Bohemian Rhapsody: waardeloos met brave Freddie
De film Bohemian Rhapsody is een veilig compromis en wil Freddie Mercury's identiteit niet volledig omhelzen. Geen seks, geen vuiligheid en slechts hints van drugsgebruik.
Zijn accent is soms íets te zwaar. De maniertjes zijn wellicht een béétje overdreven. Maar Rami Malek zet verder een prima Freddie Mercury neer. Zeker op het podium is de gelijkenis griezelig. Toch vraag je je af wat Sacha Baron Cohen met deze rol had gedaan.
Hij was lange tijd in de running, maar verliet het project na heibel met de nog levende leden van Queen. Cohen wilde een rauw portret, zij wilden vooral hun eigen mythe in stand houden. En dat was niet de enige kink in de kabel. Een leger aan scenarioschrijvers beet zich stuk op deze film. Regisseur Bryan Singer werd na driekwart van de opnames ontslagen en vervangen door Dexter Fletcher.
Het eindresultaat is precies wat je na zoveel strubbelingen verwacht: een veilig compromis waar niemand zich een buil aan kan vallen. Een flitsende, geromantiseerde prentenboekversie van Mercury's leven die alle belangrijke momenten langsgaat, maar er geen enkele nuance of diepte in aanbrengt.
Sociaal acceptabel
We ontmoeten Farrokh Bulsara, zoals Mercury eigenlijk heette, als hij in 1970 op Heathrow Airport werkt. Zelfs in die vroege scènes is Mercury eigenlijk al 'af'. Hij heeft direct de uitstraling van een legende en dient alleen nog even door te breken. Het onzekere jongetje dat hij ooit moet zijn geweest, krijgen we niet te zien.
Dat is jammer, net als het vele knipogen naar de kijker. "Mooi," zegt vriendin Mary (Lucy Boynton) als Freddie achteloos een stukje van het nog niet bestaande Bohemian Rhapsody pingelt op de piano. "Ja, ik denk dat het wel potentie heeft," antwoordt Freddie dromerig.
Een groter bezwaar is dat de film Mercury's identiteit niet volledig wil omhelzen. We zien geen seks, we zien geen vuiligheid, we zien alleen hints van drugsgebruik en echt extravagant wordt het nergens. Mercury is vervangen door een familievriendelijke, sociaal acceptabele versie van zichzelf. Als biografisch rockdocument is Bohemian Rhapsody daardoor oppervlakkig en inwisselbaar. Misschien zelfs waardeloos.
Jonge honden
Muzikaal valt er echter veel te genieten. Als we Freddie zien zingen, of het nu tijdens de repetities is of tijdens concerten, hóór je ook echt Freddie. Dat is te danken aan Mercury-imitator Marc Martel, die nauw met Malek samenwerkte en alle partijen inzong op zijn bewegingen. Het resultaat is verbluffend.
De film eindigt met het legendarische concert van Queen tijdens Live Aid in 1985. Geweldige, opzwepende beelden. Technisch bovendien een hoogstandje. Maar niet zo mooi als de opnamesessie van Bohemian Rhapsody.
Je zou bijna vergeten dat dat nummer ook gewoon op een doodnormale middag is ingezongen. We zien vier jonge honden speels experimenteren zonder enig besef van het sterrendom dat op hen wacht. Galileo. Nog een keer! Galileo! Nog hoger! Galileo!!
Het is de enige scène die raakt.
Bohemian Rhapsody
Regie Bryan Singer
Met Rami Malek, Lucy Boynton, Joseph Mazzello
Te zien in Arena, City, Filmhallen, The Movies, De Munt, Studio K, Tuschinski
Wekelijks een overzicht van de nieuwste hotspots, uitgaanstips, films en restaurants in je mailbox? Schrijf je dan nu in voor de Stadsgids-nieuwsbrief van Het Parool.