'Er zit iets in tatoeage-inkt dat je er nog een wilt'

'Ook met tatoeage kan je een gentleman zijn'

Fabrizio Ghilardi (51)
Managing director Wisdomless (Club & Art Gallery - Tattoo Parlour, Rome) en schrijver      

Piekfijn ziet hij er uit, Fabrizio Ghilardi. Hij schrijft romans (eentje gepubliceerd, twee in de maak), maar is hier om zijn bedrijf Wisdomless, en de levensstijl die daarbij past, uit te dragen.

"Iemand met een tatoeage hoeft niet per se 'tough' te zijn, het kan ook een gentleman zijn. Die twee gaan uitstekend samen. Ik zette mijn eerste tatoeage zelf, op mijn zeventiende. De she-wolf of Rome. Ik ben trots op al mijn tatoeages. Ze horen bij de cultuur en de tradities waarin ik geloof. Op mijn bovenbeen heb ik een paus laten zetten. Pius IX, de laatste paus die ook koning was, koning van Rome. En een soldaat die Rome verdedigde tegen indringers. Of ik verslaafd ben aan tatoeages? Haha, na elke laatste denk je: nooit meer. Maar ze hebben iets in de inkt gestopt dat je er toch nog een wilt."

In Japan bedekt ze haar armen op straat

Ayano Hakamura (35)
Medewerker tattoo-shop Heavanly Maiden, Den Haag                             

Ayano Hakamura is getrouwd met tattoo-artist Horikan. Samen bestieren ze Heavenly Maiden in de Haagse Papenstraat. Twee jaar geleden kwamen ze vanuit Japan op de bonnefooi naar Nederland. In Japan moet je dokter zijn om te mogen tatoeëren. Tatoeages worden daar nog steeds in verband gebracht met de Yakuza, de Japanse onderwereld. Het is ook niet bon ton om je tatoeages - een stigma in Japan -  openlijk te laten zien. Als je met een tatoeage een badhuis in wil, wordt de afbeelding afgeplakt.

Ze spraken nauwelijks Engels, laat staan Nederlands, toen ze in Den Haag neerstreken. Maar de traditionele Japanse stijl die Horikan hanteert, sprak meteen aan. Dat je als Japanner in het buitenland werkt, verhoogt de status in het thuisland. Horikan werd onlangs nog onderscheiden met een buitenlandse prijs. Ayano werd door haar man getatoeëerd. Als ze in Japan is, bedekt ze haar armen als ze de straat op gaat.

'Pas toen ik gepensioneerd was deed ik mijn gezicht'

Hugo Goorhuis (72)
Gepensioneerd controller bij Philips 

"Als kind was ik heel geïnteresseerd in rituelen van stammen in Afrika. En indianen, papoea's en de samoerai en de Yakuza in Japan. Op mijn 23ste heb ik mijn eerste tatoeage laten zetten, een adelaar op mijn bovenarm in Japanse stijl. En ik vind die stijl zo mooi dat ik die heb gekozen voor mijn body-suit. Met uitzondering van de uiteinden: mijn voeten, handen en hoofd zijn in de Polynesisch-Maorische stijl getatoeëerd." 

"Een paar jaar geleden heb ik mijn gezicht laten doen, pas toen ik gepensioneerd was. Toen dacht ik: nu moeten ze maar rekening houden met me. Ik kreeg meer positieve dan negatieve reacties. En ik ben blij dat ik het gedaan heb. Bovendien: als mensen met mij aan de praat zijn geraakt zeggen ze: goh, maar je bent een heel aardig iemand. Ja, dat zijn die vooroordelen die bij tatoeages horen. Oordeel dus nooit op de buitenkant."

'Een tatoeage is geen kledingstuk'

Maro (42)
Eigenaresse van een tattoo-shop in Spanje

"Mijn eerste tatoeage was een tribal, hier op mijn buik. Wil je 'm zien? Ik zag een afbeelding en wilde die meteen op mijn lichaam laten zetten. Ja, liefde op het eerste gezicht."

Op de vraag of ze spijt heeft dat ze een bepaalde tatoeage heeft laten zetten, schudt ze met haar hoofd. Het is het antwoord dat bijna iedereen geeft op de Amsterdam Tattoo Convention. Iedereen is trots op haar of zijn tatoeage. Spijt is een woord dat deze middag niet in hal 7 van de Rai aanwezig is.

"Really, ik heb van geen enkele tattoo spijt. Ik heb een tattoo-shop. Ik zet tatoeages, maar ik laser ook, ik verwijder dus tatoeages. De meeste mensen die een tatoeage laten verwijderen, hebben er maar een. Of twee. Dat zijn de mensen die spijt hebben. Een tatoeage is geen kledingstuk dat je zomaar even aantrekt. Een tatoeage is voor altijd."