Caroline Krouwels: 'Verrukkelijke wezens, mannen'

Haarlem

"Een fijne plek om een leven te starten. Ik heb er gewoond met mijn vier broers en zussen, zat er op school, ging stappen in de oude Toneelschuur en vond er mijn eerste studentenwoning en eerste grote liefde. Uiteindelijk ben ik voor de liefde naar Amsterdam gekomen."

Ondernemersgen

"Ik denk wel dat daar sprake van is in mijn familie. Mijn broers en zussen zijn allen zelfstandig en mijn vader besloot nadat wij allemaal geboren waren een eigen elektrotechnisch installatiebureau op te zetten."

"Dat moet je maar durven als je een groot gezin met kleine kinderen hebt te onderhouden. Ooit zei hij tegen me: 'Er zijn twee dingen belangrijk: koop een huis voor je 25ste en word nooit afhankelijk van een partner.' Goed advies dat ik ter harte heb genomen."

Retaillandschap

"Je kan het je nu moeilijk voorstellen, maar rond de jaren negentig was er nog geen Zara of H&M. Je had Peek & Cloppenburg en C&A, maar verder had je een paar leuke Nederlandse merken zoals Cache-Col, Mac & Maggie en Imps & Elfs, die verkochten aan de boetieks in Nederland, maar ook in Duitsland, Frankrijk en Japan."

"Vroeger kwam na de ontwerper een producent en een agent die het aan winkels moest verkopen en dan pas kwam het bij de consument. Maar de consument van nu is veel machtiger. Omdat die zelf aan zijn informatie kan komen en online kan vergelijken komt het tempo hoger te liggen, waardoor hypes sneller oplaaien, maar ook net zo snel weer uitdoven."

Modefabriek

"Het idee was om een platform te creëren waar gelijkgestemde jonge ontwerpers zich konden verenigen en presenteren. Het was meteen een hit, want je had in Nederland alleen de nogal conservatieve modevakbeurs Modam, waar jonge merken zich steeds minder thuis voelden. We besloten het zelf te doen: Lucel van den Hoeven, Anne-Claire Petit en Rick van Rijthoven en ik."

"Bij de eerste editie in 1996 hadden we 27 stands, maar inmiddels zijn dat er 600. Toch zal ik die eerste in de Westergasfabriek nooit vergeten. Tijdens de opbouw ontdekten we dat er voor ons een circus had gestaan. We hebben eindeloos met chloor moeten schrobben, want alles rook naar tijgerpis."

Monica Geuze

"Ik heb geen idee wie dat is. Al die vloggers en influencers. Ik volg mensen die me inspireren, maar eigenlijk meer kunstenaars en musea. Linda Tol, een van de bekendste Nederlandse influencers in het buitenland is interessant om te volgen op Instagram, net als Courtney Trop, een meisje uit Los Angeles dat onder de naam @alwaysjudging post. Daarnaast is mijn boezemvriendin Heleen Hülsmann met haar salon ook een enorme inspirator voor me."

Donald Judd

"Ja en Sol LeWitt, Richard Serra, Lucio Fon­tana. Het is bijna onmogelijk een favoriet te noemen, want kunst is een grote liefde van me. Maar de helderheid, de totale minimalistische volumes en het ritme van de werken van Judd: steengoed! Waarom ik van kunst houd, is altijd instinctief. Ik weet ook niet echt waarom ik van Jeroen houd. Omdat hij lekker ruikt."

Jeroen Henneman

"Al 28 jaar mijn grote liefde en de vader van mijn allerliefste zoon Hawick. We vonden elkaar in 1990, maar vinden elkaar nog steeds, want elke dag is anders. We voelen ons enorm verbonden, maar in essentie zijn wij allebei heel autonome wezens, en dat willen we ook zo houden." 

"Daarom wonen we zo. Dit is echt mijn deel van het huis - mijn domein - en hij heeft zijn deel. Zo kunnen er dagen voorbijgaan dat we elkaar niet echt zien, omdat we allebei druk zijn. Een vriend van ons noemde het ooit een LAAT-relatie. Living Almost Apart Together."

Bijenkorf

"Mijn eerste kennismaking was toen ik als studente van de Vogue Akademie een prijsvraag won in 1985 en ik twee dagen als levende mannequin in hun etalage mijn ontwerp mocht ­tonen. Geweldig! Toen ik in 1996 voor mijzelf begon, was de Bijenkorf een van mijn eerste klanten en nadat ik een tijd hoofd styling had gedaan, was ik de afgelopen zes jaar head of ­creative. Dat betekende alle trends op de voet volgen. En niet alleen mode, maar ook cosme­tica, design en architectuur."

"De koerswijziging was een logische en verstandige keuze. Inzetten op exclusievere merken kwam ook voort uit de behoefte van de veranderende consument. Grote modemerken als Yves Saint Laurent en Chanel bestonden honderd jaar geleden dan al wel, maar kon je alleen nog in het buitenland kopen. Nu is alles binnen handbereik door online winkels voor designkleding als Net-a-porter en MyTheresa. Dan is het logisch dat die merken ook hier hangen."

