Parkje naast Haarlemmerpoort dreigt te verdwijnen

Je kunt Paul Gofferjé zomaar een heel klein beetje pissig krijgen als je hem die ene, misschien nogal domme vraag stelt: wat de Amsterdammer er eigenlijk aan heeft, dat er achter een enorme houten schutting, tussen een betonnen wand en een huizenblok een postzegelparkje ligt te liggen? "Wat de mensen eraan hebben? Bedenk eens wat de vogels eraan hebben!"

In de 'mensgerichte stad' die Amsterdam is, is het stiekem best verfrissend, een volledige focus op de natuur. Want er mogen dan parken zijn, groot en klein: het lapje grond waarvoor de 86-jarige Gofferjé zich met alles wat hij in zich heeft opwerpt als beschermheer, is gericht op vliegende dieren en vooral dus uitermate minuscuul. Breed: 18 meter. Diep: 50 meter.

Tussen Haarlemmerplein en Singelgracht ligt het, ingeklemd door een talud met zes sporen en een voormalige brandweerkazerne. En heel parkachtig doet het ook al niet aan. Er staan struiken, twijgjes en hoog opschietend gras. Op de betonnen muur hebben graffitiartiesten hun handtekeningen achtergelaten. En inderdaad: vogels vliegen af en aan.

Ontbrekende schakel
Laat het toch gewoon met rust, zegt Gofferjé, die al twintig jaar pal naast het landje woont dat Paardenwei heet. Hij doelt daarmee op het voornemen van de gemeente om, zoals het zich laat aanzien, precies op en over deze postzegel de aanloop van een fietsbrug te bouwen.

Zo'n oversteek zou een ontbrekende schakel zijn in de wens om doorgaand fietsverkeer in de toekomst niet meer door de propvolle Haarlemmerstraat te leiden maar achterlangs, door de Haarlemmer Houttuinen.

Geen slecht idee om op deze plaats een list te verzinnen, zou je zeggen, aangezien het gros van de fietsers anders op het drukke verkeersplein een ingewikkelde draai moet maken om óm de Haarlemmerpoort heen op de brug naar West terecht te komen.

Maar dat is dus helemáál geen goed idee, zegt Gofferjé, die de drijvende kracht is achter het groepje mensen dat zich heeft opgeworpen als 'Zelfbeheergroep' van de Paardenwei. "Het gaat veel geld kosten. En bomen. En groen. Waarom moet elk stukje natuur wijken voor asfalt?"

"Begrijpen Amsterdammers dan niet dat bomen voor lucht zorgen in deze stad? Als straks een breed fietspad een paar meter boven ons parkje loopt, doet dat afbreuk aan de beleving, daar hoef je geen deskundige voor te zijn."

Historische grond
Gofferjé is actievoerder in hart en nieren. Als je wat wilt bereiken, moet je er verduveld snel bij zijn, weet hij. Hoewel al te concrete plannen over de bouw van de brug nog niet bestaan, staat hij al bovenop de barricaden. Begin dit jaar schreef hij over het miniparkje een open brief aan de verantwoordelijk wethouder.

Het gaat in de eerste plaats om natuur, zegt en schrijft hij. Maar ook zou er sprake zijn van 'historische grond'. Op een meegebrachte plattegrond uit 1766 toont hij de precieze plaats waar voorheen de stadswallen moeten hebben gelegen.

"En hier, langs het water, stonden acht stuks geschut opgesteld. Ze dachten kennelijk dat de Spanjaarden hier een inval zouden kunnen plannen." Gofferjé kijkt er verdraaid grimmig bij.