Direct naar artikelinhoud
Klapstoel

'Ik kan altijd nog in Turkije terecht'

Adnan Tekin (1972) is gedeputeerde van Noord-Holland voor natuur, milieu, arbeidsmarkt en Schiphol. Hij is zaterdag door de leden van de PvdA gekozen tot lijsttrekker voor de provinciale verkiezingen van volgend jaar.

Adnan Tekin op de KlapstoelBeeld Harmen De Jong

Osdorp

"Ik woon er nog steeds, vlak bij mijn geboortehuis. Heel klassiek: mijn ouders waren van de eerste generatie gastarbeiders. In 1966 kwam mijn vader, in 1970 volgde mijn moeder. Ze kwamen uit het noordoosten van Turkije, bij de Georgische grens. Mijn vader is via Duitsland en België in Nederland terechtgekomen, zijn dorpsgenoten achterna. Hij was hoofdrangeerder bij de NS, aan de Dijksgracht. Als een van de weinige Turken had hij snel door dat zijn verblijf niet tijdelijk zou zijn. Hij is meteen Nederlands gaan leren."

"Ik zat in de klas met de Osdorp Posse, met een van die twee broers Bezuijen. Die kom ik nog weleens tegen in de buurt. Een mooie tijd. Def P., was er ook altijd. Danny Heister, Nederlands kampioen tafeltennis, was een vriendje en zat bij mij in de klas op de havo. Michel Kreek en Brian Roy van Ajax zaten ook bij mij op school."

Ajax
"Ik ben geboren in Amsterdam. Moet ik nog meer zeggen? Ik ben trouwens ook voor Galatasaray, de enige club in Turkije die ooit een Europacup heeft gewonnen. Vind ik niet onbelangrijk. Zelf stond ik in mijn actieve periode op doel. Ik keek op naar de Bolle van Zwolle, Piet Schrijvers, de voormalige keeper van Ajax. Net als hij was ik vrij stevig."

Maagverkleining
"Ik doe daar niet geheimzinnig over. Ik heb altijd gevochten tegen mijn overgewicht. Echt zo'n jojoman: viel ik tien kilo af en kwamen er weer vijftien bij. Op een gegeven moment kreeg ik diabetes type 2, obesitassuiker. Mijn ouders hadden het ook. Ik zag wat het met ze deed en toen heb ik gezegd: als ik ervoor in aanmerking kom, wil ik een gastric bypass doen, een maagomlegging. Het heeft geholpen: ik heb geen suiker meer. Overgewicht is een groot probleem onder Turken. Het heeft te maken met de genen, maar toch ook wel met het eetpatroon. Ik moet nu veel bewuster eten. Daar hebben mijn kinderen natuurlijk last van, en dat is maar goed ook."

Calandlyceum
"Daar heb ik de havo gedaan. Het heette toen nog OSG: Osdorper Scholen Gemeenschap. Jaap van der Aa was de directeur. Toen hij wethouder van Minderhedenbeleid was, werd ik voorzitter van de Turkse Adviesraad. Hij zocht een nieuwe assistent en ze vroegen mij namen te noemen, het liefst uit de multiculturele hoek. Dat deed ik: Fatima Elatik en Tanja Jadnanansing, die later in de Kamer kwam. Maar Jaap zei: waarom sta jij niet op de lijst? Hij kende mijn vader, want die was - en daar is Jaap nog steeds trots op - de eerste allochtone vader die hij de ouderraad had binnengehengeld."

Ome Joop
"Zoals alle Turken in Nederland was mijn vader in de jaren zeventig fan van Joop den Uyl. Ik heb hem maar nooit verteld dat de PvdA destijds tegen de komst van arbeidsmigranten was en de VVD en het CDA voor. Toen ze hier eenmaal waren, heeft Den Uyl wel gezegd: we moeten voor banen zorgen, voor eerlijk loon  en goede huisvesting. Dankzij hem heeft mijn vader maar kort in zo'n migrantenpension hoeven zitten. Of het nog goed komt met de PvdA? Wat mij betreft komt de sociaaldemocratie nooit ten einde. Ik zie weer nieuwe energie. We hebben nog steeds een boodschap."

Explosievenopruimingsdienst
"Een collega op de Stopera noemde me zo. Ik was tussen 2002 en 2010 politiek assistent van Job Cohen. Er kwamen nogal wat explosieve dossiers op mijn bureau: het islamitische cultuurcentrum Marhaba - dat er niet kwam, de bouw van de Westermoskee, de moord op Theo van Gogh natuurlijk. Daar moest ik mee aan de slag. Ik was iemand die ook buiten de Ring zijn lijntjes had. Hoe zal ik het zeggen? Voordat Job naar Amsterdam kwam, woonde hij in Maastricht en werkte hij in Den Haag. Hij had in het begin wat minder oog voor Nieuw-West, Zuidoost en Noord, dus daar werd ik op afgestuurd."

Job Cohen
"Wat ik knap vind aan Job: hij laat zich nooit in de kaart kijken. Als je hem niet kent, denk je: er is geen innerlijke drive bij die man. Maar die is er dus wel en ik heb hem gezien. Hij heeft wel­eens een traantje weggepinkt als we met zijn tweeën in zijn kamer zaten. Ik herinner me een jongetje dat door een tram was aangereden en was overleden. Job kwam terug van de begrafenis en was heel emotioneel. Alles wat er misgaat in de stad, komt bij je binnen als burgemeester en dat liegt er vaak niet om. Dan luister je naar hem. Het heeft even geduurd, maar na twee jaar konden we lezen en schrijven. We hadden weinig woorden nodig."

