Glennis Grace imponeert, maar is ook vrij eenvormig

Nieuwsbericht een uur voor aanvang: 'Glennis Grace belooft altijd terug te komen naar Nederland'. De gedachte achter die kop: na haar finaleplaats bij America's Got Talent ligt de wereld open voor de Amsterdamse zangeres (40). 

En de geruststelling in het artikeltje: hoeveel internationale podia Grace straks ook zal bestijgen, ze houdt in haar agenda een plekje vrij voor thuis. 

Whitney Houston
Voorbarig of niet, Grace had in elk geval de Nederlandse media maar mooi wekenlang in haar greep met haar deelname aan de tv-talentenjacht. Zeker hier lijkt Grace klaar zich na een jarenlange loopbaan dan toch naast generatiegenoten Anouk en Ilse De Lange te nestelen op de populariteitsladder. De Ziggo Dome uitverkopen? Het zou Grace momenteel moeiteloos lukken. 

Dit weekend houdt ze het bij twee keer de Afas Live. Bij elkaar 11.000 mensen komen er naar haar tribute aan Whitney Houston, wier stemgeluid ze al haar hele carrière zo ongemeen dicht benadert. 

Eigen geluid zoeken
Ironisch genoeg vonden de juryleden van AGT tussen hun steeds juichender kritieken nog net de tijd Grace, die auditeerde met een Houston-song, aan te moedigen meer haar eigen geluid te zoeken. 

Maar goed, toen stonden deze odes aan Houston al op de rol. En het moet gezegd: het is bijna eng hoe dicht Grace haar idool benadert. Niet alleen vocaal, maar ook qua uiterlijk en mimiek. Als in openingssong Home alleen haar silhouet is uitgelicht, zou je zweren dat Houston er - suikerspin op het hoofd - in haar jaren 80-incarnatie zelf staat. Zelfs in haar presentatieteksten spreekt Grace in hetzelfde ritme als Houston tijdens concerten vaak deed.

Stembanden van elastiek
Qua imitatie dus helemaal geslaagd deze hommage. En dat is een niet te onderschatten prestatie. Want voor de drugs Houston, in 2012 op 48-jarige leeftijd overleden, in hun greep kregen was ze een zangeres met stembanden van elastiek.

Zo krijgen vele ballades uit het Houston-repertoire - van I Have Nothing tot het monumentale I Will Always Love You - een nieuwe prominente plek in de etalage. Gaandeweg valt weer eens op hoe goed die liedjes eigenlijk in elkaar zitten.
 
Ontbeert voldoende spanning
Andere conclusie: het oeuvre van Houston is vrij eenvormig. Het zijn powerballades en een enkele springerige popsong (I Wanna Dance With Somebody blijft een jukeboxbriljantje). Omdat Grace zo dicht bij de originelen -of de bekende liveversies- blijft, ontbeert de avond uiteindelijk net voldoende spanning om de volle twee uur te blijven boeien. 

Maar imponerend is Grace' krachttoer wel. 

Soundmixshow
Het hoogtepunt van de avond valt in die zin al vroeg. Grace' versie van One Moment in Time evenaart die van Houston schijnbaar moeiteloos qua vocaal trapezewerk. Het is precies dat nummer waarmee Grace als 16-jarige de Nederlandse Soundmixshow won. Ook een tv-talentenjacht. En ook eentje die alle deuren voor Grace leek te openen. Haar zege is morgen op de dag af 24 jaar geleden.

Whitney, a tribute by Glennis Grace 
Gezien: 5-10, AFAS Live
Nog te zien: 7-10, aldaar