Voorstelling Arjen Lubach is een grabbelton vol cabaretprobeersels
De eerste solovoorstelling van Arjen Lubach is een persoonlijke avond die op geen enkele manier met Zondag met Lubach is te vergelijken. Live! blijkt vooral een grabbelton vol cabaretprobeersels.
"Arjen is hier, Arjen is hier, wie is hier?" Het duurt even voor mensen doorkrijgen dat ze na die vraag als de sodemieter 'Arjen!' moeten roepen. Lubach begint zijn eerste solovoorstelling in het theater met een razendsnelle rap, die je na afloop nauwelijks kunt reproduceren.
Er blijft wel een gevoel hangen: da's best een gewaagde en megalomane opening. Je verwacht hem eerder bij een popster dan bij de presentator van een satirisch televisieprogramma. Of is dat de grap? En zo ja, waarom voelt dat dan niet zo?
Hij stond natuurlijk al veel vaker op de planken. Lubach improviseerde jarenlang bij Op Sterk Water en vormde samen met Tim Kamps het Monica da Silva Trio. Toen speelde hij doorgaans voor beduidend kleinere gezelschappen dan tegenwoordig. Dat televisieprogramma heeft alles veranderd.
Wie een Zondag met Lubach (ZML) 'on stage' verwacht, wordt snel uit de droom geholpen. Hij zegt er een persoonlijke avond van te willen maken en maakt dat in veel opzichten waar. Het enige stuk dat echt aan ZML doet denken, is een snedige ontleding van Marcel de Groots Mag ik naar je kijken?, wat met de kennis en moraal van nu inderdaad best een fout lied is.
Verder blijkt Live! een grabbelton vol cabaretprobeersels, bij elkaar gehouden door een brief van een oudere televisiekijker, die hem een minzaam compliment geeft: ze moet 'in het algemeen niet zelden glimlachen' om wat hij 's zondagavonds de ether in slingert. Maar och arme: hij is van zijn geloof gevallen. Hoe weet hij dan wat goed en kwaad is? Waar leeft hij eigenlijk voor?
Wie Lubach een beetje kent, weet dan hoe laat het is: we gaan het over religie hebben. En vermoedelijk niet op een positieve manier. Dat blijkt uiteindelijk enigszins mee te vallen, want hij is, ook naar eigen zeggen, milder geworden.
Shock
Wel vertelt hij verhalen over zijn gereformeerde jeugd in Lutjegast en de cultuurschok die zijn verhuizing naar Amsterdam hem opleverde. Daar liepen zomaar mannen hand in hand over straat. Lubach is een uitstekende satiricus, maar mist het charisma dat je nodig hebt om van zulke verhalen een echte personalityshow te boetseren.
ARJEN LUBACH LIVE!
Door Arjen Lubach
Gezien 4/12, Diligentia Den Haag
Te zien 24/12 t/m 6/1 ITA
In een geestige rap vergelijkt hij zijn bedpresentaties met die van Thierry Baudet
Hij vertelt vrij emotieloos over zijn leven en verlaagt zich zelfs tot het voorlezen van zijn eigen tweets over een kromgetrokken snijplank. Daar ga je niet voor naar het theater. Andere elementen komen beter uit de verf.
De show bevat naast de opening nog een paar muzikale intermezzo's, waarvan zeker de rap waarin hij zijn bedprestaties vergelijkt met die van Thierry Baudet ontzettend geestig is. Ook zegt hij wijze dingen over de linkse en rechtse hokjes waarmee we nog altijd te stellen hebben. Als iemand tegen Zwarte Piet is, verwachten we automatisch dat hij of zij ook wel klimaatscepticus zal zijn. Waarom eigenlijk? Toch nog een stukje ZML dus.
Lubach heeft, net als op tv, een paneel bij zich, waarmee hij licht en geluid bestuurt en filmpjes of muziek zelf instart. Maar wie, zoals ondergetekende, een technische storing meemaakt, heeft misschien wel een interessantere avond dan wanneer alles perfect verloopt. Er is immers weinig leuker dan een controlfreak te zien stuntelen.