Direct naar artikelinhoud
Ten slotte

Annemarie Eigenhuis (1982-2018) wilde er zijn voor de kwetsbare mens

Annemarie Eigenhuis, docent aan de Universiteit van Amsterdam, was een integere en eerlijke vrouw die er wilde zijn voor de kwetsbare mens.

Annemarie EigenhuisBeeld -

Een 'moreel kompas', onvoorwaardelijk eerlijk en zeer integer. Een vrouw met een scherpe geest en oog voor de kwetsbare medemens. Psychologe Annemarie Eigenhuis, docent aan de Universiteit van Amsterdam, overleed op 19 november op 36-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Eigenhuis had altijd al een drive om ­onverkwikkelijke zaken in de samenleving op te lossen. In 1998 werd ze voorzitter van het Laks, Landelijk ­Aktie Komitee Scholieren, maar zowel de studenten als beleidsmakers stelden haar teleur. De debatten werden in haar ogen te weinig op inhoudelijke gronden gevoerd.

Na het behalen van haar vwo-­diploma op het Montessori Lyceum Amsterdam ging ze theologie studeren in Leiden, maar ze wilde geen predikant worden en besloot na een jaar de studie psychologie te volgen aan de Universiteit van Amsterdam.

"Annemarie ging psychologie studeren om zich in te zetten voor verschoppelingen. Ze werd gedreven door het vuur dat men er voor elkaar moet zijn," zegt goede vriend Ward Wijndelts.

Lichtheid
Ruim een jaar geleden promoveerde Eigenhuis op de persoonlijkheidsleer en psychometrie. "Ze was scherp en intelligent, dacht helder na en had goede morele oordelen," zegt haar promotor Jan Henk Kamphuis. "Ik ging altijd even bij haar langs als ik een ethisch vraagstuk had."

Wijndelts: "Ze was uitermate slim. Ik ergerde me aanvankelijk aan haar omdat ze een beetje een betweter was. Later merkte ik dat ze altijd ­gelijk had."

Haar beste vriendin Marijn Frank was paranimf tijdens de promotie ruim een jaar geleden. "De materie was zo ingewikkeld. Ik was zo trots op haar. Ze stond te shinen."

Frank, die haar ruim twintig jaar kende, noemt haar een 'royale vriendin'. "Ze schonk je alle aandacht in een ­gesprek en kon luisteren zonder meteen te oordelen. Annemarie wond geen doekjes om de dingen. Je wist wat je aan haar had."

Eigenhuis leverde veel gevechten met zichzelf. Ze legde zichzelf hoge eisen op, was een continue twijfelaar, een worstelaar, wat soms gepaard ging met zeer sombere dagen. Maar ze had ook een andere kant. 

Ze hield van Gordon en Patty Brard. "In het ziekenhuis lazen we het boek Gordon voor omdat ze zelf niet meer kon lezen. Het was zo tenenkrommend slecht geschreven dat Gordon voor haar van zijn voetstuk viel," zegt Frank.

Award
Een jaar geleden liep Eigenhuis nog de halve marathon in Egmond aan Zee. Het was wat langzamer gegaan dan ze dacht. De kanker had toegeslagen. Frank: "Het verdrietige is dat ze pas de laatste twee jaar de lichtheid heeft ervaren en de somberheid verloor. Ze begon lol in het leven te krijgen, met haar werk en haar gezin. En toen kwam die kanker om de hoek kijken."

Het ergste vond ze dat ze haar zesjarige dochter Anna niet meer kon bijstaan met raad en daad. "Ze nam onze dochter heel serieus. Ze zei nooit: We doen dit omdat het moet of omdat ik het zeg," zegt haar man Steven Scholte.

Bij haar uitvaart werd bekendgemaakt dat er een Annemarie Eigenhuis Award komt voor mensen die haar onderzoek voortzetten.

Ze schonk je alle aandacht in een ­gesprek en kon luisteren zonder meteen te oordelen