Direct naar artikelinhoud

Splinter Chabot: 'Je mag je af en toe best laten kapen door fantasie'

JOVD-voorzitter Splinter Chabot vindt veel politici pratende robots. Zelfs is hij een gevalletje 'niet raar, maar bijzonder', maar boven alles liberaal. 'Herman Brood, een vriend van mijn vader, was ook liberaal.'

Splinter Chabot: 'De beperkte ruimte om af te wijken is de reden dat ik op dit moment geen behoefte heb om de grotemensenpolitiek in te gaan.'Beeld Ernst Coppejans

Een sms, verzonden om 08.03 uur: "Goedemorgen! Wij zien elkaar om 13.00 uur toch? Dat u niet voor een dichte deur staat! Tot vanmiddag!"
Na een afgepast antwoord ('ja') volgt een tweede bericht: "Fantastisch!!!"

Splinter Chabot (22) praat met evenveel uitroeptekens als hij sms't, blijkt zodra hij de deur van een statig pand aan het Lange Voorhout in Den Haag openzwiept. Hier huist de JOVD, de jongerenorganisatie van de VVD, waar hij sinds vorig jaar voorzitter van is.

Chabots zinnen volgen elkaar zo rap op dat hij soms lijkt te vergeten om tussendoor adem te halen. "Ha! Komt u binnen! Hebt u het kunnen vinden? Wat fijn! O we tutoyeren, natuurlijk, perfect! Ja, prachtige locatie hè? We huren het hoor, zo rijk zijn we niet! O ik vergeet helemaal te vragen wat u wilt drinken! Je!!! Sorry, wat jé wilt drinken! Kijk maar rond hoor, dan haal ik koffie!" En weg is ie.

In de gang hangen de portretten van enkele van Chabots voorgangers: Ed Nijpels, Johan Remkes, Frank de Grave. Op de deur naar de kelder een bordje met 'Jort', een woordgrapje dat verwijst naar een andere bekende JOVD'er.

Chabot - druk overhemd, purper giletje, roze sokken in opvallende puntschoenen - gaat voor naar de 'Wiegel War Room', een zaaltje met donkere lambrisering en muurschilderingen tot aan het plafond. De spraakwaterval klatert ononderbroken door.

"Ja, ik praat nogal snel," verexcuseert hij zich. "Mijn vader (schrijver en mediapersoonlijkheid Bart Chabot, RJD) adviseerde me om tijdens interviews altijd rustig te blijven, iets wat hem zelf heel slecht afgaat. We hebben dezelfde energie, dat hoort nu eenmaal bij ons," zegt Chabot.

"Ik wil ook geen spraaklessen, wat me wel eens is aangeraden. Dan word je zo'n pratende robot waar je er in de politiek al veel te veel van hebt."

Hoe komt dat?
"Politici denken dat ze overal direct een antwoord op moeten hebben. Ik vrees dat de media en de samenleving dat ook van ze vragen. Maar dan ga je volledig voorbij aan belangrijke menselijke eigenschappen: gevoel of twijfel. Als ik in een restaurant de menukaart krijg, ben ik tien minuten aan het nadenken over wat ik zal bestellen, zij beslissen over heel ingewikkelde zaken en doen net alsof ze geen seconde twijfelen. Zo verdwijnt de menselijkheid uit de politiek.

Neem die documentaire van Tim Hofman over het kinderpardon. Geen van die politici zei tegen dat jongetje Nemr: 'Ik snap dat het heel vervelend voor je is, laten we op mijn werkkamer even een appelsap drinken.' Ik kan me niet voorstellen dat die fractieleiders dat niet het liefste zouden doen, maar ze deden het niet."

Politici doen net alsof ze geen seconde twijfelen. Zo gaat de menselijkheid uit de politiek

"Het is droevig dat politici zo op elkaar lijken en zo eendimensionaal zijn. Ik zie mensen als diamanten: als je die laat ronddraaien zie je steeds weer iets anders fonkelen. De politiek heeft meer characters nodig. Mensen als Ankie Broekers-Knol of Lutz Jacobi, mensen die anders durven te zijn."

Zoals jijzelf.
"Wellicht, maar die beperkte ruimte om af te wijken is de reden dat ik op dit moment geen behoefte heb om de grotemensenpolitiek in te gaan. Wel ben ik bezig met een programma over de menselijke kant van politiek. Ik spreek politici en oud-politici als Henk Krol, Sharon Gesthuizen en Diederik Samsom over hun ervaringen in Den Haag. Hopelijk is het begin volgend jaar te zien bij de NPO."

