Simone Weimans: 'Niemand kijkt het nieuws voor de nieuwslezer'

Fun fact tijdens de fotosessie: nieuwslezer Simone Weimans (46) heeft dezelfde styliste als Gerard Joling en Gordon. Dat geldt overigens voor alle presentatoren van het NOS Journaal. Weimans: "Vind je dat grappig? Gordon en Gerard Joling kleden zichzelf misschien iets extraverter, bij het Journaal is het allemaal wat ingetogener. Onze styliste is blijkbaar van vele markten thuis."

Dan, na de foto's, het interview.

Radio is haar eerste en nog altijd grootste liefde, maar Weimans werkt inmiddels ruim zes jaar bij het NOS Journaal op televisie. Toen ze solliciteerde voor een functie bij NOS op 3 werd ze het niet, maar ze werd wel gewezen op een vacature bij het Journaal. En plotseling zat ze achter de desk.

Sinds november heeft ze daarnaast een vaste avond (vrijdag) als presentator van Radio 1-­programma NOS Met het oog op morgen - 'de heilige graal van de radio' - en momenteel is ze te zien als een van de kandidaten van Wie is de Mol?

"Ik ben het programma eigenlijk pas gaan kijken toen Rik van de Westelaken, toen nog mijn collega bij het Journaal, meedeed. Er zijn veel mensen die enorm genieten van de massahysterie rond programma's als Wie is de Mol? en ook Boer zoekt vrouw, maar ik had dat in eerste instantie minder."

Bent u daar te nuchter voor?
"Misschien zit er wel wat Rotterdamse nuchterheid in, ja. Het programma verwondert me. Ik krijg ineens tekeningen en strips opgestuurd van volwassen mensen die helemaal gek zijn van het programma. Molloten verzinnen allerlei theorieën en ik krijg enorm veel reacties. Ik zou zelf nooit uren aan een tekening besteden, maar ik waardeer het enorm. Het is de top of the bill van de Nederlandse entertainmenttelevisie en ik vind het ook aardig om te zien hoe dat soort tv wordt gemaakt. Dat mensen oprecht boos werden toen Ron Boszhard door onze groep werd weggestuurd laat de betrokkenheid van fans zien. Dat is bijzonder."

Van de Westelaken was na zijn deelname ook overweldigend enthousiast. Toch kan ik me voorstellen dat NOS Nieuws-hoofdredacteur Marcel Gelauff niet stond te springen toen u vroeg of u ook mocht deelnemen.
"Hoezo niet?"

Het programma was voor Van de Westelaken een reden om andere paden te bewandelen en het Journaal te verlaten. Hij werkt nu bij Net5.
"Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, ook zonder deelname aan zo'n programma. Eva Jinek heeft nooit meegedaan aan Wie is de Mol? maar heeft op een gegeven moment ook besloten weg te gaan bij het Journaal. Ik kan Marcel geruststellen: dat ben ik niet van plan."

Waarom wilde u meedoen?
"Nadat ik gevraagd was, heb ik nog wat afleveringen bekeken. Ik kwam tot de conclusie dat het eigenlijk heel speciaal is om zo'n bijzondere reis te maken met - als het goed is - leuke mensen. Dat is een leuke ervaring, en ook totaal buiten de comfortzone van de studio."

Het lijkt alsof u sowieso meer buiten de studio komt, de laatste maanden. Onlangs was u te zien bij DWDD om te praten over Times' Person of the Year. Is dat een bewuste keuze?
"Ha, daar zit geen strategie achter, hoor. Het is vooral toeval. Het onderwerp moet passen. Eind 2017 was ik gevraagd om te komen praten over de keuze van Time Magazine om de vrouwen die het stilzwijgen over seksueel misbruik doorbraken, uit te roepen tot Person of the Year. Dat was een onderwerp waar ik wel iets over te vertellen had."

