Romano's verhaal omvatte meer ellende dan die 12 jaar cel
Columnist Han Lips schrijft doordeweeks over wat hem is opgevallen op televisie. Vandaag: Ik heb het niet gedaan.
Twaalf jaar en acht maanden. Romano van der Dussen is een nauwkeurige vent en herhaalt de tijd die hij onschuldig in een Spaanse cel doorbracht meerdere keren in de documentaire Ik heb het niet gedaan.
Twaalf jaar en acht maanden zat hij vast voor een verkrachting en twee gewelddadige aanrandingen in een stadje aan de Costa del Sol. En hij was eigenlijk tot vijftien jaar en zeven maanden veroordeeld.
Documentairemaker Elena Lindemans had een Nederlandse Making a Murderer verwacht, vertelde ze in de Volkskrant. Maar Romano's verhaal bleek een veel grotere bak ellende te omvatten dan een spannend relaas over een onterechte celstraf.
Zíjn doel van de film is het zuiveren van zijn naam. Hoewel hij is vrijgesproken voor verkrachting is hij nog steeds veroordeeld voor twee aanrandingen. Wanneer de documentairemaker er per abuis achter komt dat hij nog negen andere veroordelingen op zijn kerfstok heeft en daarover doorvraagt, wordt hij pislink.
"Dat is toch niet de boodschap die ik wil overbrengen? Als ik mijn verleden op tafel leg dan begrijpen de mensen het wel."
Háár doel is de waarheid achterhalen. Ze ontdekt dat Romano's leven getekend wordt door geweld (zo mepte hij ooit zijn ex-vriendin in elkaar met een stofzuigerstang) en criminaliteit (hij wisselde inbraken af met het leeghalen van gokkasten).
In zijn jeugd verkaste hij wegens onhandelbaar gedrag van internaat naar tehuis, waar hij seksueel werd misbruikt door de grote jongens. "Zo gaat dat." Terwijl zijn halfzus wél gezellig bij moeder op de bank televisie zat te kijken.
Lips betwijfelt of Romano's doel behaald is. Zijn verhaal heeft in ieder geval een film opgeleverd die je met open mond achterlaat. Om meer dan die twaalf jaar en acht maanden.
Zijn verhaal heeft in ieder geval een film opgeleverd die je met open mond achterlaat