Dickens

"Dat hoort bij mijn vader. Zijn liefde voor Dickens heeft mij altijd ontroerd. Het was onderdeel van onze opvoeding, omdat hij het maar bleef herlezen en er vaak uit citeerde. Zo heb ik laatst weer de nieuwste vertaling van Anna Karenina van Tolstoj gekocht. Ik las het in 1997 voor het eerst, toen mijn zoon net was geboren en ik dacht: dit mag nooit meer stoppen. De traagheid en die prachtige taal. Zoals mijn vader zijn Dickens heeft, zal ik dit blijven herlezen."

Japanners

"Nee, het zijn vooral Chinezen en Russen. Tja, die zijn er. Weet je wat het is? De Bijenkorf is ­gewoon van iedereen, dus iedereen heeft pijn
in zijn hart als hij zijn winkel een beetje kwijt is. Dus tegen de mensen die almaar jammeren: 'Ze spreken Chinees,' zeg ik: ja, maar er spreken nog heel veel mensen niet Chinees, haha."

Hudson's Bay

"Ik lees en ik zie dat het er stil is. En dat is heel spijtig voor ze, want het is een prachtige plek, een mooi pand en een goed restaurant, dus ik had dit ook niet zien aankomen. De consument is heel grillig en lastig te verleiden, blijkt maar weer. Ze zullen nog een slag moeten slaan, maar misschien redden ze het wel. Wat natuurlijk ook niet helpt, is dat iedereen maar blijft schrijven dat het er zo stil is."

#Time'sUp

"Het leuke aan mode is dat het bepalend is voor je herinnering aan de tijd en tegelijkertijd ook bepalend is voor wat er in de tijd gebeurt. Mannelijke pakken voor vrouwen zijn niet voor niets populair nu. Niet om Oprah te citeren, maar we zijn wel een beetje klaar met die mannelijke machtsgekken. Tenminste, ik zeker!"

"Van het hele #MeToo-circus ben ik geen fan, maar het onderliggende thema macht is interessant. Persoonlijk worstel ik vooral met de vraag: waarom geef je ze zo veel macht? Dat is eigenlijk wat vrouwen doen, vind ik. Ik zelf ook. Dan neem ik mij wat voor, maar ga dan toch weer met minder de deur uit. Je kunt vragen: waarom gebeurt dat? Maar beter is: waarom láát ik het gebeuren?"

"Mannen kunnen veel nuchterder en zakelijker naar de zaken kijken. Dat bewonder ik en is jaloersmakend. Vrouwen stappen altijd in de emotie. Toch is het algemeen bekend dat met meer vrouwen in hogere posities bedrijven beter in balans zijn en minder snel failliet gaan. Vrouwen zouden zich dus beter kunnen positioneren. Ik geloof in een man-vrouwdynamiek, want we hebben de man wel nodig. Bovendien: ik vind mannen verrukkelijke wezens."

Het torentje

"Room on the Roof! Letterlijk het hoogtepunt van mijn Bijenkorftijd. Door de verbouwing ontdekten we het per toeval, maar eenmaal ­boven via een wiebelig trappetje kregen we 360 graden uitzicht over Amsterdam. Daar ontstond het idee er een artist in residence van te maken, waar we lokale en internationale kunstenaars, schrijvers, musici, architecten en ontwerpers konden uitnodigen om nieuw werk te maken."

"Zoals Maarten Baas, de eerste kunstenaar in de toren, deed met zijn werk My Latest Work. Door de klok van Berlage, die je vanuit de toren kunt zien, na te tekenen verbeeldde Maarten de tijd. In de etalage werd live elke minuut een getekende klok van Maarten door een lijstenmaker opgehangen, na een minuut weer uit de lijst gehaald en versnipperd. De tijd werd volume. En dat twee weken lang! Fantastisch!"

Paars

"Die kleur kan ik niet verdragen. Het heeft niets met politiek te maken, want Hans van Mierlo was een goede vriend, maar ik vind het gewoon een verschrikkelijke, aseksuele kleur. Niet alle soorten overigens. Lila vind ik ook al moeilijk maar gaat vaak net, maar dat blauwe paars: dan raak ik helemaal invalide."

Hawick

"Dat is het hoogste wat er is. Hij is met 24 weken geboren, was zo groot als mijn hand en kon pas na 77 dagen mee naar huis. Mijn liefde voor hem is, denk ik, net zo groot als iedere andere moeder voor haar kind voelt, maar die start heeft een enorme impact gehad."

"Eigenlijk zat Jeroen niet op een kind te wachten. Een kunstenaar wil alleen maar in zijn ­atelier zijn en niet 's ochtends wakker worden gekrijst door een baby. We hebben duidelijke ­afspraken gemaakt, want hij wilde niet als babysitter ingezet worden omdat hij vanuit huis werkt. Ik zou hoofdopvoeder worden en Jeroen kon komen en gaan. Verwende man, hè? Uiteindelijk werd hij natuurlijk meteen smoorverliefd op die jongen en veranderde zijn atelier in een grote speelplaats. En hij had nog wel geluidsdichte deuren laten plaatsen, haha."

Tjerk Smeets

"Van Mart? Ik zou het niet weten, want ik weet weinig van sport. Jeroen is wel een enorme voetbalfan en stiekem vind ik het heerlijk om een lekker pastaatje te maken en dan lekker met hem Studio Sport te kijken. Tuttig, hè?"