Je komt niet uit een typisch VVD-nest.
"Maar wel een heel liberaal nest. Jezelf zijn, je eigen mening vormen, er iets van maken, dat was belangrijk thuis. Iemand als Herman Brood, een vriend van mijn vader, is in mijn ogen ook een liberaal. Hij was vrijgevochten, trok zich niets aan van conventies en was volstrekt autonoom. Dat is voor mij liberalisme."

Binnen de JOVD zal jij tussen al die kleine ­Wiegeltjes de vreemde eend in de beet zijn.
"Ik ben, zoals juf Ank van De luizenmoeder het zou zeggen, een gevalletje 'niet raar, maar bijzonder'. Ik draag bijvoorbeeld ringen, dat zie je niet veel mannen doen bij de JOVD."

CV
Geboren Den Haag, 3 maart 1996

Opleiding Schoolvereniging ­Wolters, Den Haag; Vrijzinnig Christelijk Lyceum, Den Haag; politicologie, UvA; theaterwetenschap, UvA

Loopbaan

2016-2017: voorzitter JOVD Amsterdam
2017-heden: voorzitter landelijke JOVD
2017-heden: tafelheer DWDD
2019: eigen televisieprogramma (titel ­onbekend)

"Maar wij zijn boven alles liberaal en geloven in het individu. Liberalisme staat voor de vrijheid om jezelf te ontplooien, om je talent tot wasdom te laten komen, om jezelf te kunnen zijn. Mijn grote voorbeelden zijn David Bowie en Prince, zij weigerden zich in een hokje te laten plaatsen."

In Elsevier werden jullie onlangs 'liberale kleuters in een speeltuin' genoemd. Dat was niet als een compliment bedoeld.
"Politieke jongerenverenigingen zijn inderdaad speeltuinen. Je leert hoe je om moet gaan met verschillende belangen, om samen te werken met mensen die een andere mening hebben, hoe je moet besturen. En, heel belangrijk, je mag fouten maken."

Zoals toen jullie bij jullie congres Pegida-­voorman Edwin Wagensveld uitnodigden.
"Dat was gewoon heel stom. De JOVD vindt dat je in principe met iedereen het debat moet aangaan, ook met mensen met wie je het fundamenteel oneens bent. Maar deze man is zo extreem, die moet je niet op je congres willen. We hebben hem dan ook afgezegd, maar hij had nooit uitgenodigd mogen worden."

Is politiekje spelen zonder verantwoordelijkheid te dragen niet wat vrijblijvend?
"Ik moet als voorzitter verantwoording afleggen aan drieduizend JOVD-leden. Als ik het niet goed doe, word ik daarop afgerekend."

Je was het afgelopen jaar vaak op de televisie en op de radio: hoe bevalt het om media­persoonlijkheid te zijn?
"Daar ben ik niet zo mee bezig hoor. Ik vind het een voorrecht om mijn mening te mogen geven en ben elke keer weer verbaasd als de redactie van De wereld draait door mij belt. Het is altijd weer een feest om daar te mogen zijn: je voelt je er enorm welkom, daar zorgt Matthijs wel voor."

Je vader noemde televisie ooit een 'warm bad'.
"Hij heeft mij ook geleerd dat roem vluchtig en niksig is. Dat warme bad koelt af, en de volgende dag zit iemand anders in die badkuip."

Hij zei ook dat hij zo vaak op tv was uit een ­behoefte naar bevestiging.
"Ik heb dat minder. Voor mij is het ook minder magisch, ik kende de televisiewereld natuurlijk al. Als klein jongetje ging ik met mijn vader mee naar Pauw en Witteman, dan liep ik achter de schermen rond, of ik ging mee naar premières of feesten. Heel leuk, maar je moet er vooral niet al te veel waarde aan hechten."

Je studeert politicologie en theaterwetenschappen. Vanwaar die combinatie?
"Ik zie mijn interesses als een boom in herfst, met takken en blaadjes in heel veel kleuren. Daarom koos ik voor politicologie, dat gaat over alles, als een octopus die in de samenleving zit."

Het belangrijkste wat Prince en Bowie mij hebben geleerd is dat je kunt zijn wat en wie je wilt zijnBeeld Ernst Coppejans

Je bent nogal...
"Metaforisch? Ja, ik ben erg visueel ingesteld. Ik zie zo'n boom in de herfst of zo'n octopus ook echt voor me. Je mag je af en toe ook best laten kapen door fantasie en illusie, vind ik. Maar waar hadden we het over?"

Je studie.
"O ja! Omdat ik tijd over had ben ik ook theaterwetenschappen gaan doen. Het theaterwezen vind ik prachtig: dat je op het toneel iets kunt creëren dat mensen ontroert of in vervoering brengt. Wij moesten elke week verplicht naar een voorstelling: fantastisch vond ik dat."

