Vinden jullie de Donald Duck niet te wit?

"Vind je dat echt?" De toon van de wedervraag was serieus.

Mijn vraag was ironisch geweest: "Vinden jullie de Donald Duck niet te wit? Donald is wit, die slimme neefjes zijn wit, Katrien is wit, alleen die stomme Mickey is zwart en de Boze Wolf."

Nee, natuurlijk vond ik dat niet 'echt'.

Maar dat zeer nabije familie van mij - nee, niet mijn dochter - meende dat ik niet ironisch was, zette mij aan het denken. Het kan niet anders dan dat de ouders onmiddellijk hadden aangevoeld dat mijn woorden op een of andere manier klopten.

Ja, de Donald Duck die ik las, stond vol met witte, aangeklede eenden die konden praten. Ik vroeg me inderdaad af: zouden er mensen zijn die dit echt racistisch vinden en zich kapot ergeren?

Het antwoord 'vind je dat echt?' toonde modern schuldgevoel. Wellicht hadden de jonge ouders iets over het hoofd gezien!

Ik vond nog meer 'ongerechtigheden'.

Er was een Suske en Wiske in huis. Witte kinderen. En we ­keken naar een of ander kinderprogramma met poppen ('Mogen de kinderen hier wel naar kijken? Die poppen zijn wit en absoluut niet genderneutraal'). Ook Sesamstraat ontkwam niet aan mijn politionele 'racistenblik'.

Meligheid kent geen tijd.

Maar toch. Hier was een ­familie die het beste met hun kinderen voorheeft en alles wil doen om ze een goede opvoeding te geven, en die nu enigszins paranoïde gedrag vertoonde. Moreel in de smaak vallen is de grote mode in de grachtengordel.

Wat ik deed, was niets anders dan wat ik tegenwoordig overal zie gebeuren. Men zoekt in alle hoeken en gaten naar racisme en discriminatie en wie zoekt vindt altijd wat. Terwijl de echte racisten daardoor naar boven durven kruipen; ze gebruiken de nepracisten als schild.

Het onzinnig zoeken naar ­racisme haalt het terechte ­taboe van het ware racisme. Niemand wordt racist van het lezen van Pipi Langkous of Kuifje. Niemand wordt er racist van als hij door een tunnel rijdt die naar een historische racist is genoemd.

Maar is het niet nobel dat men overal racisme ontmaskert?

Ja, als het 't ware, smerige ­racisme is. Echt racisme is de ideologie van de hersenlozen. Laat die maar hardop spreken opdat we weten wie het zijn. Wie overal de ironie en de ­humor van afkrabt, zal veel onterecht racisme vinden.

Valse beschuldigingen zijn voedsel voor wraak.En wraak wil niemand onderdrukken.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl