Willem Holleeder héél boos op achtste dag van zijn proces

Hoer. Kánkerhoer. Gluiperd. (Zus Sonja).

Vieze hond. (Misdaadverslaggever Peter R. de Vries).

Kale kankerkop. (De man van een vriendin).

Vieze travestiet (een kennis die hij ernstig bedreigt).

Schíjthoer. Kánkerhoer (toenmalig vriendin Sandra, die 'lekker de kanker in haar kop moet krijgen').

Het is een bescheiden greep uit het gescheld dat door de rechtszaal vloog toen de officieren van justitie de gesprekken afdraaiden waarin Holleeder woest was om velerlei redenen, groot of klein.

De aanklagers kozen de 'show-don't-tell'-strategie en lieten de 'gesprekken' het werk doen.

Gesprekken waarin Holleeder zich woedend toonde omdat misdaadverslaggever Peter R. de Vries aangifte had gedaan nadat hij met wilde dreigementen aan zijn deur had gestaan. 'Een opzetje' in samenspraak met zus Astrid.

Vieze honden
Met een brok in zijn keel tot de rechtbank: "Ik word hier emotioneel van. Ik word er hier door mijn eigen zus en De Vries ingeluisd. De vieze honden."
Officier Tammes: "U legt de schuld steeds bij een ander."

Holleeder: "Als je er zó ingeluisd wordt door die vieze smerige spelletjes omdat ze een boek willen schrijven en films willen maken! Ik had hem in elkaar moeten trappen!"

In een heimelijk opgenomen gesprek in een bos over zus Sonja: "Ik sla d'r echt hier door de bosjes heen. Ik breek d'r neus, ik breek d'r kaak, ik ben door het dolle heen!"

Grote mond
Tja, Holleeder herhaalde zijn mantra: hij heeft een grote mond en schreeuwt. "Dat doen (zussen) Sonja en Astrid ook. Als ik Sonja dinsdag wél vragen had gesteld, had ze hier ook de ramen er uit getrapt (uit de getuigencabine), net zoals Astrid hierboven (in de bunker) heeft geprobeerd de deur er uit te trappen."

Holleeder is héél boos omdat de aanklagers 'selectief' fragmenten kiezen om hem 'liquidaties aan te smeren'. "Ik vind het prima als u mij neerzet als een boef, want ik bén een boef. Maar van het nu geschetste beeld klopt níks."

Als Holleeder tegen Sonja roept dat hij haar 'een rooie kaart' geeft, is dat geen doodsbedreiging. Tegen de rechtbank: "Rooie kaart. Zo zeggen wij dat in de Jordaan."

'Dwingeland'
Met héél veel afgedraaide of aangehaalde gesprekken wilde justitie, in de woorden van rechtbankvoorzitter Frank Wieland, tonen dat Holleeder voor zijn vriendinnen en andere naasten 'een dwingeland' was.

Holleeder, boos op aanklaagster Sabine Tammes: "Weet u wat het is? Ik zit hier voor liquidaties. Wat ís dit voor flauwekul! Kom op, nou! Het gaat niet om hoe ik met mijn vriendinnen omgegaan ben. Dat was gewoon privé!"

Waar een gesprek vol kankers met zijn moeder over ging? Holleeder: "In elk geval niet over liquidaties. Ik zou mijn moeder niet liquideren."

Karikatuur 
Een ruzie met een vriendin wier man tegen zijn advies een pand in Amsterdam-Zuid wilde verkopen, kende meerdere aktes. Tegen hun dochter van elf: "Jouw vader is een grote písbak. Dat mag je hem zeggen. Zeg maar tegen je vader dat Willem heel pissig is en dat-ie wel effe langskomt... Met zijn kánkerkop!"

Aanklaagster Tammes: "Is dat in de Jordaan ook gebruikelijk, dat u zo kinderen toespreekt?!" Holleeder: "Die dochter was wel wat gewend met haar vader. Zo erg is het toch niet? U probeert mij hier neer te zetten als een karikatuur. Dat kunnen wij ook met Sonja en Cor (van Hout). Cor wilde Sonja met handschoenen wurgen waar haar kinderen bij waren. Wij zullen het ook wel laten horen, dan, later."