Direct naar artikelinhoud

Zlatan Ibrahimovic: 'Ik mis mijn tijd bij Ajax wel, hoor'

Toen Zlatan Ibrahimovic zijn kruisband scheurde, leek zijn carrière voorbij, maar hij weigerde zich daarbij neer te leggen. 'Uitgerekend m'n benen lieten me in de steek. Ik begreep het niet.'

Zlatan Ibrahimovic juicht nadat hij zijn eerste, geweldige, doelpunt voor LA Galaxy heeft gemaaktBeeld Getty Images

"Alles goed?"

Zlatan Ibrahimovic (37) introduceert zich met het kleine beetje Nederlands dat is blijven hangen uit zijn Ajaxtijd.

"Van Ronald Koeman moesten we het spreken, anders zouden we niet spelen." Verder dan de beleefdheid komt hij niet. "We speelden toch wel."

In een hotelkamer in Beverly Hills, een paar minuten rijden van zijn woning in de heuvels van Los Angeles, spreekt de Zweed zijn over nieuwe boek Ik ben voetbal, een lijvig verzamelwerk waaraan hij twee jaar sleutelde. Elk van zijn Europese werkgevers heeft een hoofdstuk gekregen.

Zijn carrière wordt in het boek door hemzelf, collega's en vrienden becommenta­rieerd. Journalisten uit Zweden, Engeland, ­Italië, Noorwegen, Denemarken en Nederland mogen om beurten op audiëntie bij de hoofdpersoon.

Zijn biografie uit 2012, Ik, Zlatan, ging over de persoon, verklaart Ibrahimovic. "Dit gaat over de voetballer."

Hij laat zich zakken in een zwartleren bankstel, te klein voor zijn imposante postuur. Als hij voorover leunt om een chocolaatje van tafel te pakken, reiken z'n knieën tot aan zijn kin. Voor de spits van LA Galaxy zit het seizoen erop.

De play-offs van de Amerikaanse Major League Soccer (MLS) zijn enkele dagen eerder misgelopen. Het humeur van de sterspeler lijkt er niet onder te lijden. Uitgebreid neemt hij de tijd voor zijn antwoorden, bedachtzaam en weloverwogen. 

De oneliners waarmee hij het Amerikaanse publiek sinds zijn komst naar Los Angeles vermaakt, blijven achterwege. De echte Zlatan spreekt. 

Bezoek uit Nederland brengt hem in gedachten automatisch terug naar de drie seizoenen die hij in Amsterdam doorbracht. "Waren het er drie?" vraagt hij. "Er is zo veel gebeurd."

Ongevraagd begint hij te vertellen over de ­militaire discipline van Co Adriaanse, zijn band met Leo Beenhakker, de (aanvankelijk) moei­zame relatie met de supporters van Ajax en zijn eerste stappen buiten Malmö. 

"Ik stond in Amsterdam voor het eerst in de etalage." De tiener Ibrahimovic woonde in Diemen-Noord. "Geen Los Angeles," weet hij inmiddels.

Het hoofdstuk Ajax valt samen te vatten als: ongelukkig maar leerzaam. Een soort drempel die u over moest.
"Ik had het er in het begin erg moeilijk, maar heb veel geleerd. Ik was voor het eerst alleen, zonder familie. Door de transfersom die voor me betaald was, waren de verwachtingen onrealistisch. Ik geloof dat ik meteen met Van Basten werd vergeleken."  

"De supporters waren veeleisend. Als ik warmliep, werd de naam van Nikos Machlas gescandeerd. Pas in het derde jaar werd ik beter, maar ik ben in Amsterdam nooit in de buurt gekomen van de speler die ik zou worden." 

Ronald Koeman komt aan het woord in uw boek. Hij zegt: "Als je Zlatan vraagt naar zijn tijd bij Ajax, weet ik zeker dat hij weet wat hij verkeerd deed." Wat deed u verkeerd? 
"Ik denk dat ik niet volwassen was. Ik gaf niet 100 procent. Dat kleine details het verschil maken, heb ik pas later geleerd. Ik moet zeggen: ik mis die tijd bij Ajax toch wel, hoor. Ik was wild. Wilder dan nu, bedoel ik. (Lacht.) In Amsterdam vermaakte ik me wel. Alle ogen waren nog niet op mij gericht. Dat vond ik toen prettig." 

