Online super Picnic bestormt de thuisbezorgmarkt

Zal je net zien. Een bezorgadres nota bene pal tegenover een Albert Heijn. Maar wel eentje in een voetgangersgebied. Dat wordt dus slepen met boodschappentassen en een krat.

Het leven van een boodschappenbezorger - 'runner' in Picnicjargon - gaat in Amsterdam niet over rozen. Wegafsluitingen, smalle trappen. "Dat maakt het ook weer leuk," zegt bezorger Sterre Prins.

Sinds april is de websupermarkt in Amsterdam actief. In stapjes. Tot nu in Zuidoost, Diemen, de Watergraafsmeer en de Rivierenbuurt vanaf volgende week ook in West en de Jordaan.

Prins werkt vanuit het verdeelcentrum (picnictaal: hub) op Overamstel in de oostkant van de stad. "Ik heb deze route nooit eerder gereden. Dit is mijn eerste keer in dit deel van Zuidoost." Het wordt een bewogen vuurdoop in de rafelrand waar Zuidoost en Diemen elkaar ontmoeten, waar geen weg onopgebroken lijkt.

Jordaanproof
Op de afgesproken tijd - een van de harde beloftes van Picnic - staat ze in een slaperige straat in een van de nieuwbouwwijken bij Ganzenhoef voor de eerste deur. Tasje na tasje vol boodschappen gaat de hal in. Picnic doet niet aan kratten, om het echte supermarktgevoel te geven.

"Boodschappen?" zegt de volgende klant. "Daar weet ik niks van. Is het voor mijn dochter?" "Dat gebeurt vaak," zegt Prins. "Dat mannen zeggen: heeft mijn vrouw nu wéér besteld. En soms zijn ze nog in pyjama, of komen ze net van het toilet."

Ze vraagt of ze de boodschappen binnen moet brengen. "Als het nodig is brengen we het naar de keuken. Als iemand wat ouder is of zwanger dan bied ik dat zelf al aan.

Sommige mensen vinden dat prettig, anderen hebben liever niemand in huis."
Dan loopt het spaak: een omleiding. Bouwwerkzaamheden blokkeren de bezorg­route. En dan werkt de route-app ook niet mee. "Oeps, volgens mij ben ik verkeerd afgeslagen."

Met dat bijltje heeft ze wel eerder gehakt. De elektrische Picnicbestelwagen blijkt best sterk in het nemen van alternatieve routes over bouwterreinen. "En hij is Jordaan-proof; smal genoeg om even langs de straat te parkeren zonder alles op te houden."

Yoghurt voor het restaurant
Prins, student logistiek management, werkt sinds april bij Picnic. "Ik wilde na een stage niet terug naar de horeca, dat zijn ondankbare baantjes. Dus ik dacht: laat ik het maar eens proberen. Het is een jong bedrijf, er zijn misschien mogelijkheden om door te groeien of een afstudeerstage te doen.

Ik ben inmiddels al promotiemanager. Dan moet ik buurtfeesten organiseren of een sportteam sponsoren. Zo kunnen we klanten laten zien dat we meer zijn dan alleen boodschappenbezorgers."

Het werk bevalt. "Je bent op jezelf, er zit niet de hele tijd iemand in je nek. Toen ik begon was Amsterdam zo nieuw dat ik moest trainen in Almere. Amsterdam is dan wel een omschakeling."

"Almere is laagbouw, goed te bereiken, makkelijk parkeren. Amsterdam is druk, vol, dicht op elkaar, allemaal trappen. Het is zwaarder. Daar had ik me een klein beetje in vergist in het begin."

Dat blijkt als er twee bestellingen afgeleverd moeten worden in de studentencontainers in Bergwijkpark. Met armen vol tassen en een krat moet Prins in de stromende regen vier roostertrappen op. "Een paar dagen geleden had ik een bestelling van 120 kilo, bij een particulier." 

"Kattengrit, flessen water. Gelukkig woonde die persoon op de begane grond en hoefde ik niet de trap op. Maar ik heb het ook gehad dat ik 80 kilo vierhoog moest tillen."

Dat contact, hoe kort soms ook, vindt ze het leukst. "Er zijn weleens mensen die vragen of je koffie wil, of tijdens de hittegolf drinken aanbieden. Ik heb een keer een ijsje gekregen."

"De meeste klanten zijn particulieren, soms bedrijven. We bezorgen bij sportscholen, vooral water. En er is een Indiaas restaurant in de Van Woustraat waar we yoghurt bezorgen."

Dan komt ze bij een klant die voor het eerst heeft besteld. "Dan stellen we ons voor, leggen een beetje uit hoe het werkt. Als je dan later terugkomt dan heb je al een prettig contact. Dat is ook het leuke aan Picnic. Het is losjes. We zijn geen Albert Heijn die alleen de boodschappen voor de deur knalt en weer weg is."