Nieuwslezers mogen de laatste jaren steeds meer van zichzelf laten zien. Hoe kijkt u daar naar?
"In zijn algemeenheid: ik ben natuurlijk niet alleen iemand die op tv vertelt wat er in de wereld is gebeurd. Ik heb ook andere interesses en menin­gen. Het was zes jaar geleden best even wennen toen ik van de Vara overstapte naar de NOS. De Vara is een links georiënteerde omroep, waar mensen een grote bek kunnen hebben. Bij het Journaal is het neutraal."

"Kort gezegd is het niet de bedoeling dat Journaalkijkers bij het zien van een nieuwslezer meteen denken aan de opinies van die persoon. Objectiviteit bestaat niet echt, maar we proberen in de aanpak zo neutraal mogelijk te zijn en een volledig beeld neer te zetten. Ik ga op Twitter ook geen grote debatten voeren. Maar natúúrlijk heb ik over sommige onderwerpen, zoals #MeToo of gelijke rechten voor vrouwen, een mening. Het zou toch heel gek zijn als ik daar geen mening over had? Dus daar spreek ik me over uit. Net als over diversiteit in de media. Natuurlijk vind ik het belangrijk dat er meer kleur in Hilversum rondloopt. En dus discussiëren we daarover."

U sprak zich bij het Journaal eens uit voor een item over de Amsterdamse Roetveegpiet. Hoe gaat zo'n discussie?
"Die discussies hebben we de hele dag, hoor. Dat gaat niet alleen over diversiteit. Wat doen we wel, wat doen we niet? Veel mensen denken dat nieuwslezers alleen hun tekst oplezen, maar we zijn de hele dag bezig met het maken van de uitzending. We zitten naast de eind­redacteur, dus we hebben een behoorlijke invloed op de onderwerpen en de volgorde."

CV

Geboren 23 november 1971, Rotterdam
Opleiding communicatiewetenschappen, UvA
Loopbaan 1995-1998: presentator/verslaggever bij de Wereldomroep
1998-2006: verslaggever en presentator van ­diverse Vara-radio­programma’s, waaronder De Karavaan en Halte 747
2006-2010: presentator Radio Kassa
2011: presentator NOS Journaal
2017: vaste presentator (vrijdag) Met het oog op morgen
2018: deelnemer Wie is de Mol?

Weimans pauzeert even. "Ik vind het vervelend om telkens dezelfde anekdotes te moeten vertellen over diversiteit. Ik heb sowieso eigenlijk wel genoeg gezegd over dit thema."

U wilt naar een ander onderwerp?
"Laten we dat doen. Ik word er echt een beetje moe van. De discussie over meer diversiteit in de media wordt al jaren gevoerd en ís er continu. Op een gegeven moment loop je in rondjes. Het is ook niet altijd makkelijk voor nieuws­bedrijven om meer diversiteit op de nieuwsvloer te krijgen - ook als ze het wel proberen. Wat ik vervelend vind, is dat wanneer Annechien Steenhuizen wordt geïnterviewd, dit geen item is. Zwarte mensen moeten altijd het verhaal vertellen. Ik vind: het ligt nu bij andere mensen. 'Wij' hebben ons ding gedaan. Ik ben uitgeluld hierover."

Dat is helder. Waar zit voor u de ontwikkeling na zes jaar nieuwslezen?
"Het is nooit mijn ambitie geweest nieuwslezer te worden. Het is op mijn pad gekomen. In eerste instantie speelde ik heel erg de nieuwslezer - heel serieus. Op een gegeven moment word je steeds meer jezelf. In gesprekjes, maar ook in breaking news-uitzendingen. Mijn eerste breaking news-uitzending was toen het gedoog­kabinet-Rutte I viel in 2012. De eerste paar minuten was ik aan het zoeken. Toen heb ik mezelf even tot de orde moeten roepen: kom op Simone, je hebt honderd jaar radio gemaakt, dit is niet zo heel veel anders. Dat hielp."

