toch kunnen. Ik ben geen terreurdeskundige, maar het geweld tegen Joden komt vanuit België en Frankrijk steeds dichterbij."

Heeft u veiligheidsmaatregelen getroffen bij de Amstelveenseweg?
"Een restaurant staat gelijk aan gastvrijheid. De deur staat altijd open. Maar bij ons kan dat niet. Veel wil ik er niet over zeggen. Geen enkel restaurant heeft de veiligheidsmaatregelen die wij hebben. De deur zit op slot. We doen pas open als we zien wie er staat. We zetten geen ­beveiliger voor de deur. Dat staat niet gastvrij."

Daniel Bar-on
1 mei 1989, Alkmaar

Studie mbo Horeca aan het ROC
2005-2008 werkt samen met zijn vader in restaurant HaCarmel aan de Amstelveenseweg in Zuid
2008 Zet onder begeleiding van zijn vader een tweede restaurant op aan de KastelenstraatBar-on is getrouwd, heeft een dochter en woont in Amstelveen.

Heeft u inmiddels camera's?
"Pas na het derde incident kreeg ik camera's van de ­gemeente. Als ze me die eerder hadden gegeven, waren de daders nu ook in beeld van januari en maart dit jaar, toen zij met eieren en mayonaise de ruiten besmeurden en mijn ramen getracht hebben in te gooien."

"De politie heeft haar best gedaan, die reed extra surveillance. Maar van de gemeente Amsterdam had ik meer verwacht. Interim-burgemeester Van Aartsen kwam na die aanval niet eens langs. Na zo'n gewelddadig incident met zo'n politieke lading had hij toch wel even langs kunnen fietsen, alleen al om zijn gezicht te laten zien. Als je steun krijgt van de stad waarin je onderneemt, weet je voor wie je je best doet."

Kunt u die Hebreeuwse belettering wel op het raam laten staan en de Israëlische vlag buiten laten hangen? Uw ­vader reageerde op die vraag in een interview volmondig met 'ja'. Hij schreeuwde het bijna.
"Mijn vader is geboren in Israël. Israëliërs zijn meer ­gewend aan oorlogen. Iedereen zat in het leger, iedereen is getraind. Zij hebben een andere mentaliteit, meer zoiets van: kom maar op. Het incident grijpt mijn vader meer aan dan mij. Mijn vader heeft zich aangepast aan de waarden en normen van Nederland en dan overkomt hem dit. Ik steun mijn vader in zijn opvatting om de vlag te laten hangen."

Hoe kijkt u tegen de bewaking van synagogen en Joodse scholen en het toegenomen antisemitisme aan?
"Het hek om de Joodse school is een must. Niemand wil dat. Je hebt het liefst een touwtje uit de brievenbus hangen. Maar kijk wat er allemaal gebeurt: de spreekkoren bij Ajax, de apengeluiden voor Ajaxkeeper Onana. Het ­geweld dat ons overkwam, gaat iedereen aan, niet alleen de Joodse ondernemers. Ook de homo's en vrouwen met hoofddoeken worden belaagd. Het is triest. Je moet niet zover gaan dat je je dag op geweld of terreur instelt. Je moet ook kunnen relativeren, anders kun je niet meer werken en leven."

Uw restaurant werd na het incident overspoeld met lieve kaarten, bloemen en telefoontjes. Politici kwamen op bezoek. Mensen wilden voor u de schade betalen. Een veteraan bood 24-uursbewaking aan. Camera's van de NOS, RTL, Hart van Nederland en AT5 stonden op de stoep. U werd uitgenodigd bij Jinek. Hoe kijkt u hierop ­terug?
"Het voelt goed dat ik op tv voor veel mensen kon zeggen wat er in hun omgaat: namelijk de angst over de toename van geweld. Ik waardeer ook zeer de steun van buurt­bewoners die met bezems kwamen aanzetten om de scherven te helpen opvegen. Een zwerver bood hulp en een buurman kwam met soep aan. Ook vanuit de Marokkaanse gemeenschap kregen we steun. Dat wil je graag zien in deze stad. Daar staat Amsterdam voor."