De finale van Expeditie Robinson 2018. Gaap
Doordeweeks schrijft columnist Han Lips hier over wat hem is opgevallen op televisie. Vandaag: Expeditie Robinson.
Als doorgewinterd kijker van Expeditie Robinson weet Lips wat de grootste vijanden van de deelnemers op het eiland zijn: honger, heimwee en verveling. Dat laatste begrijpt Lips na de finale van Robinson ineens een stuk beter.
Het is best knap dat je na vijftien afleveringen boordevol zware opdrachten, persoonlijk drama, vrijwillige exits en intriges weet af te sluiten met een finale die volkomen slaapverwekkend is.
RTL had bedacht dat het een goed idee zou zijn om de finale live uit te zenden vanuit de Ziggo Dome. Zoiets wordt vaker gedaan op kleinere schaal, zoals bij Wie is de Mol? en eerder deze week nog bij Hunted, maar waar Hunted er wel in slaagde een liveshow met de eerder opgenomen ontknoping te combineren tot een spannende uitzending, lukte dat bij Robinson niet.
Nicolette Kluijver en Dennis Weening stelden clichévraag na clichévraag aan de drie finalisten.
Hoe ze zich voelden. Hoe het voelde om in de Ziggo Dome te staan. Of ze van tevoren hadden gedacht dat ze in de finale zouden staan. Of ze zin hadden in de finale. Gaap.
En waar 10.000 fans in de zaal tussen de interviewtjes door keken naar optredens van artiesten als Robinsondeelnemers Jody Bernal en I Am Aisha, keken de mensen thuis naar reclames.
In anderhalf uur werden hoogstens vijftien minuten eiland uitgezonden. Te weinig. Aan de eindproef lag het niet, die had alles in zich: een frustrerende puzzel, behendigheid, kracht en volharding om op een vrij onmogelijke manier een luik open te krijgen.
In de Ziggo hadden ze vast een leuke avond, maar Lips maakte thuis uit verveling een vuurtje met een vergrootglas en een oude krant. Voor de tv in vlammen opging, kon hij nog net zien hoe boer Jan zijn overwinning vierde.
Reageren? hanlips@parool.nl
In de Ziggo hadden ze vast een leuke avond, maar Lips maakte thuis uit verveling een vuurtje met een vergrootglas en een oude krant