U maakt altijd een behoorlijk evenwichtige indruk. Of het nu om de live berichtgeving rond de MH17-ramp gaat of om de reguliere dagelijkse nieuwsstroom, het ziet er niet heel anders uit.
"Ik ben van mezelf al redelijk rustig, maar als nieuwslezer weet je ook dat je rust moet uitstralen. Zeker als er iets heftigs gebeurt , zoals bij de MH17. Tegelijkertijd moet je snel kunnen schakelen. Er zitten allerlei mensen in je oor te tetteren over fragmenten die klaarstaan of experts die aan de telefoon hangen. Dat is hectisch, maar je leert dat te managen."

"Uiteindelijk kijkt niemand het nieuws voor de nieuwslezer. Daarom kun je het beste zakelijk blijven, vind ik. Als er een leuk onderwerp is, mag je best een grapje maken, maar het moet van nature komen. Herman van der Zandt kon dat heel goed. Dat is prima, maar je moet het niet forceren. Op dit moment heeft niemand van de huidige nieuwslezers dat echt. En ook dat is prima."

Weet u na afloop van een breaking news-uitzending eigenlijk precies wat u heeft verteld? Of bent u voornamelijk bezig alles wat in uw oor binnenkomt zo goed mogelijk te managen?
"Dat is een goeie vraag. Na zo'n uitzending moet het altijd even neerdalen. Soms weet ik minder dan de gemiddelde kijker van het Journaal. Ik heb niet op Twitter kunnen kijken, ik weet alleen wat er bij ons is langsgekomen. Natuurlijk komt het nieuws ook bij mij persoonlijk binnen, maar op dat moment moet ik proberen het nieuws zo duidelijk mogelijk over te brengen. Sommige beelden zie ik ook voor het eerst, maar je probeert de emotie er even uit te halen voor jezelf. Niemand wil een huilende nieuwslezer zien."

U heeft in het verleden voor de Vara ook langere radiodocumentaires gemaakt. Hoe gaat u om met de vluchtigheid van de actualiteit?
"Zonder actualiteiten kun je geen achtergrondverhalen maken. Ik ben nu Fire and Fury aan het lezen van Michael Wolff. Dat is vooral leuk om te lezen als je ook volgt wat Trump dagelijks in Amerika doet. Ik luister ook veel podcasts, voornamelijk Engelstalig. Reliable Sources (CNN), The Daily (The New York Times), Pod ­Save America, Fresh Air (NPR). Dat zijn ook allemaal achtergronden. Vroeger was ik wel eens twee maanden met één onderwerp bezig, het nieuws is in die zin dynamischer. Zeker het Journaal geeft af en toe een adrenalinestoot die nergens anders te vinden is. Soms is het een lange flatline, komkommertijd, en ineens grijpt het je weer bij de strot."

U schuift ook wel eens aan bij Nieuwsuur voor het nieuwsblok. Heeft u veel met de onlangs plotseling overleden Joost Karhof gewerkt?
"Ja, zeker. Ik vind het heel heftig. Het was bizar hoe dat ging op tweede kerstdag. Ik keek toevallig op Twitter en las 'Joost Karhof overleden'. Dat kón simpelweg niet waar zijn. Dat sloeg nergens op. Dat móest een andere Joost Karhof zijn. Toen bleek dat hij het echt was. Ik kan het nog steeds nauwelijks geloven."

Heeft dat persoonlijk iets met u gedaan? U bent van dezelfde generatie.
"Hij was twee jaar ouder dan ik. We waren allebei bezig met tv én radio. Ik vond het heel confronterend, in die zin. Van het ene op het andere moment was het klaar. Hoe vaak heb ik wel niet naast hem in de studio gestaan? Als presentatoren heb je relatief weinig contact met elkaar, omdat ieder zijn eigen uitzendingen heeft. Na afloop babbel je wat, maar het is nooit heel diepgaand. Rond de herdenkingsdienst ben ik meer te weten gekomen over wie Joost was als persoon en wat hij allemaal deed. Dat is heel speciaal, maar je denkt ook: shit, waarom hebben we niet beter contact gehad?"