Direct naar artikelinhoud
Filmrecensie

Vooral het begin van Het Leven is Vurrukkulluk is vurrukkulluk

Het Leven is Vurrukkulluk bestaat uit heerlijke zonnige scènes, waar de levenslust van afspat en die het prima stellen zonder al te sturende plot. Op een gegeven moment begint de film echter te haperen.

Vooral het begin van Het Leven is Vurrukkulluk is vurrukkulluk
Beeld Het Leven is Vurrukkulluk

Frans Weisz leurde bijna een halve eeuw met Het Leven is Vurrukkulluk voor hij deze verfilming eindelijk van de grond kreeg.

Spijtig, want hoe dieper de jaren zestig in de geschiedenis verdwenen, hoe meer het script moest afwijken van de roman.

Die laat zich lastig vertalen naar 2018 en een letterlijke adaptatie is al bijna net zo ondenkbaar. Dat zou ­onvermijdelijk zware nostalgie met zich meebrengen, wat zich slecht verhoudt tot Remco Camperts frisse, jeugdige proza.

Daar hebben Weisz en scenarioschrijver Theo Nijland gelukkig iets slims op gevonden.

Tijdens de openingsmontage introduceert Campert zelf zijn alter ego Boelie (Géza Weisz) en diens beste vriend Mees (Reinout Scholten van Aschat), die dan nog door een zwart-wit Amsterdam lopen. Als het verhaal echt begint, komt er kleur in het beeld.

'Telefoon voor meneer Mulisch'
We bevinden ons vanaf dat moment in een diffuus universum. Er rijden toeristen op Segways over straat en mensen storen zich duidelijk aan het onophoudelijke gerook van de twee vrienden.

In Hotel Américain staan echter grote glazen asbakken op tafel en roept iemand om dat er 'telefoon is voor meneer ­Mulisch'.

De buitenwereld mag dan met de tijd zijn meegegaan, voor de personages en hun directe omgeving is het altijd 1961 gebleven.

Het resultaat is een blijmoedige fantasiewereld die prima past bij de geest van het verhaal. Daarin ontmoeten de vrije jongens Mees en Boelie het Vlaamse meisje Panda (Romy Louise Lauwers), op wie ze onmiddellijk verliefd worden.

Zonnige scènes
Ze verzinnen nummers voor de musical die ze aan het schrijven zijn en voeren die direct uit in het Vondelpark. Het trio kuiert wat, bekommert zich nergens om en brengt en passant ook nog twee oude geliefden bij elkaar.

Heerlijke zonnige scènes zijn het, waar de levenslust van afspat en die het prima stellen zonder al te sturende plot. De dialogen doen wel wat oubollig aan, maar dat is eerder lief dan storend.

Als Mees, Boelie en Panda uit elkaar worden gehaald, begint de film echter te haperen. De relatieperikelen van het uitgebluste stel Etta en Ernst-Jan zijn veel minder bijzonder en het duurt ­behoorlijk lang voor Weisz de energie van het begin terugvindt.

Het Leven is Vurrukkulluk

Regie Frans Weisz
Met Géza Weisz, Reinout Scholten vanAschat, Romy Louise Lauwers
Te zien in Cinecenter, City, Eye, Filmhallen, Het Ketelhuis, The Movies, Rialto