Turkse tortel
"Toen ik aantrad als gedeputeerde, kreeg ik van de ambtenaren een folder met 25 huis-tuin-en-keukenvogels om uit mijn hoofd te leren. Dat vonden ze een geslaagde grap, want ik werd verantwoordelijk voor natuurbeheer. Ik dacht: hé, een Turkse tortel? Gaat dat over mij? Ik had nog nooit van het beest gehoord, maar die bleek echt te bestaan! Ik ben een stadsjongen. Als kind kwam ik niet verder dan recreatiegebied Spaarnwoude. Je kent het wel: die grote Turkse gezinnen die daar in de zomer zitten te barbecueën. Maar nu waardeer ik de natuur enorm."

Bilgi
"Mijn vrouw. We werden aan elkaar voorgesteld op een receptie van het Turkse consulaat. Het was misschien geen liefde op het eerste gezicht, maar we hielden elkaar die middag goed in de gaten. Ze zat in de kinderopvang, na het tweede kind is ze daarmee gestopt. We hebben er vier gekregen, de jongste is nu tien, de oudste negentien. Ik vind mezelf een goede vader, maar of ik er altijd voor ze ben, dat is wat anders. Als het moet, ben ik er: als er één een zwemdiploma heeft gehaald of bij het tienminutengesprek op school."

Zoals alle Turken in Nederland was mijn vader in de jaren zeventig fan van Joop den Uyl

Barack Obama
"Yes we can! Hier, helemaal aan de andere kant van de oceaan, voelde je de emotie. Ik vond het zo bijzonder dat een man met zijn achtergrond een serieuze kans maakte om president van Amerika te worden, dat ik ook mijn steentje wilde bijdragen." 

"In Virginia, een swing state, heb ik campagne gevoerd met partijgenoot Coen Pustjens. We kregen onze eigen buurt. Je begint met telefoneren en daarna ga je bij de mensen langs: knocking on doors. Dat was even wennen. Ik ben achternagezeten door een hond. Op een galerij hoorde ik achter een deur: tsjk, tsjk. Dat was gewoon een shotgun die werd doorgeladen. Kwam Coen eraan. Die was wel van de uitdagingen, dus die klopte nog een keer. Dat werd rennen."

Rob Jetten
"De nieuwe van D66. Ik ken hem niet. Sterker: ik had nog nooit van hem gehoord. De dertigers nemen het over in de Tweede Kamer. Zelfs Lodewijk Asscher lijkt met zijn 44 jaar al een oude man. Maar ik denk dat Den Haag Alexander Pechtold nog gaat missen, vooral in het debat. Hij was de eerste die opstond tegen Geert Wilders - dan heb je mij al gewonnen."

Fatihmoskee
"Ik was vicevoorzitter van de jongerenvereniging, in die oude kerk aan de Rozengracht. Ik ben moslim en dat probeer ik door te geven. Geen idee of dat lukt. Mijn twee jongste kinderen gaan nog naar de moskee, de oudste twee niet meer. Ik vraag niet of ze nog moslim zijn. Waarom zou ik? Ze zijn ze er in elk geval zelf nog niet over begonnen."

Denk
"Tunahan Kuzu heeft mij niet gebeld, mocht je dat denken. Het is niet mijn manier van politiek bedrijven, die filmpjes met dat knip-en-plakwerk. In Den Haag gaat iedereen weleens over de grens om in het nieuws te komen, maar ik hou er niet van. Het gejaag op quootjes, het gedoe op de vierkante meter. Alles om maar op tv te komen of een 101'tje op teletekst te scoren. Ik ben destijds met Job meegegaan toen hij lijsttrekker werd van de PvdA, maar ik vond het er niet leuk. En Job ook niet. Dat is wel gebleken."

Erdogan
"De president van een bevriende natie, die ons helaas voor nazi's uitmaakte. Ik vind het jammer dat de relatie met Turkije zo slecht is. We hebben er al vierhonderd jaar goede betrekkingen mee. Van een afstand moet ik toekijken hoe de vriendschap ten onder gaat."

Turkije
"Het land waar mijn ouders zijn begraven. Ik ben er afgelopen zomer geweest met de kinderen. Dat was emotioneel. Mijn moeder is drie jaar geleden overleden, mijn vader een half jaar later. Uiteindelijk is Turkije het land waar ik heen kan als het hier te heet onder mijn voeten zou worden. Vergeet niet: de oorlog tegen moslims in Bosnië was maar elfhonderd kilometer hiervandaan."

"Niet dat ik mezelf zo gauw laat verjagen. Maar mijn kinderen? Hebben die hier een toekomst? Ze heten geen Wiegman of Jansen. Laatst woonde ik een presentatie bij van twee meiden, die vertelden hoe werkgevers selecteerden op achternaam en niet op talent. Dat komt hard binnen. Als gedeputeerde zet ik mij in voor een inclusieve arbeidsmarkt."

"Maar goed, dát ik gedeputeerde ben is ook weer een boodschap: jongens, het kan dus wel. Ik vind het heel jammer dat mijn ouders dat niet mee hebben mogen maken."

Iris Hond
"Huh? Een pianist? Ik heb niet zoveel met muziek. Ik vergeet die liedjes altijd. Dan hoor ik collega's zingen en denk ik: hoe onthouden ze dat nou? Ik heb er geen geheugen voor."

Ik heb campagne gevoerd voor Obama. Achter een deur hoorde ik: tsjk, tsjk. Dat was een shotgun die werd doorgeladen