"Als ik nu bij Ajax zou spelen, zou ik een machine moeten zijn. Het is trouwens de enige club waar ik moeite heb gehad met supporters. Maar de paar keer dat ik als speler van een andere club terugkwam, was de ontvangst altijd geweldig. Het bewijst dat niets onmogelijk is."

Welk van uw seizoenen in Europa zou u uw zoons willen laten herbeleven? 
"Geen enkel seizoen. Het vak van hun vader, mijn voetbalcarrière, hoeft niet belangrijk te zijn voor mijn kinderen. Ik heb liever dat ze hun eigen verhaal schrijven. Ze zijn belangrijker dan al mijn hoofdstukken bij elkaar. Ik sta in de schaduw van hun leven."

Vragen ze u dan nooit naar uw carrière? 
"Nee, en dat wil ik ook niet. Ze voetballen nu zelf en af en toe zeg ik wat ze moeten doen. Dan zeggen ze: wat weet jij daar nu van? Dan laat ik ze soms wel even een YouTube-clipje zien."

In Amsterdam vermaakte ik me wel. Alle ogen waren nog niet op mij gericht. Dat vond ik toen prettig

Het leven in Los Angeles is onbezorgd, zegt Ibrahimovic. "Ik voel hier geen stress." Zijn ­gezin - vrouw Helena en kinderen Maximilian en Vincent - is gelukkig, dus is hij dat ook. Het enige nadeel noemt hij het grote tijdsverschil met Zweden. Bellen met vrienden of familie kan alleen op gezette tijden. 

De verhuizing naar Los Angeles was een belofte van Ibrahimovic aan zijn vrouw, vertelt zijn zaakwaarnemer Mino Raiola in het boek. Zelf noemt de spits een andere reden. "Ik kan hier doen wat ik graag wil," zegt hij. "Voetballen. Zeker na de blessure die ik heb gehad, was dat belangrijk voor me."

Hij toont het litteken op zijn rechterknie. In april van 2017 scheurde hij een kruisband in een Europa Leagueduel met Anderlecht. De vraag was of hij nog zou terugkeren. In de MLS vond Ibrahimovic het antwoord.

Zijn introductie in Los Angeles was bombastisch als zijn karakter. In een paginagrote advertentie in de LA Times stelde Ibrahimovic zich voor aan zijn nieuwe stadgenoten: Dear Los Angeles, you're welcome. 

In zijn eerste wedstrijd, een derby met LAFC, plaatste hij een uitroepteken met een welgemikte afstandsvolley - een droomgoal zoals alleen hij die maken kan. Zlatan was gearriveerd. 

In zijn eerste seizoen in de Verenigde Staten kende hij vooral persoonlijke successen. Hij scoorde 22 keer in de competitie. Tegen Toronto FC maakte hij met een achterwaartse karatetrap het 500ste doelpunt uit zijn carrière.

Een hoofdstuk over uw tijd in Amerika ontbreekt in het boek. Hoe zou het eruitzien? 
"Ik zou mijn tijd hier beschrijven als een kans om de wereld te laten zien dat ik nog besta na mijn blessure."

Heeft u grote twijfels gekend? 
"Dat niet, maar ik zat voor het eerst in een situ­atie die ik niet kon controleren. Ik voelde me krachteloos. Hulpeloos. Ik stond aan de top, viel naar beneden en kon me niet meer bewegen." 

"Uitgerekend m'n benen lieten me in de steek. Ik begreep het niet. Ik was Superman en ineens was ik Superzero. Ik was menselijk. Na een tijdje dacht ik: oké, dit is nieuw voor me, maar ik zal de wereld laten zien dat ik er nog ben. LA Galaxy gaf me daarvoor de mogelijkheid."

