Kapsalon met Jordaanse vibe: 'Alles moet bloedordinair zijn'

Ze zijn pas drie weken open, het officiële feestje vindt eind van de maand plaats ('we hebben vijf Nederlandstalige zangers ingehuurd'), maar kapsalon In de Jordaan is nu al een hit. Buurtbewoners gluren lachend en zwaaiend naar binnen. De paar hoogbejaarde Jordanezen die er nog wonen steken hun duim omhoog. De buren van Café De Jordaan sturen klanten door.

"Zo hadden we laatst een moeder en dochter uit Twente die een dagje uit waren. Ze kwamen bij ons hun haren laten föhnen voor de ultieme Jordanese ervaring," zegt Siko van Berkel (38). Hij draagt een blouse van Versace (nep), loafers van de Albert Cuypmarkt en sokken met panterprint. "Gisteren heb ik nog een zonnebankje gepakt en achter heb ik een tube bruin zonder zon liggen. Die is drie tinten te donker, word je oranje van. Alles moet bloedordinair hier."

Grote naam
Tussen de barbieren en hippe koffietentjes op de Elandsgracht valt de gedrapeerde vitrage meteen op. Daarachter wachten spuuglelijk glimmend aardewerk met nepbloemen, een kroonluchter, pantertapijt en een marmeren tegel­vloer.

De opulente Jordanese huisstijl is tot in de puntjes doorgevoerd: van de goud gespoten Medusa's aan de muur, het Versacebehang, de roddelbladen op tafel en zeeppompjes vol gouden krullen op het toilet tot aan het glaasje met dunne, witte Voguesigaretten op de salontafel.

Veel komt van Driehoek Meubelen in Noord. Lorin Versteeg (28): "De plek waar de Roelvink­jes en veel Nederlandstalige artiesten kind aan huis zijn."

Bij de koffie serveren ze Amsterdammertjes van de bakker aan de overkant. Ze willen er graag Eberhardjes aan toevoegen, 'maar die kun je alleen per kilo bestellen bij Holtkamp'.

"We hebben maar drie stoelen, dus eerst maar eens tellen hoeveel koekjes we er doorheen jagen." Later op de dag serveren ze voor de liefhebber een advocaatje met slagroom of een glaasje jenever.

"We hebben nog pantoffels voor klanten overwogen," zegt Versteeg. "Je wilt, naar goed Jordanees boengebruik, het tapijt toch lekker fris houden."

In retraite
Ze werkten jarenlang samen bij diverse salons. Versteeg was meteen te porren voor het originele idee van Van Berkel. "Ik ben weliswaar opgegroeid in Amsterdam-Noord, maar als kind bracht ik veel tijd door bij mijn bovenbuurvrouw, een echte Jordanese."

Van Berkel is in de mode- en kapperswereld een grote naam. Hij won drie keer een Coiffure Award, werkte bij Le Souk, voor alle Nederlandse modebladen, achter de schermen bij modeshows in Parijs, Milaan en New York in het team van haarmeester Eugene Souleiman en doet nog steeds veel voor magazines Linda. en &C. Ook was hij mede-eigenaar van salon Mogeen.

Na enkele jaren werken voor een franchise­keten was hij 'even helemaal klaar met mode, knippen en alles'. Biodynamisch boer worden leek hem wel wat. Zodoende ging hij een jaar in retraite bij boerderij Zonnehoeve in Zeewolde, om erachter te komen dat zijn hart toch alleen sneller klopt van het kappersvak. Toen het pand vrijkwam naast zijn favoriete kroeg Café De Jordaan, om de hoek van zijn andere favoriet, Café Rooie Nelis, viel alles op de juiste plek.

"Ook al ben ik geen geboren Jordanees, ik woon al sinds mijn 18de in deze stad. Ik ben Ajacied in hart en nieren, we gaan zelfs eerder dicht als Ajax speelt, en ik ben dol op het Nederlandstalige lied. Mijn ooms gingen vroeger met een accordeon langs kroegen en je kunt me wakker maken voor André Hazes."

Zijn jongste dochter, net negen maanden, noemde hij Dasha Willeke, vernoemd naar Willeke Alberti.

Dat is ook de kracht van de salon: het is geen truc. Van Berkel houdt zielsveel van het authentieke Amsterdam. "Ik heb deze stad op diverse plekken op mijn lichaam getatoeëerd en ik hou van de gezelligheid en saamhorigheid die Nederlandstalige muziek creëert."

Huis bij Benidorm
Doodzonde vindt hij het dat de Jordanese cultuur aan het uitsterven is. "Rooie Nelis heeft geen opvolger en Café De Jordaan - elke zondagmiddag iets leuks voor oudjes, hoe leuk is dat? - zie ik ook niet nog tien jaar bestaan."

"Ik hoor velen zeiken dat Amsterdam geen Amsterdam meer is, maar niemand doet er iets aan. Ik heb de domeinnaam Kapsalon In de Jordaan gekocht, maar ook In de Jordaan en Uit de Jordaan. Absurd dat die nog vrij waren. Dat zegt wel hoe dit cultureel erfgoed leeft bij de jonge generatie."

Zelf wil hij ook graag een Nederlandstalige single uitbrengen. "Niet dat ik goed kan zingen, maar het is een gekke droom van me." De tekst is er al. Die werd geschreven door Xander de Buisonjé. Van Berkel knipt zijn haar al jaren.

Hans Kap, de vaste accordeonist van Tino Martin, wandelt de salon binnen.

Van Berkel: "Ik ga hem zo smeken om aan mijn single mee te werken."

En er zijn nog veel meer leuke plannen, die Van Berkel vooralsnog geheim wil houden, 'maar het loopt helemaal uit de klauwen met deze salon'.

Modellenbureaus
Anita Homburg (54), eigenaar van Café De Jordaan, komt ook even buurten. Ze zegt blij te zijn dat de salon 'een geheel' vormt met haar kroeg. "Er zijn niet veel Jordanezen meer hier op de gracht. Nog maar een paar oudjes van in de tachtig, de rest is overleden. Pas weer een vrouwtje van eenhoog."

Haar café zit dagelijks vol met buurtbewoners, jongelui en toeristen. Een bik op het interieur: "Mijn schoonmoeder heeft een huis nabij Benidorm. Dat heeft hetzelfde interieur als ditte..."

Veel mensen uit mode- en reclamekringen en een aantal BN'ers weten de weg naar In de Jordaan al te vinden. Van Berkel: "We werken ook samen met modellenbureaus, voor The Movement Models doen we bijvoorbeeld alle 'transformaties'. Op de eerste plaats komt voor klanten uiteraard dat ze goed geknipt willen worden. Dat kan ook nog wel op vijf à zes andere plekken in de stad, maar klanten willen ook een beetje beleving. Elke salon ziet er tegenwoordig hetzelfde uit."

Schaartatoeage
Wat kenmerkt een goede kapper? "Iemand die snapt dat je een mens knipt en geen kapsel. Ik begin altijd met aan het haar te voelen en ik knip altijd droog. Het gaat om vorm, structuur en om de persoon. Ik snap dat iemand meteen in een wasbak jekkeren niet. Kijk eerst goed wie je voor je hebt."

De tatoeage van een schaar op zijn onderarm wil hij liever niet op de foto. "Elke dameskapper heeft tegenwoordig zo'n ding, ik wacht eigenlijk op het moment dat ik de Champions League­beker erover kan laten zetten."

Met een knipoog: "Dat zou zomaar snel kunnen gebeuren."