Alle sporters klapten gedwee mee, behalve Sjinkie Knegt

Camiel Eurlings was prominent aanwezig in het afsluitende filmpje dat de redactie had gemaakt over de successen van de olympische sporters in Sotsji.

Het filmpje was zo'n populair panklaar gerecht met de vaste ingrediënten oranje, veel goud, vreugde en vervoering, bedoeld om de vaderlandslievende kijker in een mist van tranen achter te laten.

Het in opspraak geraakte IOC-lid Eurlings was plotseling die grote rode peper die je elke keer doet aarzelen of je hem wel of niet in de pan zult doen. Zou daarover in de montagekamer nog zijn gediscussieerd? "De man heeft zijn vriendin gemept!" "Hm, hij is wel IOC-lid. Wie weet reikt hij in Zuid-Korea gewoon weer de medailles uit."

De NOS had veel werk gemaakt van de presentatie van de olympische ploeg. Normaliter een onderwerp voor het Sportjournaal, maar nu was besloten op primetime uit te pakken met een verslag van bijna een half uur.

Dat was best lang: we zagen hoe de sporters in een grote zaal hun nieuwe kleding kregen uitgereikt.

De kalme Henry Schut vertelde dat de sporters achter gesloten deuren advies hadden gekregen over het wekenlange verblijf in PeyongChang.

Helaas kregen we daar geen details over. Ging het over het Zuid-Koreaanse gebruik honden te eten? Of dat je beter geen intieme relatie aanknoopt met een Russische sporter, ondanks de verhalen over zijn of haar opmerkelijke uithoudingsvermogen?

Wat we wel zagen: een houterige ceremonie op het podium en een chef d'equipe die met de Nederlandse vlag stond te zwaaien. Alle sporters klapten gedwee mee, behalve Sjinkie Knegt, die met een lang gezicht stond te wachten tot de dag voorbij was.

"Vorige keer was het in twintig minuten gepiept," deed de shorttracker zijn beklag bij Schut. "Nee, ik heb niets opgestoken, ik heb anderhalf uur zitten slapen."

Zwijgen is zilver, Sjinkie is goud.

Reageren? hanlips@parool.nl