Hoe belangrijk was dat eerste doelpunt? 
"Ik bewees mezelf dat ik nog steeds dezelfde Zlatan was. Ik wilde geen andere Zlatan zijn dan die van voor mijn blessure. Ik wilde de mensen blijven geven wat ik ze daarvoor had gegeven. Met dat doelpunt gaf ik ze zelfs meer dan dat. Dat gaf me een gevoel waar ik een jaar op gewacht had."

Het einde van het seizoen was teleurstellend. 
"Ik ben altijd gewend geweest om voor de eerste plek te vechten. Alles of niets. In de MLS speel je voor een plek in de play-offs. Het seizoen was een rollercoaster. Heel wisselvallig. De coach werd ontslagen."

Uitgerekend m'n benen lieten me in de steek. Ik begreep het niet

"Ik weet dat voetbal geen onemanshow is, maar toch: voor mij voelde het goed om een seizoen te spelen zonder een wedstrijd of training te missen. Ik heb elke week 90 minuten kunnen spelen, zonder dat ik daarna met ijszakken en alles om m'n lijf zat." 

Overal waar Ibrahimovic kwam, trof hij volle stadions. Zijn Galaxyshirt was dit jaar het meest verkochte van alle spelers in de MLS. Amerikanen die hem nog niet kenden, zagen hem in ­talloze interviews op sport- en entertainment­zenders. Zo zat Ibrahimovic op de bank van populaire talkshowhosts als Jimmy Kimmel en James Corden. 

Van het grillige karakter uit zijn Europese dagen bleek in dergelijke optredens weinig meeverhuisd. Voorzetjes kopte hij binnen met zelfbewuste antwoorden, steevast ­afgesloten met een punchline en een brede glimlach. De figuurlijke knipoog was moeilijk te missen. 

Corden wist de Zweed, die weet hoe de Amerikaanse entertainment­industrie werkt, zelfs tot een dansje te verleiden. 

Past uw persoonlijkheid goed bij Amerika? 
"In Europa zien mensen me als arrogant. Dat blijft me achtervolgen. Hier is dat anders. Maar ik ben gewoon mezelf. Ik vertegenwoordig hier niet alleen Ibrahimovic, niet alleen LA Galaxy, maar voetbal in het algemeen." 

"Ik laat zien hoe voetbal bij ons in Europa gespeeld wordt. Op het moment dat ik hier voet aan de grond zette, voelde ik dat ik voetbal was.' 

U verwijst in interviews en op sociale media vaak naar uzelf als een god of een leeuw. Daar wordt hier van gesmuld. Had u dat snel door? 
"Ja, blijkbaar vindt men het hier leuk. Op een gegeven moment gingen mensen me zelfs zo aanspreken. Maar ik had het ook prima gevonden als ze me een rare hadden gevonden. Dit is wie ik ben. Ik zal voor niemand veranderen."

Wat betreft een leven na het voetbal: ik zie u op de een of andere manier geen coach worden. 
"Ik heb intussen wel wat ervaring, ook door de manier waarop ik mijn team hier help, maar nee, ik zie het mezelf ook niet zo snel doen. Ik wil het aan de andere kant ook weer niet uit­sluiten, want als het er dan toch van komt, noem je me een leugenaar. Ik hou de deur open."

Zlatan Ibrahimovic in zijn tijd bij AjaxBeeld ANP

"Coachen is stressvol. Je bent afhankelijk van je spelers, en als je als ex-speler gaat coachen, kun je niet meer op dezelfde manier het verschil maken. Voor een trainer voelt één jaar als tien jaar. Je ziet ze ouder worden. Dat wil ik niet. Ik voel me juist jonger, naarmate ik ouder word."

Hoe lang blijft u voetballen? 
"Zolang ik kan presteren zoals in dit seizoen, blijf ik doorgaan. Ik wil het zo veel mogelijk in eigen hand houden, ik wil niet met een blessure eindigen of zo. Ik wil laten zien dat ik het nog kan. Als mensen om me heen op een gegeven moment zeggen dat ik beter kan stoppen, zal ik dat doen."

"Ik weet het niet. Dat is ook iets dat ik geleerd heb tijdens m'n carrière: als ik iets plan, gebeurt er altijd wat anders."

Als mensen om me heen op een gegeven moment zeggen dat ik beter kan stoppen, zal ik dat doen