"Ik had een geschiedenisleraar op de middelbare school die in al de jaren dat ik les van hem kreeg nooit het boek heeft opengeslagen. Hij ging gewoon vertellen en dat deed hij zo ­bevlogen dat hij van elke les een reis door het verleden maakte."

"Dat is de kracht van een goed verhaal: door woorden in de juiste volg­orde te zetten en met de juiste intensiteit uit te spreken kun je een film in iemands hoofd laten afspelen."

Je broer dacht dat je modeontwerper zou ­worden.
"Het liefste zou ik een poppetje uit het computerspel The Sims zijn: die worden nooit ouder. Ik zou dan oneindig veel dingen in mijn leven kunnen doen."

"Maar inderdaad: ik heb een grote liefde voor mode en ontwerp af en toe ook zelf, vooral vrouwenkleding. Mag geen naam hebben hoor, het zijn vaak niet meer dan wat grove schetsen, maar ik word daar heel ontspannen van. Dan kom ik 's avonds laat thuis, zet ik een muziekje op en ga ik een beetje ontwerpen. Vannacht heb ik nog een roze pak getekend. Het liefste zou ik dat dan zelf dragen, maar dat gaat misschien weer wat te ver."

Wat houdt je tegen?
"Dat weet ik eigenlijk niet. Het leven zit vol met onzichtbare hobbels waar je overheen moet. Bij de JOVD zouden ze het prima accepteren hoor, ze zijn wel wat van mij gewend. Onze kernbegrippen zijn vrijheid, verdraagzaamheid en verantwoordelijkheid."

Hoe kijken ze tegen jou aan op een VVD-­congres? Ben je niet veel te excentriek voor dat belegen dixielandgebeuren?
"Het is een wereldje op zich, maar dat vind ik er ook leuk aan. Ik ben op drie VVD-congressen geweest en vond het er heel gezellig. Aardige mensen, leuke gesprekken, iedereen is aardig tegen me. Op het laatste congres mocht ik speechen, dat was heel bijzonder. Er mag misschien wel wat peper in, en ik ben het niet eens met alles wat er gezegd wordt, maar de JOVD is gelukkig ook onafhankelijk van de VVD."

"Bovendien hoef je binnen een partij niet allemaal hetzelfde te zijn of te vinden. Je kunt een ruimte volhangen met blauwe ballonnen, of met ballonnen in allerlei kleuren. Dan wordt het veel feestelijker. Ingewikkelder ook, maar verschillen inspireren."

In ieder mens schuilt een kunstenaar, en iedereen moet zijn eigen meesterwerk kunnen schilderen

Zie je dit beeld ook weer voor je?
"Haha, ik zie deze ruimte nu inderdaad vol ballonnen. Kleuren kunnen hetzelfde teweegbrengen als woorden: ik zag in de National Gallery in Londen laatst een schilderij met zulke krachtige kleuren dat er fysiek iets bij me gebeurde. Dat vind ik zo knap, dat een kunstenaar zoiets kan bewerkstelligen. Ik schilder zelf ook, heerlijk is dat. Je kunt er je frustraties, blijdschap, eigenlijk alle emoties in kwijt."

"Om nog maar eens een metafoor te gebruiken: in ieder mens schuilt een kunstenaar, en iedereen moet zijn eigen meesterwerk kunnen schilderen."

Of zijn eigen roze pak kunnen dragen.
"Dat is misschien wel het belangrijkste wat Prince en Bowie mij hebben geleerd: dat je kunt zijn wat en wie je wilt zijn. Dat geldt voor alles in het leven en is ook een leidraad voor hoe ik politiek zie: stimuleer iedereen om zichzelf te zijn."

Opgebiecht

Leermeester
"Prince en David Bowie. Zij gingen voorbij aan hokjes van man of vrouw, van homo of ­hetero, of van wat een artiest zou moeten zijn. Ze waren kunstenaars in de breedste zin van het woord."

De beste uit het vak
"Op televisie vind ik Ellen DeGeneres heel goed en inspirerend. Ze benadert mensen positief, dat mogen meer mensen doen."De slechtste uit het vak "Ik kom net kijken, het zou absurd zijn als ik zou gaan zeggen wie slecht is."

Het beste advies
"Wij hadden een heel lieve oude buurvrouw die een soort omafiguur voor mij was. Zij praatte tegen dieren. Toen een voorbijganger haar eens toebeet dat die kraai heus niks verstond van wat ze zei, antwoordde ze: "Hij verstaat me niet, maar hij begrijpt me wel." Dat vond ik mooi: je hoeft elkaar niet te verstaan om elkaar te begrijpen."

Het slechtste advies
"Zowel op de basisschool, middelbare school als universiteit deed ik er veel activiteiten naast. En overal werd me verteld dat ik meer op school moest focussen. Zo smoor je creativiteit in de kiem."